1.Najstarsze wizerunki, zwłaszcza pieczęcie z XIV i XV w. przedstawiają liczne warianty wizerunku, nie będące prawdopodobnie odmianami herbowymi a wynikiem niepełnego jeszcze ukształtowania herbu. Przedstawiano m.in. pannę stojącą obok stojącego na tylnych łapach niedźwiedzia, niedźwiedzia obejmującego pannę jedną lub dwiema łapami. (herb Rawicz) 2.W polu błękitnym srebrna podkowa skierowana barkiem do góry, na barku podkowy złoty krzyż kawalerski, na którym stoi czarny kruk w prawą stronę obrócony ze złotym pierścieniem w dziobie. W klejnocie taki sam kruk z pierścieniem. ( herb Ślepowron) :)
Korwin I cz. Ślepowron odm. – W polu czerwonem – na pniu naturalnym, ociętym, w poprzek leżącym o dwóch sękach od góry i dwóch od połu – kruk czarny w lewo z pierścieniem złotym w dziobie. Nad hełmem w koronie trzy pióra strusie. Jeden ze starszych herbów polskich, lecz ani Długosz ani zapiski sądowe z XV wieku nie znają go. Herb ten, jak pisze prof. Małecki dopiero w pierwszych dziesiątkach XVI wieku wydzielił się ze Ślepowrona i dopiero od Paprockiego począwszy heraldyka traktuje te dwa herby jąko osobne. Dowodem tego, że rodziny później pieczętujące się Korwinem, np. Kochanowscy, zaliczały sią w XV stuleciu jeszcze do Ślepowronów. Nazwa Ślepowron odnosiła sie do godła, zawołanie zaś, jak się z zapisek sądowych okazuje, było: Bojno czy Bujno. Herb Korwin, jako późniejszy, nie miał zawołania. Dług.;Papr.;Okol.;Kojał.;Nies.;Ulan.;Mał." "Korwin II – Odwracanie figur częstym jest objawem w heraldyce naszej, nie trzymającej się ściśle ogólnych zasad Zachodzie przestrzeganych; znajdujemy też Korwina odwróconego w lewo, ale i w prawo. Niesiecki sam o tem wspomina. Nies.; Sieb. IV 14 12." "Korwin III – W polu czerwonem – na ociętym pniu o dwu sękach z każdej strony, w poprzek leżącym – kruk czarny z pierścieniem złotym w dziobie. Nad hełmen w koronie taki sam kruk z pierścieniem. Wspólność klejnotu nad hełmem uwidocznia pokrewieństwo tej odmiany z herbem Ślepowron. Papr.; Nies.; Sieb. IV14. 12."
1.Najstarsze wizerunki, zwłaszcza pieczęcie z XIV i XV w. przedstawiają liczne warianty wizerunku, nie będące prawdopodobnie odmianami herbowymi a wynikiem niepełnego jeszcze ukształtowania herbu. Przedstawiano m.in. pannę stojącą obok stojącego na tylnych łapach niedźwiedzia, niedźwiedzia obejmującego pannę jedną lub dwiema łapami. (herb Rawicz)
2.W polu błękitnym srebrna podkowa skierowana barkiem do góry, na barku podkowy złoty krzyż kawalerski, na którym stoi czarny kruk w prawą stronę obrócony ze złotym pierścieniem w dziobie. W klejnocie taki sam kruk z pierścieniem. ( herb Ślepowron) :)
Korwin I cz. Ślepowron odm. – W polu czerwonem – na pniu naturalnym, ociętym, w poprzek leżącym o dwóch sękach od góry i dwóch od połu – kruk czarny w lewo z pierścieniem złotym w dziobie. Nad hełmem w koronie trzy pióra strusie. Jeden ze starszych herbów polskich, lecz ani Długosz ani zapiski sądowe z XV wieku nie znają go. Herb ten, jak pisze prof. Małecki dopiero w pierwszych dziesiątkach XVI wieku wydzielił się ze Ślepowrona i dopiero od Paprockiego począwszy heraldyka traktuje te dwa herby jąko osobne. Dowodem tego, że rodziny później pieczętujące się Korwinem, np. Kochanowscy, zaliczały sią w XV stuleciu jeszcze do Ślepowronów. Nazwa Ślepowron odnosiła sie do godła, zawołanie zaś, jak się z zapisek sądowych okazuje, było: Bojno czy Bujno. Herb Korwin, jako późniejszy, nie miał zawołania. Dług.;Papr.;Okol.;Kojał.;Nies.;Ulan.;Mał."
"Korwin II – Odwracanie figur częstym jest objawem w heraldyce naszej, nie trzymającej się ściśle ogólnych zasad Zachodzie przestrzeganych; znajdujemy też Korwina odwróconego w lewo, ale i w prawo. Niesiecki sam o tem wspomina. Nies.; Sieb. IV 14 12."
"Korwin III – W polu czerwonem – na ociętym pniu o dwu sękach z każdej strony, w poprzek leżącym – kruk czarny z pierścieniem złotym w dziobie. Nad hełmen w koronie taki sam kruk z pierścieniem. Wspólność klejnotu nad hełmem uwidocznia pokrewieństwo tej odmiany z herbem Ślepowron. Papr.; Nies.; Sieb. IV14. 12."