Wybierz sobie. Są dwie odpowiedzi dotyczące twojego pytania.
Wojna polsko-turecka 1672–1676 – wojna pomiędzy Rzecząpospolitą a Imperium Osmańskim i sprzymierzonym z nią Chanatem Krymskim.
Bezpośrednią przyczyną wojny były działania wojsk koronnych na Ukrainie wymierzone przeciw Tatarom i hetmanowi kozackiemu Piotrowi Doroszence, który w 1666 roku uznał zwierzchnictwo Turcji. Początkowo Turcy byli zajęci wojną z Wenecją (VI wojna wenecko-turecka) i Cesarstwem (IV wojna austriacko-turecka), toteż do walki z Rzecząpospolitą skierowali Tatarów (Wojna polsko-kozacko-tatarska 1666–1671). Z całą potęgą wystąpili w 1672 roku, a pretekstem była pomoc dla Doroszenki.
Lub
Na przełomie XVI i XVII wieku wyraźnie pogorszyły się stosunki polsko-tureckie. Przez cały poprzedni wiek królowie polscy dążyli do utrzymania pokoju z Turcją, która doszła w tym czasie do wielkiej potęgi i opanowała znaczną część Węgier. Z biegiem czasu jednak mnożyły się obustronne powody do niezadowolenia. Turcy mieli stronie polskiej za złe, że miesza się w sprawy wewnętrzne Mołdawii, którą uważali za swoją strefę wpływów. W tym przypadku zarzut dotyczył przede wszystkim wielkich magnatów, którzy dość samowolnie poczynali sobie na kresach południowo-wschodnich Rzeczypospolitej.
Kolejnym powodem niezadowolenia Turcji były nieustanne wyprawy Zaporożców (Kozaków Zaporoskich), którzy na swych łodziach-czajkach wypływali na Morze Czarne i atakowali leżące na przy jego wybrzeżu posiadłości tureckie. Rzeczpospolita na zarzuty Porty Otomańskiej odpowiadała własnymi zażaleniami. Dotyczyły one najazdów tatarskich na ziemie polskie (chanat tatarski na Krymie w 1475 roku popadł w zależność lenną od Turcji). Najazdy te były bardzo wyniszczające i tragiczne dla ludności zamieszkującej kresy południowo-wschodnie, ponieważ organizowano je głównie dla zdobycia niewolników (jasyru).
Odpowiedź:
niewiem w gogle wp[isz
Wyjamiśnienie:
Wybierz sobie. Są dwie odpowiedzi dotyczące twojego pytania.
Wojna polsko-turecka 1672–1676 – wojna pomiędzy Rzecząpospolitą a Imperium Osmańskim i sprzymierzonym z nią Chanatem Krymskim.
Bezpośrednią przyczyną wojny były działania wojsk koronnych na Ukrainie wymierzone przeciw Tatarom i hetmanowi kozackiemu Piotrowi Doroszence, który w 1666 roku uznał zwierzchnictwo Turcji. Początkowo Turcy byli zajęci wojną z Wenecją (VI wojna wenecko-turecka) i Cesarstwem (IV wojna austriacko-turecka), toteż do walki z Rzecząpospolitą skierowali Tatarów (Wojna polsko-kozacko-tatarska 1666–1671). Z całą potęgą wystąpili w 1672 roku, a pretekstem była pomoc dla Doroszenki.
Lub
Na przełomie XVI i XVII wieku wyraźnie pogorszyły się stosunki polsko-tureckie. Przez cały poprzedni wiek królowie polscy dążyli do utrzymania pokoju z Turcją, która doszła w tym czasie do wielkiej potęgi i opanowała znaczną część Węgier. Z biegiem czasu jednak mnożyły się obustronne powody do niezadowolenia. Turcy mieli stronie polskiej za złe, że miesza się w sprawy wewnętrzne Mołdawii, którą uważali za swoją strefę wpływów. W tym przypadku zarzut dotyczył przede wszystkim wielkich magnatów, którzy dość samowolnie poczynali sobie na kresach południowo-wschodnich Rzeczypospolitej.
Kolejnym powodem niezadowolenia Turcji były nieustanne wyprawy Zaporożców (Kozaków Zaporoskich), którzy na swych łodziach-czajkach wypływali na Morze Czarne i atakowali leżące na przy jego wybrzeżu posiadłości tureckie. Rzeczpospolita na zarzuty Porty Otomańskiej odpowiadała własnymi zażaleniami. Dotyczyły one najazdów tatarskich na ziemie polskie (chanat tatarski na Krymie w 1475 roku popadł w zależność lenną od Turcji). Najazdy te były bardzo wyniszczające i tragiczne dla ludności zamieszkującej kresy południowo-wschodnie, ponieważ organizowano je głównie dla zdobycia niewolników (jasyru).