Engel12Gąska tygrysowata KapeluszŚrednicy 4-10 cm, szarobrązowy lub czarnoszary, pokryty delikatnymi włóknistymi strzępkami, na szczycie dość mięsisty, w młodym owocniku dzwonkowato wypukły, później rozpłaszczony. Skórka sucha, z regularnie, koncentrycznie rozmieszczonymi łuskami, drobnymi do dużych.BlaszkiPoczątkowo białe, często z zielonkawym odcieniem, potem bladożółtawe, nigdy szare, średnio gęste, wycięte z ząbkiem. Za młodu wydzielające na ostrzu przejrzyste jak woda krople.TrzonCylindryczny, biały, tylko w dolnej połowie ochrowy, u szczytu wydzielający przejrzyste krople cieczy (płaczący).MiąższBiały, po przekrojeniu nie zmieniający zabarwienia. Smak nieznaczny, zapach przyjemny, ale niezbyt wyraźny.Wysyp zarodnikówBiały. Zarodniki stosunkowo duże, o średnicy 8-10 x 6-7 µm, jajowate, gładkie, bezbarwne. Występowanie
Rośnie od sierpnia do października, w lasach iglastych i liściastych, pod świerkami, jodłami, bukami lub dębami, tylko na glebach zawierających wapń, pojedynczo lub po kilka egzemplarzy. Grzyb dość rzadki.
Znaczenie
Grzyb silnie trujący. Powoduje ostre zaburzenia żołądkowe i jelitowe, kolkowate bóle brzucha, wymioty, biegunkę. Mogą się zdarzać zatrucia śmiertelne. Objawy występują po 1/2-3 godzinach od zjedzenia.
Muchomor czerwony
KapeluszŚrednica do 20 cm. U bardzo młodych okazów kulisty, potem półkulisty, z czasem niskołukowaty, a u starszych okazów płaski i nieco wgłębiony na środku. Powierzchnia gładka, u starszych okazów przy brzegu delikatnie karbowana. Początkowo okryty jest białawą osłona. po jej rozerwaniu na kapeluszu pozostają białe lub białożółte łatki. W czasie wilgotnej pogody jest lepki.BlaszkiBiałe lub bladożółtawe, brzuchate, gęsto ustawione, wolne.TrzonWysokość do 20 cm, grubość do 3 cm. Jest walcowaty, łatwo wyłamujący się, za młodu pełny, potem pusty. Kolor biały lub żółty, posiada obwisły, biały (czasami żółtawy) pierścień. Nasada bulwiasta, otoczona kilkoma rzędami wałeczkowatych zgrubień i bez wyraźnej pochwy.MiąższBiały, kruchy, nie zmienia koloru po uszkodzeniu, bez zapachu i o łagodnym smaku Krowiak podwinięty
KapeluszŚrednica dochodzi do 13 cm. U młodych egzemplarzy jest łagodnie łukowaty z wyraźnie podwiniętym brzegiem, później płaski lub nieco wklęsły, ale nadal z podwiniętym brzegiem. Barwa żółtobrązowa, oliwkowa, ochrowobrązowa, czerwonobrązowa. Młode okazy mają kapelusz delikatnie pilśniowy, później staje się łysy. Po uszkodzeniu skorka kapelusza jest ciemnobrązowo cętkowana. Podczas suchej pogody kapelusz jest suchy i błyszczący, podczas wilgotnej staje się bardzo śliski[3].BlaszkiCienkie, gęste i wyraźnie schodzące na trzon. U młodych grzybów pofałdowane. Są barwy żółtawej lub rdzawej, po uszkodzeniu brązowieją.TrzonWysokość 3-7 cm, grubość 1-2 cm. Jest walcowaty, gruby, pełny, nagi i nieraz zwężony w dolnej części. Barwa zbliżona do barwy kapelusza, zwykle nieco jaśniejsza. Po uszkodzeniu brązowieje.MiąższŻółty, żółtawobiały lub bladoochrowy, początkowo twardy, później miękki, po przecięciu grzyba zmienia zabarwienie na czerwonobrązowe lub rdzawobrązowe, smak lekko kwaśny, zapach mało intensywny
Grzyby trujące – funkcjonalna grupa grzybów, zwłaszcza kapeluszowych, zawierających substancje trujące w ilościach toksycznych dla ludzi.
U młodych osobników niektórych gatunków grzybów, czy po obróbce termicznej owocników zawartość czynnika toksycznego jest na tyle niewielka, że nadają się do spożycia. Z tego względu zwykle wyróżnia się gatunki bezwzględnietrujące.
Nie zbieraj grzybów z blaszkami pod kapeluszem!
Idzie jesień, czas najwyższy wybrać się na grzybobranie. Las rządzi się swoimi prawami i jeśli te prawa będziemy szanować może nas spotkać wiele dobrego. Pamiętajmy o tym wybierając się czy to na spacer, czy na jagody czy też na grzybobranie! I jeśli już mowa o tym ostatnim - nie depczmy, nie przewracajmy grzybów trujących czy niejadalnych - one stanowią pokarm dla gleby a przede wszystkim dla mieszkańców lasu!
Rośnie od sierpnia do października, w lasach iglastych i liściastych, pod świerkami, jodłami, bukami lub dębami, tylko na glebach zawierających wapń, pojedynczo lub po kilka egzemplarzy. Grzyb dość rzadki.
ZnaczenieGrzyb silnie trujący. Powoduje ostre zaburzenia żołądkowe i jelitowe, kolkowate bóle brzucha, wymioty, biegunkę. Mogą się zdarzać zatrucia śmiertelne. Objawy występują po 1/2-3 godzinach od zjedzenia.
KapeluszŚrednica dochodzi do 13 cm. U młodych egzemplarzy jest łagodnie łukowaty z wyraźnie podwiniętym brzegiem, później płaski lub nieco wklęsły, ale nadal z podwiniętym brzegiem. Barwa żółtobrązowa, oliwkowa, ochrowobrązowa, czerwonobrązowa. Młode okazy mają kapelusz delikatnie pilśniowy, później staje się łysy. Po uszkodzeniu skorka kapelusza jest ciemnobrązowo cętkowana. Podczas suchej pogody kapelusz jest suchy i błyszczący, podczas wilgotnej staje się bardzo śliski[3].BlaszkiCienkie, gęste i wyraźnie schodzące na trzon. U młodych grzybów pofałdowane. Są barwy żółtawej lub rdzawej, po uszkodzeniu brązowieją.TrzonWysokość 3-7 cm, grubość 1-2 cm. Jest walcowaty, gruby, pełny, nagi i nieraz zwężony w dolnej części. Barwa zbliżona do barwy kapelusza, zwykle nieco jaśniejsza. Po uszkodzeniu brązowieje.MiąższŻółty, żółtawobiały lub bladoochrowy, początkowo twardy, później miękki, po przecięciu grzyba zmienia zabarwienie na czerwonobrązowe lub rdzawobrązowe, smak lekko kwaśny, zapach mało intensywnyGrzyby trujące – funkcjonalna grupa grzybów, zwłaszcza kapeluszowych, zawierających substancje trujące w ilościach toksycznych dla ludzi.
U młodych osobników niektórych gatunków grzybów, czy po obróbce termicznej owocników zawartość czynnika toksycznego jest na tyle niewielka, że nadają się do spożycia. Z tego względu zwykle wyróżnia się gatunki bezwzględnietrujące.
Nie zbieraj grzybów z blaszkami pod kapeluszem!
Idzie jesień, czas najwyższy wybrać się na grzybobranie. Las rządzi się swoimi prawami i jeśli te prawa będziemy szanować może nas spotkać wiele dobrego. Pamiętajmy o tym wybierając się czy to na spacer, czy na jagody czy też na grzybobranie! I jeśli już mowa o tym ostatnim - nie depczmy, nie przewracajmy grzybów trujących czy niejadalnych - one stanowią pokarm dla gleby a przede wszystkim dla mieszkańców lasu!