Hej B.prosze o znalezienie informacji na temat PRZEDSTAWICIELI STEKOWCOW podkreslam przedstawicieli nie ma byc to charakterystyka ogolna stekowcow tylko ich przedstawicieli plz szybko dzieki:))
Dziobak (Ornithorhynchus anatinus) - ziemnowodny stekowiec z rodziny dziobakowatych. Występuje w Australii i Tasmanii. Prowadzi samotniczy tryb życia. Jest znakomicie przystosowany do pływania – ma płaski, szeroki ogon, oraz błonę pływną pomiędzy palcami wszystkich kończyn. Stopień jego zagrożenia wyginięciem nie został ustalony, być może jest znaczny. Długość ciała bez ogona 40-70 cm. Długość ogona 8,5-15 cm. Masa ciała 0,8-2,5 kg, samce o ok. 1/3 cięższe od samic przeciętne rozmiary osobników z poszczególnych regionów znacznie się różnią, jednak różnice te zdają się nie mieć związku z odmianami klimatu poszczególnych obszarów Ubarwienie brązowe, szarobrązowe, brązowoczarne. Pożywienie bezkręgowce wodne, skorupiaki, żaby. Rozród dojrzałość płciowa ok. 2 roku życia, dł. ciąży - 15-27 dni po tym czasie samica składa 2-3 jaj do gniazda, po 7-14 dniach wykluwają się maleńkie (1,25 cm długości) dziobaki, zupełnie bezradne. Występowanie jeziora, rozlewiska, wolno płynące rzeki. Inne uwagi dziobaki nie mają sutków, ani nawet "niby-sutków", które pod wpływem ssania powstają u kolczatek. Mleko u dziobaków wydziela się wprost z nasady włosa, a młode dziobaki nie ssą tylko zlizują je z matczynej sierści.
kolczatkowate:
- Kolczatka (Tachyglossus aculeatus, syn. Myrmemophaga aculeata, Ornithorhynchus hysterics, Echidna hystrix, Echidna aculeata; kolczatka australijska) - stekowiec z rodziny kolczatkowatych. Występuje w Australii, Tasmanii i na południowym wschodzie Nowej Gwinei. Zwierzę o krępej budowie, prawie kulistej. Bardzo długi ryjek (o kostnej podstawie) zakończony jest małym otworem gębowym. Język bardzo długi (do 18 cm), pokryty lepką śliną, do której przylepiają się owady. Zdobycz miażdżona jest między rogowymi naroślami w jamie ustnej. Łapy silne, przystosowane do kopania, u samców na tylnych kończynach ostrogi do obrony. Kolczatka prowadzi samotniczy tryb życia. Ma znakomicie rozwinięty węch i słuch, natomiast wzrok ma bardzo słaby. Umie pływać, w warunkach niesprzyjających (chłody) zapada w rodzaj odrętwienia. Stopień jego zagrożenia wyginięciem nie został ustalony, zwierzę o dużych zdolnościach adaptacyjnych. Długość ciała bez ogona: średnio ok. 35 cm. Długość ogona: ogon szczątkowy. Masa ciała: 2,5- 6 kg. Ubarwienie: czarne z jasnymi, grubymi kolcami rozłożonymi równomiernie na całej powierzchni grzbietowej. Pożywienie: mrówki (zwłaszcza gatunek Iridomyrmex detectus), termity, inne bezkręgowce. Rozród: ciąża trwa około 14dni (30?), samica składa zwykle 1 jajo. Występowanie: od gorących pustyń po zbocza górskie. Inne uwagi: długość życia w niewoli 49 lat, na wolności zwierzę jest obiektem polowań ludności tubylczej
-Prakolczatka (Zaglossus bruijni) - stekowiec z rodziny kolczatkowatych. Występuje na Nowej Gwinei. Zwierzę to prowadzi samotniczy tryb życia i jest znakomicie przystosowane do wyszukiwania w glebie i runie drobnych bezkręgowców. Dziób (ryjek) prakolczatki jest bardzo długi, zagięty ku dołowi, do 20 cm długości. Na końcu dzioba znajduje się niewielki otwór gębowy. Prakolczatka nie ma zębów, przy większej zdobyczy pomaga sobie kolcami, które ma na końcu języka. Jest największym ze stekowców. Zwierzę zagrożone wyginięciem, choć w ogrodach zoologicznych dożywa nawet 30 lat. W swoim środowisku naturalnym jest jednak obiektem łowów rodowitych mieszkańców Nowej Gwinei. Długość ciała bez ogona: 60-100 cm. Długość ogona: nie ma. Masa ciała: 5-10 kg. Ubarwienie: aksamitnie czarne, z nielicznymi, jaśniejszymi kolcami. Pożywienie: mrówki, inne bezkręgowce, np. dżdżownice. Rozród: słabo poznany; składa jajo lub dwa do torby lęgowej (zwanej czasem wylęgarką). Młode żywi się mlekiem wydzielanym przez gruczoły mleczne znajdujące się na brzuchu matki; samica nie ma jednak sutków - pod wpływem "ssania" tworzą się tam zgrubienia skóry, zwane czasem "niby-sutkami".. Środowisko: lasy, stepy, tereny górskie. Inne uwagi: do niedawna uważano, że na Nowej Gwinei żyje tylko jeden gatunek prakolczatek. Ostatnio jednak odkryto tam nowy gatunek: Zaglossus attenboroughi, podejrzewa się też, że być może samodzielnym gatunkiem jest też Zaglossus bartoni, odkryta w 1907 roku, ale uważana dotychczas za podgatunek Z. brujini.
Troche dużo tych informacji ale mam nadzieję że się przydadzą;-)
0 votes Thanks 0
DAMIAN9799
Przedstawicielami stekowców są: -Dziobak -Kolczatka -Prakolczatka
-kolczatka australijska
-prakolczatka
-
Dziobak (Ornithorhynchus anatinus) - ziemnowodny stekowiec z rodziny dziobakowatych. Występuje w Australii i Tasmanii. Prowadzi samotniczy tryb życia. Jest znakomicie przystosowany do pływania – ma płaski, szeroki ogon, oraz błonę pływną pomiędzy palcami wszystkich kończyn. Stopień jego zagrożenia wyginięciem nie został ustalony, być może jest znaczny.
Długość ciała bez ogona
40-70 cm.
Długość ogona
8,5-15 cm.
Masa ciała
0,8-2,5 kg, samce o ok. 1/3 cięższe od samic przeciętne rozmiary osobników z poszczególnych regionów znacznie się różnią, jednak różnice te zdają się nie mieć związku z odmianami klimatu poszczególnych obszarów
Ubarwienie
brązowe, szarobrązowe, brązowoczarne.
Pożywienie
bezkręgowce wodne, skorupiaki, żaby.
Rozród
dojrzałość płciowa ok. 2 roku życia, dł. ciąży - 15-27 dni po tym czasie samica składa 2-3 jaj do gniazda, po 7-14 dniach wykluwają się maleńkie (1,25 cm długości) dziobaki, zupełnie bezradne.
Występowanie
jeziora, rozlewiska, wolno płynące rzeki.
Inne uwagi
dziobaki nie mają sutków, ani nawet "niby-sutków", które pod wpływem ssania powstają u kolczatek. Mleko u dziobaków wydziela się wprost z nasady włosa, a młode dziobaki nie ssą tylko zlizują je z matczynej sierści.
kolczatkowate:
- Kolczatka (Tachyglossus aculeatus, syn. Myrmemophaga aculeata, Ornithorhynchus hysterics, Echidna hystrix, Echidna aculeata; kolczatka australijska) - stekowiec z rodziny kolczatkowatych. Występuje w Australii, Tasmanii i na południowym wschodzie Nowej Gwinei. Zwierzę o krępej budowie, prawie kulistej. Bardzo długi ryjek (o kostnej podstawie) zakończony jest małym otworem gębowym. Język bardzo długi (do 18 cm), pokryty lepką śliną, do której przylepiają się owady. Zdobycz miażdżona jest między rogowymi naroślami w jamie ustnej. Łapy silne, przystosowane do kopania, u samców na tylnych kończynach ostrogi do obrony.
Kolczatka prowadzi samotniczy tryb życia. Ma znakomicie rozwinięty węch i słuch, natomiast wzrok ma bardzo słaby. Umie pływać, w warunkach niesprzyjających (chłody) zapada w rodzaj odrętwienia.
Stopień jego zagrożenia wyginięciem nie został ustalony, zwierzę o dużych zdolnościach adaptacyjnych.
Długość ciała bez ogona: średnio ok. 35 cm.
Długość ogona: ogon szczątkowy.
Masa ciała: 2,5- 6 kg.
Ubarwienie: czarne z jasnymi, grubymi kolcami rozłożonymi równomiernie na całej powierzchni grzbietowej.
Pożywienie: mrówki (zwłaszcza gatunek Iridomyrmex detectus), termity, inne bezkręgowce.
Rozród: ciąża trwa około 14dni (30?), samica składa zwykle 1 jajo.
Występowanie: od gorących pustyń po zbocza górskie.
Inne uwagi: długość życia w niewoli 49 lat, na wolności zwierzę jest obiektem polowań ludności tubylczej
-Prakolczatka (Zaglossus bruijni) - stekowiec z rodziny kolczatkowatych. Występuje na Nowej Gwinei. Zwierzę to prowadzi samotniczy tryb życia i jest znakomicie przystosowane do wyszukiwania w glebie i runie drobnych bezkręgowców. Dziób (ryjek) prakolczatki jest bardzo długi, zagięty ku dołowi, do 20 cm długości. Na końcu dzioba znajduje się niewielki otwór gębowy. Prakolczatka nie ma zębów, przy większej zdobyczy pomaga sobie kolcami, które ma na końcu języka. Jest największym ze stekowców. Zwierzę zagrożone wyginięciem, choć w ogrodach zoologicznych dożywa nawet 30 lat. W swoim środowisku naturalnym jest jednak obiektem łowów rodowitych mieszkańców Nowej Gwinei.
Długość ciała bez ogona:
60-100 cm.
Długość ogona:
nie ma.
Masa ciała:
5-10 kg.
Ubarwienie:
aksamitnie czarne, z nielicznymi, jaśniejszymi kolcami.
Pożywienie:
mrówki, inne bezkręgowce, np. dżdżownice.
Rozród:
słabo poznany; składa jajo lub dwa do torby lęgowej (zwanej czasem wylęgarką). Młode żywi się mlekiem wydzielanym przez gruczoły mleczne znajdujące się na brzuchu matki; samica nie ma jednak sutków - pod wpływem "ssania" tworzą się tam zgrubienia skóry, zwane czasem "niby-sutkami"..
Środowisko:
lasy, stepy, tereny górskie.
Inne uwagi:
do niedawna uważano, że na Nowej Gwinei żyje tylko jeden gatunek prakolczatek. Ostatnio jednak odkryto tam nowy gatunek: Zaglossus attenboroughi, podejrzewa się też, że być może samodzielnym gatunkiem jest też Zaglossus bartoni, odkryta w 1907 roku, ale uważana dotychczas za podgatunek Z. brujini.
Troche dużo tych informacji ale mam nadzieję że się przydadzą;-)
-Dziobak
-Kolczatka
-Prakolczatka