Hejka moja pani sie uparla że albo sie naucze piosenki albo napisze biografie ale mnieboli gardło to jak mam zaśpiewać :) potrzebuje biografi na temat twórczości i życia fryderyka chopina bardzo prosze o szybka odpowiedź minimum 1 strona a4
Jego dorobek kompozytorski to m.in.: - 57 mazurków, - 16 polonezów, - 19 walców, - 19 nokturnów, - 4 ballady, - 4 scherza, - 3 sonaty fortepianowe i jedna na fortepian i wiolonczele, - 26 preludiów, - 27 etiud, - 4 impromptus, - 2 koncerty, - 4 inne utwory na fortepian z orkiestrą, - 17 pieśni, - 2 utwory na wiolonczele i fortepian, trio fortepianowe, - inne utwory fortepianowe (ronda, wariacje, marsze), kilka utworów na 4 ręce, - utwory pojedyncze: „Fantazja”, „Barkarola”, „Berceuse”, „Tarantela”, „Bolero”.
Fryderyk Franciszek Chopin, ur. 1 marca 1810 w Żelazowej Woli, zm. 17 października 1849 w Paryżu. Najwybitniejszy polski kompozytor a także wybitny pianista.
W wieku sześciu lat chłopiec rozpoczął naukę gry na fortepianie u Wojciecha Żywnego.Fryderyk Chopin jako szesnastoletni młodzieniec rozpoczął studia w zakresie teorii kompozycji u Józefa Elsnera w warszawskiej Szkole Głównej Muzyki. Ogromny wpływ na rozwijanie jego talentu było obcowanie z pieśniami i tańcami ludowymi Mazowsza, Kujaw, Wielkopolski i Lubelszczyzny. W 1826 roku odbył swoją pierwszą zagraniczną podróż do Berlina, a wkrótce także do Wiednia oraz do Drezna i Pragi. Wieku dziewiętnastu lat ukończył studnia u J. Elsnera. W październiku 1830 roku Fryderyk ostatni raz wystąpił przed publicznością warszawską. 2 Listopada 1830 roku opuścił Warszawę na zawsze, udając się najpierw do Drezna, następnie do Wiednia, Salzburga, Monachium i Stuttgartu. We wrześniu 1831 roku przybył do Paryża, gdzie osiadł na stałe. W pierwszych latach w Paryżu Chopin rozwijał swoją ożywioną działalność koncertową. Wykonywał własne utwory utrwalając tym swoją pozycję kompozytora i pianisty. Chopin skoncentrował się głównie na twórczości kompozytorskiej. Swoje dzieła wydawał u wydawców francuskich, niemieckich i angielskich. Jego głównym źródłem utrzymania była działalność dydaktyczna. Miał bardzo wielu uczniów, a wśród nich, oprócz amatorów, także grupę profesjonalnie kształcących się pianistów. Był człowiekiem bardzo towarzyskim. Łączyły go przyjazne kontakty z m.in. Franciszkiem Lisztem, Vincenzo Bellinim, Gioacchino Rossinim i Feliksem Mendelssohnem, jak i z wydawcami, krytykami oraz całą polską emigracją. W 1836 roku poznał pisarkę George Sand, która stała się jego życiową partnerką, mającą znaczący wpływ na życie kompozytora. Razem podróżowali, zawitali wspólnie na Majorkę, do Marsylii i Genui. Od 1839 roku stan zdrowia chorego na gruźlicę Chopina pogarszał się. W 1848 roku odbył ostatnią podróż koncertową po Anglii i Szkocji, dając 16 listopada ostatni publiczny koncert w Londynie, po którym ciężko zaniemógł. Po powrocie do Paryża, nie odzyskał już zdrowia. Zmarł 17 października 1849 roku w mieszkaniu przy placu Vendome 12. Pochowany został na Paryskim cmentarzu Pere Lachaise. Serce Chopina znajduje się w Warszawie, w Kościele św. Krzyża przy Krakowskim Przedmieściu.
Jego dorobek kompozytorski to m.in.:
- 57 mazurków,
- 16 polonezów,
- 19 walców,
- 19 nokturnów,
- 4 ballady,
- 4 scherza,
- 3 sonaty fortepianowe i jedna na fortepian i wiolonczele,
- 26 preludiów,
- 27 etiud,
- 4 impromptus,
- 2 koncerty,
- 4 inne utwory na fortepian z orkiestrą,
- 17 pieśni,
- 2 utwory na wiolonczele i fortepian, trio fortepianowe,
- inne utwory fortepianowe (ronda, wariacje, marsze), kilka utworów na 4 ręce,
- utwory pojedyncze: „Fantazja”, „Barkarola”, „Berceuse”, „Tarantela”, „Bolero”.
Fryderyk Franciszek Chopin, ur. 1 marca 1810 w Żelazowej Woli, zm. 17 października 1849 w Paryżu. Najwybitniejszy polski kompozytor a także wybitny pianista.
W wieku sześciu lat chłopiec rozpoczął naukę gry na fortepianie u Wojciecha Żywnego.Fryderyk Chopin jako szesnastoletni młodzieniec rozpoczął studia w zakresie teorii kompozycji u Józefa Elsnera w warszawskiej Szkole Głównej Muzyki. Ogromny wpływ na rozwijanie jego talentu było obcowanie z pieśniami i tańcami ludowymi Mazowsza, Kujaw, Wielkopolski i Lubelszczyzny. W 1826 roku odbył swoją pierwszą zagraniczną podróż do Berlina, a wkrótce także do Wiednia oraz do Drezna i Pragi. Wieku dziewiętnastu lat ukończył studnia u J. Elsnera.
W październiku 1830 roku Fryderyk ostatni raz wystąpił przed publicznością warszawską. 2 Listopada 1830 roku opuścił Warszawę na zawsze, udając się najpierw do Drezna, następnie do Wiednia, Salzburga, Monachium i Stuttgartu. We wrześniu 1831 roku przybył do Paryża, gdzie osiadł na stałe.
W pierwszych latach w Paryżu Chopin rozwijał swoją ożywioną działalność koncertową. Wykonywał własne utwory utrwalając tym swoją pozycję kompozytora i pianisty. Chopin skoncentrował się głównie na twórczości kompozytorskiej. Swoje dzieła wydawał u wydawców francuskich, niemieckich i angielskich. Jego głównym źródłem utrzymania była działalność dydaktyczna. Miał bardzo wielu uczniów, a wśród nich, oprócz amatorów, także grupę profesjonalnie kształcących się pianistów.
Był człowiekiem bardzo towarzyskim. Łączyły go przyjazne kontakty z m.in. Franciszkiem Lisztem, Vincenzo Bellinim, Gioacchino Rossinim i Feliksem Mendelssohnem, jak i z wydawcami, krytykami oraz całą polską emigracją.
W 1836 roku poznał pisarkę George Sand, która stała się jego życiową partnerką, mającą znaczący wpływ na życie kompozytora. Razem podróżowali, zawitali wspólnie na Majorkę, do Marsylii i Genui.
Od 1839 roku stan zdrowia chorego na gruźlicę Chopina pogarszał się. W 1848 roku odbył ostatnią podróż koncertową po Anglii i Szkocji, dając 16 listopada ostatni publiczny koncert w Londynie, po którym ciężko zaniemógł. Po powrocie do Paryża, nie odzyskał już zdrowia. Zmarł 17 października 1849 roku w mieszkaniu przy placu Vendome 12. Pochowany został na Paryskim cmentarzu Pere Lachaise. Serce Chopina znajduje się w Warszawie, w Kościele św. Krzyża przy Krakowskim Przedmieściu.