Po zakończeniu wojny trojańskiej Odys miał wrócić do domu: do ukochanej Penelopy i syna Telemacha, lecz nie było po nim śladu. Gdy Odys płynął wraz ze swoją załogą po wodach Morza Egejskiego nagle zerwał się wiatr i zniósł ich statki. Trafili oni na nieznany przylądek Libijski Lotofagów, którego mieszkańcy częstują przybyszów lotosem czyli kwiatem powodującym zapomnienie o ojczyźnie. Kilku towarzyszy Odysa skosztowało ich i musieli być oni zaciągnięci siłą na statek przez innych kompanów, którzy byli bardziej rozsądni i nie ulegli pokusie. Po przepłynięciu Morza Egejskiego rozpoczęli żeglugę na falach Morza Sycylijskiego. Trafili do ziemi urodzajnej zamieszkałej przez cyklopów, z których najstraszniejszym był Polifem - syn Posejdona. Odys wraz z dwunastoma towarzyszami ruszył w głąb lądu, by poznać zwyczaje cyklopów i trafił do pieczary Polifema, któremu przedstawił się jako Nikt. Gdy cyklop zasnął Odyseusz wbił mu rozżarzony drąg do oka. Oślepiony Polifem w gniewie i bólu chciał złapać niegodziwców, lecz Odyseusz kazał im się przywiązać do brzuchów baranów, by jak najsprytniej się wymknąć. Gdy Odyseusz opuszczał ten kraj, Polifem poprosił ojca - Posejdona, by ten rzucił klątwę na Odysa. Następnie okręty Odysa zawiły do brzegów wyspy Eola. Król Eol - władca wiatrów polubił Odysa i podarował mu worek z przeciwnymi wiatrami, który rozwiązują jego towarzysze, gdy widać domy Itaki i wracają do wysp Eola porwani przez wiatry. Po tygodniu żeglugi dopłynęli do przystani, gdzie żyli Ludożercy - Lajstrygoni. Z dwunastu okrętów, walkę z nimi przetrwał tylko ten Odyseusza. Na nim właśnie załoga dopłynęła do wyspy czarodziejki Kirke. Zamieniła ona towarzyszy Odysa w świnie, lecz gdy zaatakował on ją z mieczem, od razu przywróciła im ludzką postać. Kirke okazała się bardzo urocza i łagodna, więc Odyseusz przesiedział u niej rok. Gdy odjeżdżał poradziła mu, by zszedł do Hadesu i wywołał duszę wieszczka Terezjasza, aby dowiedzieć się więcej o swojej przyszłości, więc tak też uczynił, a Terezjasz przepowiedział, że jego śmierć nadejdzie z morza. Odyseusz wracał tą samą drogą odwiedzając przy okazji Kirke. Łagodny wiatr zniósł ich do wyspy Syren, które omamiały śpiewem tak, że żeglarze zapominali o wiosłach i rozbijali swoje statki. Przebiegły Odyseusz kazał więc zakleić swoim żeglarzom uszy woskiem, a sam przywiązał się do masztu. Takim sposobem wszyscy uniknęli śmierci. Przepłynęli następnie cieśninę między dwoma potworami: Scyllą i Charybdą. Stamtąd dotarli do wyspy Trinakii, gdzie głodni kompani zjedli kilka wołów, za co Zeus ich ukarał i zatopił wszystkie statki. Jedynym ocalałym był Odyseusz. Na desce dopływa na wyspę Ogigę, gdzie zostaje wraz z Kalipso, która ofiaruje mu nieśmiertelność, siedem lat. Po tym czasie Odyseusz postanawia wrócić do rodzinnej Itaki. Na własnej tratwie wyrusza w podróż, lecz Posejdon przypomina sobie o klątwie i wzburza morze. Odyseusz zostaje wyrzucony na brzeg wyspy Feaków, gdzie spotyka się z królewną Nauzykaą. Dostaje nową załogę i odpowiednie wyposażenie, a następnie wyrusza w stronę Itaki. Gdy dobija do brzegów Itaki przebiera się za żebraka, gdy dowiaduje się o zalotnikach Penelopy. Przy pomocy Telemacha i wiernego świnopasa Eumajosa zabija on zalotników. Penelopa rozpoznała męża i od tego czasu Odyseusz szczęśliwie rządził Itaką, czekając aż przepowiedziana śmierć nadejdzie z morza.
Po zakończeniu wojny trojańskiej Odys miał wrócić do domu: do ukochanej Penelopy i syna Telemacha, lecz nie było po nim śladu.
Gdy Odys płynął wraz ze swoją załogą po wodach Morza Egejskiego nagle zerwał się wiatr i zniósł ich statki. Trafili oni na nieznany przylądek Libijski Lotofagów, którego mieszkańcy częstują przybyszów lotosem czyli kwiatem powodującym zapomnienie o ojczyźnie. Kilku towarzyszy Odysa skosztowało ich i musieli być oni zaciągnięci siłą na statek przez innych kompanów, którzy byli bardziej rozsądni i nie ulegli pokusie.
Po przepłynięciu Morza Egejskiego rozpoczęli żeglugę na falach Morza Sycylijskiego.
Trafili do ziemi urodzajnej zamieszkałej przez cyklopów, z których najstraszniejszym był Polifem - syn Posejdona. Odys wraz z dwunastoma towarzyszami ruszył w głąb lądu, by poznać zwyczaje cyklopów i trafił do pieczary Polifema, któremu przedstawił się jako Nikt. Gdy cyklop zasnął Odyseusz wbił mu rozżarzony drąg do oka. Oślepiony Polifem w gniewie i bólu chciał złapać niegodziwców, lecz Odyseusz kazał im się przywiązać do brzuchów baranów, by jak najsprytniej się wymknąć.
Gdy Odyseusz opuszczał ten kraj, Polifem poprosił ojca - Posejdona, by ten rzucił klątwę na Odysa.
Następnie okręty Odysa zawiły do brzegów wyspy Eola. Król Eol - władca wiatrów polubił Odysa i podarował mu worek z przeciwnymi wiatrami, który rozwiązują jego towarzysze, gdy widać domy Itaki i wracają do wysp Eola porwani przez wiatry.
Po tygodniu żeglugi dopłynęli do przystani, gdzie żyli Ludożercy - Lajstrygoni. Z dwunastu okrętów, walkę z nimi przetrwał tylko ten Odyseusza.
Na nim właśnie załoga dopłynęła do wyspy czarodziejki Kirke. Zamieniła ona towarzyszy Odysa w świnie, lecz gdy zaatakował on ją z mieczem, od razu przywróciła im ludzką postać. Kirke okazała się bardzo urocza i łagodna, więc Odyseusz przesiedział u niej rok. Gdy odjeżdżał poradziła mu, by zszedł do Hadesu i wywołał duszę wieszczka Terezjasza, aby dowiedzieć się więcej o swojej przyszłości, więc tak też uczynił, a Terezjasz przepowiedział, że jego śmierć nadejdzie z morza.
Odyseusz wracał tą samą drogą odwiedzając przy okazji Kirke. Łagodny wiatr zniósł ich do wyspy Syren, które omamiały śpiewem tak, że żeglarze zapominali o wiosłach i rozbijali swoje statki. Przebiegły Odyseusz kazał więc zakleić swoim żeglarzom uszy woskiem, a sam przywiązał się do masztu. Takim sposobem wszyscy uniknęli śmierci.
Przepłynęli następnie cieśninę między dwoma potworami: Scyllą i Charybdą. Stamtąd dotarli do wyspy Trinakii, gdzie głodni kompani zjedli kilka wołów, za co Zeus ich ukarał i zatopił wszystkie statki. Jedynym ocalałym był Odyseusz.
Na desce dopływa na wyspę Ogigę, gdzie zostaje wraz z Kalipso, która ofiaruje mu nieśmiertelność, siedem lat. Po tym czasie Odyseusz postanawia wrócić do rodzinnej Itaki.
Na własnej tratwie wyrusza w podróż, lecz Posejdon przypomina sobie o klątwie i wzburza morze. Odyseusz zostaje wyrzucony na brzeg wyspy Feaków, gdzie spotyka się z królewną Nauzykaą. Dostaje nową załogę i odpowiednie wyposażenie, a następnie wyrusza w stronę Itaki.
Gdy dobija do brzegów Itaki przebiera się za żebraka, gdy dowiaduje się o zalotnikach Penelopy. Przy pomocy Telemacha i wiernego świnopasa Eumajosa zabija on zalotników. Penelopa rozpoznała męża i od tego czasu Odyseusz szczęśliwie rządził Itaką, czekając aż przepowiedziana śmierć nadejdzie z morza.