O! Polsko! póki ty duszę anielską Będziesz więziła w czerepie rubasznym, Poty kat będzie rąbał twoje cielsko, Poty nie będzie twój miecz zemsty strasznym, Poty mieć będziesz hyjenę na sobie, I grób - i oczy otworzone w grobie.
Polsko! lecz ciebie błyskotkami łudzą; Pawiem narodów byłaś i papugą; A teraz jesteś służebnicą cudzą. - Choć wiem, ze słowa te nie zadrżą długo W sercu - gdzie nie trwa myśl nawet godziny: Mówię - bom smutny - i sam pełen winy.
O! Polsko! póki ty duszę anielską
Będziesz więziła w czerepie rubasznym,
Poty kat będzie rąbał twoje cielsko,
Poty nie będzie twój miecz zemsty strasznym,
Poty mieć będziesz hyjenę na sobie,
I grób - i oczy otworzone w grobie.
Polsko! lecz ciebie błyskotkami łudzą;
Pawiem narodów byłaś i papugą;
A teraz jesteś służebnicą cudzą. -
Choć wiem, ze słowa te nie zadrżą długo
W sercu - gdzie nie trwa myśl nawet godziny:
Mówię - bom smutny - i sam pełen winy.
''O! Polsko! póki ty duszę anielską
Będziesz więziła w czerepie rubasznym''
- Podmiot liryczny stara się odnaleźć przyczyny klęski w wadach szlachty (szlachta = czerep rubaszny)
''Polsko! lecz ciebie błyskotkami łudzą;
Pawiem narodów byłaś i papugą''
- Przedstawiciele ojczyzny zawsze byli skłonni do wystawnego życia i naśladowania obcych wzorów.
''W sercu - gdzie nie trwa myśl nawet godziny:
Mówię - bom smutny - i sam pełen winy.''
- Poeta czuje się odpowiedzialny za klęske narodu, ponieważ sam nie wziął udziału w powstaniu listopadowym.