HEj ;) potrzebuje na piątek recenzje z ks pt Tajemniczy ogród na min. kartkę a 4 Nie ściągajcie z netu bo pani to sprawdza ]Z góry dziękuje ;)
Bella999
Moja ukochana książka jest Tajemniczy ogród Francess Hodgson Burnett Nie jest to jedyna znana mi powieść tej autorki. Pisarka stwożyłą także równie poruszającą Małą księżniczkę Ogladałam równiez dwie adaptacje filmowe Tajemniczego Ogrodu. Bardzo mi sie podobały, szczególnie wersja Agnieszki Holland. Nic jednak nie zastąpi tajemniczej i pozostawiajacej pole dla wyobraźni lektury... Podoba mi sie jej specyficzny klimat, bohaterowie są mi bliscy, a fabuła mocno mnie porusza Specyficzny klimat tej powieści wynika z umiejscowienia w ciekawej scenerii: wielkim, ponurym, choć pięknym domu i tajemniczym ogrodzie , w soąsiedztwie tajemniczego wrzosowiska. Autorka cudownie opisuje przemiay różnych miejsc, np. wrzosowisko raz jawi sie jako nuda, jednobarwna połać roslin, innym razem jako groźne tajemnicze miejsce, kiedy indziej jako piękne otoczenie zabaw Dicka i ukochane miejsce Marty, obok którego przechodzi wracając ze słuzby do domu. Sympatie budzą bohaterowie. Szcególnie lubię Mary Lennox- zaradną i upartą dziesięcioletnią dziewczynkę, która- choć jej sytuacja była niewesołą i zawsze umiała znaleźć sobie jakies zajecie, no i postawic na swoim. To dzięki niej tajemniczy ogród rozkwitł, a dom pana Cravena przestał byc ponurym miejscem, zas Colin wyzdrowiał i zaczął życ normalnie; równiez pan Craven odzyskał równowagę i radość życia. Mary nie jest przy tym idealna: nie raz kłuci się lub kaprysi. To czyni ją ludzka i wiarygodną. Z czasem jednak staję sie odpowiedzialną, życzliwa, otwartą dziewczynką, choc... z charakterkiem. Uwilbiam tez Dicka: to dzięki niemu Mary nauczyłą się ogrodnictwa i zbliżyłą do świata przyrody, a Colin mógł się znaleźć na świeżym powietrzu. Autorka wspaniale opisuję przyrodę. Wrzosowisko i ogród wydają się niekiedy pogodne, niekiedy tajemnicze, Dick oswaja liski i wiewiórki, gil zaś okazuje się uroczym i bardzo madrym, wiernym zwierzakiem. Pisarka potrafi tworzyc aurę tajemniczości: zaciekawia nas zamkniety, opusczony ogród, furtka i zagubiony kluczyk, tajemniczy ogrodnik, wreszcie- gil. Widok na wrzosowisko też jest tajemniczy. Wreszcie- czytamy niezwykle wzruszjąca historie. Bo kogóż nie poruszy los sieroty Mary czy półsieroty Colina, samotność pana Cravena i choroba jego syna? Kogóż wreszcie nie poruszy cudowna przemiana Mary, a zwłascza Colina i pana Cravera? Szczerze polecam lekturę Tajemniczego ogrodu. To bardzo wciagająca i poruszająca ksiażka. Niesie też ważne przesłanie: warto być optymistą- optymizm Mary i jej upór czynią cuda. Udowadnia tez, że nie trzeba byc pięknym, by budzić sympatię ludzi. Tajemniczy ogród, to takze ksiażka o marzeniach. Udowadnia, ze mareznia warto miec i warto im pomagać, jak Mary pomagała marzeniu o Tajemniczym ogrodzie. Gdy bedziemy postepować jak ona, osiągniemy cel i będziemy szczęśliwi...
Nie jest to jedyna znana mi powieść tej autorki. Pisarka stwożyłą także równie poruszającą Małą księżniczkę
Ogladałam równiez dwie adaptacje filmowe Tajemniczego Ogrodu. Bardzo mi sie podobały, szczególnie wersja Agnieszki Holland. Nic jednak nie zastąpi tajemniczej i pozostawiajacej pole dla wyobraźni lektury...
Podoba mi sie jej specyficzny klimat, bohaterowie są mi bliscy, a fabuła mocno mnie porusza Specyficzny klimat tej powieści wynika z umiejscowienia w ciekawej scenerii: wielkim, ponurym, choć pięknym domu i tajemniczym ogrodzie , w soąsiedztwie tajemniczego wrzosowiska. Autorka cudownie opisuje przemiay różnych miejsc, np. wrzosowisko raz jawi sie jako nuda, jednobarwna połać roslin, innym razem jako groźne tajemnicze miejsce, kiedy indziej jako piękne otoczenie zabaw Dicka i ukochane miejsce Marty, obok którego przechodzi wracając ze słuzby do domu.
Sympatie budzą bohaterowie. Szcególnie lubię Mary Lennox- zaradną i upartą dziesięcioletnią dziewczynkę, która- choć jej sytuacja była niewesołą i zawsze umiała znaleźć sobie jakies zajecie, no i postawic na swoim. To dzięki niej tajemniczy ogród rozkwitł, a dom pana Cravena przestał byc ponurym miejscem, zas Colin wyzdrowiał i zaczął życ normalnie; równiez pan Craven odzyskał równowagę i radość życia. Mary nie jest przy tym idealna: nie raz kłuci się lub kaprysi. To czyni ją ludzka i wiarygodną. Z czasem jednak staję sie odpowiedzialną, życzliwa, otwartą dziewczynką, choc... z charakterkiem.
Uwilbiam tez Dicka: to dzięki niemu Mary nauczyłą się ogrodnictwa i zbliżyłą do świata przyrody, a Colin mógł się znaleźć na świeżym powietrzu.
Autorka wspaniale opisuję przyrodę. Wrzosowisko i ogród wydają się niekiedy pogodne, niekiedy tajemnicze, Dick oswaja liski i wiewiórki, gil zaś okazuje się uroczym i bardzo madrym, wiernym zwierzakiem. Pisarka potrafi tworzyc aurę tajemniczości: zaciekawia nas zamkniety, opusczony ogród, furtka i zagubiony kluczyk, tajemniczy ogrodnik, wreszcie- gil. Widok na wrzosowisko też jest tajemniczy.
Wreszcie- czytamy niezwykle wzruszjąca historie. Bo kogóż nie poruszy los sieroty Mary czy półsieroty Colina, samotność pana Cravena i choroba jego syna? Kogóż wreszcie nie poruszy cudowna przemiana Mary, a zwłascza Colina i pana Cravera?
Szczerze polecam lekturę Tajemniczego ogrodu. To bardzo wciagająca i poruszająca ksiażka. Niesie też ważne przesłanie: warto być optymistą- optymizm Mary i jej upór czynią cuda. Udowadnia tez, że nie trzeba byc pięknym, by budzić sympatię ludzi.
Tajemniczy ogród, to takze ksiażka o marzeniach. Udowadnia, ze mareznia warto miec i warto im pomagać, jak Mary pomagała marzeniu o Tajemniczym ogrodzie. Gdy bedziemy postepować jak ona, osiągniemy cel i będziemy szczęśliwi...