Question

Hej. Mam problem z projektem z biologii. Mam opisać 9 węży jadowitych(1 opis węża na około jedną stronę w Microsoft Word = razem 9 stron). Pozornie proste zadanie ... Tylko że muszę opisać ich ---przystosowanie do drapieżnictwa , czyli np. czy mają grzechotkę, czy są szybkie i zwinne, jaką jest ich ochrona przed innymi drapieżnikami, jaki jest ich tryb życia, czy polują w noc czy dzień, czy zjadają też inne węże, czy ganiają za wrogiem, czy czekają i polują znienacka, czy są masywne ,muskularne itd.---. Nie mogę pisać głupot typu gdzie mieszkają, ile składają jaj itp.

Z góry dzięki za pomoc ,daję 17 punktów za rozwiązanie ,jest mi to bardzo potrzebne najlepiej do końca dzisiejszego dnia - 15 stycznia.

Answer 1

1.Żmija gabońska-

WYGLĄD

Głowa

Duża i płaska, ma trójkątny zarys.

Oczy Są jasne z pionową źrenicą. Ciało masywne, grzbiet i boki pokryte są kolorowymi plamami tworzącymi deseń geometryczny. Gruczoły jadowe znajdują się z tyłu jej dużej, płaskiej, trójkątnej głowy, a między nozdrzami znajdują się dwa wyrostki skórne. Posiada między nozdrzami 2 krótkie wyrostki skórne. Dorasta do 2 m długości, grubość ok. 20 cm i waży nawet 8 kilogramów.

 

POKARM Żywi się głównie drobnymi kręgowcami. Poluje, leżąc nieruchomo na ziemi, w pobliżu lub na ścieżkach, którymi chodzą zwierzęta. Gdy potencjalna zdobycz zbliży się, wąż bez wahania atakuje. Zatapia zęby jadowe w ofiarę i czeka aż umrze. Wówczas przystępuje do połykania zdobyczy. Zjada osobniki wielkości królika.

 

JADOWITOŚĆ

Uważana za jeden z najjadowitszych węży na świecie. Jednorazowo może wstrzyknąć swej ofierze do 5 ml jadu. Dorosły człowiek może umrzeć od ukąszenia w ciągu 15 minut. Ratunkiem dla niego jest zastrzyk z surowicy lub natychmiastowa transfuzja krwi. Ponieważ wąż może kontrolować głębokość ukąszenia i ilości wstrzykiwanej toksyny, nie każde ugryzienie musi być śmiertelne.

Żmija Gabońska jest na ogół pokojowo usposobiona. Zaniepokojona wydaje głośny syk i dopiero w ostateczności atakuje.
Chociaż jej jad jest niezwykle niebezpieczny dla człowieka, ataki zdarzają się bardzo rzadko.
Ze wszystkich jadowitych węży świata Żmija Gabońska ma największą głowę i najdłuższe zęby jadowe, które mogą osiągnąć 5cm długości.
Żmija Gabońska ma charakterystyczne plamy, które mają kształt prostokątów, a po bokach ciała - trójkątów.
Są one jasno purpurowe, brązowe, brunatne i kremowe.
Gad ze wschodnich terenów występowania jest mniejszy od przedstawicieli swojego gatunku, zamieszkujących
obszary zachodnie.

KOBRA INDYJSKA

Głowa – jest niewielka, nieznacznie różni się od szyi

Okulary – na grzbietowej części płaszcza kobry widnieje charakterystyczny rysunek przypominający okulary

Oczy – mają okrągłą źrenicę, chronioną przez zrośnięte przejrzyste powieki

Pysk – żuchwa i szczęka są połączone elastycznym więzadłem, co pozwala wężowi szeroko otwierać pysk

Kaptur – zaniepokojony wąż szeroko rozkłada kaptur

Ubarwienie – jest bardzo różnorodne. Może być brązowe, oliwkowe, oliwkowoszare lub czarne. Podgardle jest żółtobiałe

 

POKARM

Na wolności: żaby, jaja, węże, drobne ssaki. W niewoli: głównie drobne gryzonie: bieguski, myszy, szczury

 

JADOWITOŚĆ

Kobra indyjska dysponuje bardzo silnym jadem zawierającym neurotoksyny, porażające układ nerwowy. W przypadku nieudzielenia specjalistycznej pomocy lekarskiej natychmiast po ukąszeniu może dojść do śmierci nawet zdrowego, dorosłego człowieka. Zazwyczaj w gruczołach jadowych kobry indyjskiej znajduje się ilość jadu zdolna do zabicia 10–15 ludzi.

 

Kobry indyjskie często używane są do pokazów przez zaklinaczy węży. W wielu rejonach Indii występują masowo, czczone jako przedmiot kultu religijnego.

Kobra Indyjska jest szybkim, zwinnym i agresywnym wężem. Dlatego powinni się nią zajmować jedynie doświadczeni hodowcy. Kobra Indyjska (Naja naja) w warunkach terraryjnych jest agresywna. Na własnym przykładzie wiem, że ten wąż lubi się "postawić" i zaatakować.

Kobra Indyjska zamieszkuje całe Indie. Jest gadem, który potrafi przetrwać w różnych środowiskach. Występuje na odkrytych polach ryżowych, w ogrodach i parkach wielkich miast.
Można się na nią natknąć na trawnikach i bazarach, a nawet spotkać w mieszkaniu. Wyrąb lasów sprzyja rozwojowi Kobry Indyjskiej, gdyż lubi ona otwarte tereny uprawne.
Jest zwierzęciem wymagającym ciepła, dlatego występuje na obszarach, gdzie przez cały rok panują temperatury dodatnie. Kobra jest zwierzęciem prowadzącym naziemny tryb życia, choć potrafi wspinać się na drzewa i mury, a także jest bardzo dobrym pływakiem.

KOBRA KRÓLEWSKA

Jej siedliskiem są gęste górskie lasy oraz bambusowe dżungle, lubi także osiedlać się opodal strumieni i bajorek. Występuje na obszarze Bangladeszu, Birmy, Kambodży, Indii, Indonezji, Laosu, Tajlandii, Wietnamu, zachodniej Malezji, południowych Chin i na Filipinach

 

Żywi się przeważnie wężami. Potrafi zjeść nawet węże własnego gatunku.

 

Jad wydzielany jest przez parzyste gruczoły znajdujące się po bokach głowy, które są łączone z zębami jadowymi za pomocą kanalików. Wstrzykiwanie jadu do ciała ofiary odbywa się poprzez skurcz mięśni otaczających gruczoły. Kobra nie zawsze używa jadu – jest dla niej bardzo cenny, czasami więc kąsając, nie aplikuje trucizny. Takie przypadki zdarzają się jednak rzadko i nazywane są "suchymi ukąszeniami

 

Jest gatunkiem rzadkim i z kolejnymi latami jej liczebność maleje. Nie podjęto jednak jeszcze decyzji o nadania jej statusu zagrożenia.

Ze względu na to, iż kobra królewska jest w swojej faunie niemalże na szczycie łańcucha pokarmowego, zagrożenia wynikające z agresji innych zwierząt są bardzo małe. Obecnie największym zagrożeniem dla tego węża jest działalność człowieka – wiele z tych gadów ginie pod kołami samochodów. Inną przyczyną coraz niższej liczebności kobry królewskiej jest niszczenie jej naturalnego środowiska.

4.MAMBA CZARNA

Mamba czarna – gatunek jadowitego węża z rodziny zdradnicowatych zamieszkujący Sahel, środkową i południową Afrykę. Na północy zasięg jej występowania sięga po Dakar. Opis Mamba czarna jest największym jadowitym wężem w Afryce, o długości przekraczającej 2,5 m, ale dochodzącej niekiedy do ponad 4,5 m. Nazwa gatunkowa węża pochodzi od czarnej barwy wnętrza pyska. Rzeczywisty kolor węża jest zróżnicowany, od oliwkowego, przez brązowy po lśniącoczarne. Jest to jeden z najszybszych węży na świecie, zdolny poruszać się z szybkością do 20 km na godzinę (największa zanotowana szybkość wyniosła 24 km/h). Biotop Zarośla i lasy. Często wspina się na drzewa (Dendroaspis oznacza "wąż drzewny"). Mamba czarna jest wężem terytorialnym, i chociaż zazwyczaj ustępuje w obliczu zagrożenia, może się stać bardzo agresywna, gdy nie ma drogi odwrotu. Potrafi się wtedy bardzo wysoko podnieść – szczególnie duże węże są w stanie sięgnąć twarzy dorosłemu człowiekowi. Uderza szybko i wielokrotnie kąsa. Jedno ukąszenie wydziela od 100 do 400 mg jadu, gdy dla dorosłego człowieka śmiertelną dawką jest 10-15 mg. Poluje zwykle na drobne zwierzęta, zwłaszcza myszy, szczury, jaszczurki i ptaki – po jednokrotnym ukąszeniu wycofuje się i czeka na sparaliżowanie ofiary. Mamby są aktywne przez całą dobę. Biologia W niewoli żyje do 12 lat, nie jest znana długość życia w stanie dzikim, ani wiek dojrzewania płciowego. Samica składa średnio 6-15 dużych jaj (70x35 mm), zwykle w kopcach termitów, gdzie dojrzewają przez 80-90 dni. Długość wyklutych młodych sięga 60 cm, ale w ciągu roku osiągają one już 2 m. Jad Wysoce toksyczny – zawiera neurotoksynę, (która jest też kardiotoksyczna), zwykle śmiertelną, jeśli w ciągu kilku godzin nie zostanie zastosowane antidotum – zazwyczaj konieczne jest stosowanie dużych ilości antytoksyny, do 10 ampułek. Neurotoksyna oddziałuje na układ nerwowy ofiary, paraliżując mięśnie – ofiara zachowuje świadomość, ale jest sparaliżowana. Śmierć następuje wskutek uduszenia, zwykle w ciągu 7-15 godzin od ukąszenia.

Agresywny charakter i szybkość mamby budzą lęk wśród mieszkańców wiosek afrykańskich i są kanwą dla krążących o niej legend – najbardziej znaną, nie potwierdzoną jednak przez niezależnych badaczy, jest historia o zabiciu całej afrykańskiej rodziny śpiącej w otwartej chacie. Powszechnym mitem jest też rzekoma skłonność mamb do ścigania ludzi. Długość i gibkość jej ciała powodują to, że wąż ten może podnosić się na dość dużą wysokość. Istnieją relacje, że ludzie bywali kąsani w nos i w czoło. Węże te są jednak stosunkowo rzadkie i wielu badaczy występuje o ich ochronę, zwłaszcza że coraz częściej osiedla ludzkie wkraczają na tereny zamieszkiwane przez mamby.

5.Zdradnica śmiercionośna

wąż z rodziny zdradnicowatych zamieszkujący Australię, Nową Gwineę i Moluki, biotopy głównie suche, stepowe i pustynne.

Długość 50-80 cm. Głowa bardzo duża, trójkątna, spłaszczona, pokryta dużymi tarczkami, wargi białe, źrenica pionowa, szyja wyraźna. Ciało spłaszczone grzbietobrzusznie, ogon krótki, zakończony kolcem. Barwa szara, szaro-ruda lub żółtawa. Zdradnica śmiercionośna żywi się jaszczurkami, innymi wężami i drobnymi ssakami. Jajożyworodna, samica rodzi do 20 młodych.

Jad tego węża jest bardzo silny, ukąszenie niebezpieczne dla życia. Zdradnica śmiercionośna należy do nielicznych gatunków, które nie uciekają przed człowiekiem.

6.Koralówka arlekin

gatunek jadowitego węża z rodziny zdradnicowatych. Metrowy arlekin jest jednym z okazalszych gatunków z rodzaju Micrurus; większość ma rozmiar naszej żmii. Występuje w USA w stanach: Teksas, Luizjana, Arkansas, Missisipi, Alabama, Georgia, Floryda, Karolina Północna i Południowa

. Jego ubarwienie jest bajecznie kolorowe: czarno-czerwone pasy rozdzielone wąskimi kanarkowo-żółtymi paskami. Ukąszenia arlekina, przeważnie śmiertelne w braku szybkiej pomocy medycznej, zdarzają się bardzo rzadko. Wąż ten, polujący nocą na gady, płazy, pisklęta i owady, dzień przesypia ukryty wśród butwiejących liści, w termitierach, pod wykrotami powalonych drzew albo w norach wygrzebanych przez gryzonie. Nadto wśród zdradnic, z reguły nieagresywnych wobec istot większych od pożądanego łupu, arlekin wyróżnia się wręcz niezwykłą łagodnością. Nawet wzięty do ręki nie próbuje ugryźć. Wypadki zaś nadepnięcia go są rzadkie ze względu na kontrastowe zestawienie odstraszających barw tego gada, rzucające się w oczy. Możliwości kontaktów z człowiekiem ogranicza także siedlisko arlekina, który omija ludzkie obejścia. Jest to głównie mieszkaniec lasów i nieużytków pokrytych zaroślami.

 

PRZEPRASZAM ALE TRZECH BRAKUJĄCYCH NIE ZNALAZŁAM :)