Question

Gospodarka człowieka w Egipcie.

Answer 1

Rolnictwo, które do niedawna było podstawą egzystencji kraju zatrudnia obecnie 40% ludności czynnej zawodowo. Od wieków związane jest z deltą i doliną Nilu, które skupiają aż 90% gruntów ornych i plantacji.

Główne uprawy to: bawełna, trzcina cukrowa, kukurydza, ryż, pszenica, jęczmień, fasola, proso, daktyle - 2 miejsce w świecie (14,7% produkcji światowej), warzywa (w tym pomidory - 4 miejsce w świecie, 6% produkcji światowej) i owoce.

Głównym bogactwem naturalnym Egiptu jest ropa naftowa i gaz ziemny. Największe złoża znajdują się w rejonie Zatoki Sueskiej, skąd pochodzi 70% wydobycia ropy naftowej.

Answer 2

Nawadnianie pól uprawnych, stała woda do picia, możliwość kanalizacji, dobry szlak handlowy.

 

Klimat

W Egipcie przeważa klimat skrajnie suchy zwrotnikowy. Roczna suma opadów na ogół nie przekracza kilkudziesięciu milimetrów. Z tego względu większość ludności zamieszkuje tereny w delcie i dolinie Nilu. Nad rzeką istnieje oaza nadrzeczna, której długość wynosi niecałe 3 tys. kilometrów. Od tysiącleci w Egipcie tworzono system sztucznego nawadniania, znacznie zwiększając powierzchnię gruntów uprawnych. System nawadniający rozbudowano w 1970 roku, gdy w Asuanie zbudowano zaporę wodną (Wielka Tama), sztuczny zbiornik (Jezioro Nasera) i elektrownię wodną.

 

 

Ludność W aglomeracji kairskiej mieszka ponad 17 mln osób

Ludność tworzą w ogromnej większości arabscy Egipcjanie – Fellahowie (niemal 90% populacji). Oprócz nich w Egipcie żyje ok. 8 mln Koptów - chrześcijan, będących potomkami ludności mieszkającej w Egipcie na długo przed muzułmańskim podbojem. Koptowie stanowią ok. 10% całej tamtejszej populacji. Ich cechą charakterystyczną jest wytatuowany – zazwyczaj na ręce – krzyż. Za założyciela wspólnoty uważa się św. Marka Ewangelistę. Na obszarze Pustyni Zachodniej występują plemiona Berberów, w dolinie górnego Nilu pojedyncze osady ludności negroidalnej.

W miastach zamieszkuje około 47% ludności. Przyrost naturalny w 2005 wyniósł 1,78%. Mężczyźni żyją przeciętnie 68 lat, a kobiety 74 lata(2005).

Egipt jest najludniejszym krajem arabskim i trzecim pod względem liczby mieszkańców państwem Afryki. Średnia gęstość zaludnienia jest niewielka, a rozmieszczenie ludności bardzo nierównomierne. Większość kraju jest niemal bezludna, a gęstość zaludnienia na terenach rolniczych (Dolina Nilu i Delta Nilu) należy do największych na świecie. Kair, stolica kraju i największe miasto Afryki, wraz z sąsiadującymi miejscowościami, liczy ponad 17 mln mieszkańców, co stanowi ponad 20% ludności państwa.

 

 

Rolnictwo Jeden z kilkuset kompleksów wypoczynkowych Egipskiej Riwiery

Współczesne rolnictwo egipskie nie jest w stanie zaspokoić wewnętrznych potrzeb kraju ze względu na szybko rosnącą liczbę ludności. Pomimo to sektor rolniczy i przemysł przetwórstwa spożywczego są jednymi z lepiej rozwijających się gałęzi gospodarki w tym kraju.

W egipskim klimacie możliwe są nawet trzy zbiory plonów w ciągu roku. Najwięcej gruntów zajmuje uprawa bawełny – głównego produktueksportowego. Z roślin spożywczych najważniejsze są: ryż, kukurydza, pszenica i sorgo (proso murzyńskie, rośliny trawiaste, z których otrzymuje się kaszę i mąkę). Uprawia się również trzcinę cukrową, palmę daktylową, drzewa cytrusowe i warzywa. Hodowla zwierząt odgrywa w Egipcie drugorzędną rolę ze względu na brak pastwisk. Rybołówstwo - morskie i śródlądowe, jest równie ważną gałęzią gospodarki.

W latach 70 XX w. wybudowano Wysoką Tamą Asuańską na Nilu, powstało przez to jedno z największych sztucznych jezior świata -Jezioro Nasera. Jego utworzenie pozwoliło uregulować bieg Nilu, zapobiegać powodziom, rozwinąć żeglugę i rybołówstwo oraz produkcję energii elektrycznej oraz odzyskanie pól uprawnych na dawnych terenach pustynnych. Nil przestał wylewać, rośliny można uprawiać tylko na terenach sztucznie nawadnianych. W latach 90 XX wieku rozpoczęto wielkie projekty irygacyjne - doprowadzenie wody z Nilu (Jeziora Nasera) Kanałem Szajcha Zajida (z największą na świecie stacją pomp Mubarak Pumping Station) do oazy Charga i innych w okolicach jezior Toszka.

Przemysł

Dobrze rozwinięty jest przemysł chemiczny, szczególnie produkcja nawozów sztucznych, włókien syntetycznych, farmaceutyków, a także przemysł włókienniczy i odzieżowy, dający obecnie ok. 1/4 wartości ogólnej produkcji przemysłowej.

Z bogactw mineralnych Egiptu największe znaczenie mają ropa naftowa i fosforyty. Ropa naftowa, pochodząca ze złóż na zachodziepółwyspu Synaj oraz z nowych pokładów w szelfie Zatoki Sueskiej, wzdłuż wybrzeża śródziemnomorskiego, a także z obszaru Pustyni Zachodniej, przy granicy z Libią. Fosforyty, ruda żelaza, mangan wydobywana jest w okolicach Asuanu i na zachodzie półwyspu Synaj. Gaz ziemny, wydobywa się głównie w delty Nilu i ze złóż podmorskich.

Przemysł przetwórczy widoczny jest w miastach położonych w delcie Nilu, nad Kanałem Sueskim i w Heluanie, gdzie istnieje wielki kombinat metalurgiczno-koksowniczy. Natomiast w Asuanie istnieją huty żelaza i aluminium. Zakłady metalurgiczne znajdują się w Kafr Ad-Dawwar. Najlepiej rozwinięty jest przemysł włókienniczy, dość dobrze – chemiczny, elektromaszynowy, petrochemiczny i skórzano-obuwniczy. Duże ośrodki przemysłu petrochemicznego rozwinęły się w Aleksandrii, Kairze, Suezie, Tanta i Asjut. Poza tym w kraju istnieją liczne zakłady przetwórcze surowców i materiałów budowlanych, głównie wapieni wykorzystywanych w przemyśle cementowym.

W Egipcie znajduje się kilka montowni zagranicznych koncernów motoryzacyjnych. Istnieją również zakłady produkujący sprzęt transportu kolejowego, elektromaszynowego i elektrotechnicznego. Przemysł energetyczny posiada elektrownie jądrowe w Al-Dabaa, o mocy 2000 MW, a na Wysokiej Tamie na Nilu przy Zbiorniku Nesera zlokalizowana jest hydroelektrownia.

Ważną rolę w gospodarce Egiptu odgrywa Kanał Sueski łączący Morze Śródziemne z Morzem Czerwonym. Przepływają nim między innymi tankowce przewożące ropę naftową z krajów Bliskiego Wschodu do Europy oraz ropociąg Sumed.