Artur799
K iedy obcujemy z dziełem artystycznym (dowolnej dziedziny sztuki), najczęściej nie poddajemy go gruntownej analizie. Odbieramy nastrój, aurę; uderza nas idea, emanująca z dzieła; zgadzamy się z treścią przekazu bądź nie. Możemy zachwycać się harmonią (barw, dźwięków, słów) lub być poruszonym kontrastami, zgrzytami; pięknem lub brzydotą. Jestem przekonana, że najczęściej – w życiu – odbiór sztuki jest pozaracjonalny i pozawerbalny. Coś nam się podoba lub nie. Wiecie sami, jak trudno wam zwykle napisać recenzję czegoś tam: bo wtedy właśnie kończy się odbiór przez serce, a zaczyna próba analizy. Akt werbalizowania jest zawsze aktem racjonalizowania. Nie zawsze to dobrze. Kiedy jednak mówimy o docieraniu do głębokiej idei tekstu kultury, to musimy uwzględnić w tym procesie etap analizy. Nie wystarczy jednak wtedy stwierdzenie, że „autor użył w tekście wielu środków stylistycznych: epitetów, metafor i symboli”. Należy wskazać niektóre z nich, spróbować odczytać ich znaczenia, odkryć funkcje, jakie pełnią w tekście. Utwór ukaże wtedy nam swoje prawdziwe oblicze. Dotrzemy do celu komunikatu, doznamy kontaktu z samym twórcą dzieła.
0 votes Thanks 0
Kaaamila
Środki stylistyczne, jak sama nazwa wskazuje, służą nadawcy do stylizowania wypowiedzi czyli nadawania jej odpowiedniego w stosunku do treści kształtu. Pozwalają one odbiorcy sklasyfikować dany tekst i rozpoznać go jako odpowiednią odmianę, styl bądź gatunek wypowiedzi.
Funkcje środków stylistycznych
Kiedy obcujemy z dziełem artystycznym (dowolnej dziedziny sztuki), najczęściej nie poddajemy go gruntownej analizie. Odbieramy nastrój, aurę; uderza nas idea, emanująca z dzieła; zgadzamy się z treścią przekazu bądź nie. Możemy zachwycać się harmonią (barw, dźwięków, słów) lub być poruszonym kontrastami, zgrzytami; pięknem lub brzydotą. Jestem przekonana, że najczęściej – w życiu – odbiór sztuki jest pozaracjonalny i pozawerbalny. Coś nam się podoba lub nie. Wiecie sami, jak trudno wam zwykle napisać recenzję czegoś tam: bo wtedy właśnie kończy się odbiór przez serce, a zaczyna próba analizy. Akt werbalizowania jest zawsze aktem racjonalizowania. Nie zawsze to dobrze. Kiedy jednak mówimy o docieraniu do głębokiej idei tekstu kultury, to musimy uwzględnić w tym procesie etap analizy. Nie wystarczy jednak wtedy stwierdzenie, że „autor użył w tekście wielu środków stylistycznych: epitetów, metafor i symboli”. Należy wskazać niektóre z nich, spróbować odczytać ich znaczenia, odkryć funkcje, jakie pełnią w tekście. Utwór ukaże wtedy nam swoje prawdziwe oblicze. Dotrzemy do celu komunikatu, doznamy kontaktu z samym twórcą dzieła.
Funkcja środka artystycznego – to zamierzenie autorskie, wiążące się z celem budowania komunikatu artystycznego. Poniżej spróbowałam odkryć niektóre z tych zamierzeń.
0 votes Thanks 0
wolldemor
Środki stylistyczne maja za zadanie ubarwić przekazywane informacje.
iedy obcujemy z dziełem artystycznym (dowolnej dziedziny sztuki), najczęściej nie poddajemy go gruntownej analizie. Odbieramy nastrój, aurę; uderza nas idea, emanująca z dzieła; zgadzamy się z treścią przekazu bądź nie. Możemy zachwycać się harmonią (barw, dźwięków, słów) lub być poruszonym kontrastami, zgrzytami; pięknem lub brzydotą.
Jestem przekonana, że najczęściej – w życiu – odbiór sztuki jest pozaracjonalny i pozawerbalny. Coś nam się podoba lub nie. Wiecie sami, jak trudno wam zwykle napisać recenzję czegoś tam: bo wtedy właśnie kończy się odbiór przez serce, a zaczyna próba analizy. Akt werbalizowania jest zawsze aktem racjonalizowania. Nie zawsze to dobrze.
Kiedy jednak mówimy o docieraniu do głębokiej idei tekstu kultury, to musimy uwzględnić w tym procesie etap analizy. Nie wystarczy jednak wtedy stwierdzenie, że „autor użył w tekście wielu środków stylistycznych: epitetów, metafor i symboli”. Należy wskazać niektóre z nich, spróbować odczytać ich znaczenia, odkryć funkcje, jakie pełnią w tekście. Utwór ukaże wtedy nam swoje prawdziwe oblicze. Dotrzemy do celu komunikatu, doznamy kontaktu z samym twórcą dzieła.
Funkcje środków stylistycznych
Kiedy obcujemy z dziełem artystycznym (dowolnej dziedziny sztuki), najczęściej nie poddajemy go gruntownej analizie. Odbieramy nastrój, aurę; uderza nas idea, emanująca z dzieła; zgadzamy się z treścią przekazu bądź nie. Możemy zachwycać się harmonią (barw, dźwięków, słów) lub być poruszonym kontrastami, zgrzytami; pięknem lub brzydotą.
Jestem przekonana, że najczęściej – w życiu – odbiór sztuki jest pozaracjonalny i pozawerbalny. Coś nam się podoba lub nie. Wiecie sami, jak trudno wam zwykle napisać recenzję czegoś tam: bo wtedy właśnie kończy się odbiór przez serce, a zaczyna próba analizy. Akt werbalizowania jest zawsze aktem racjonalizowania. Nie zawsze to dobrze.
Kiedy jednak mówimy o docieraniu do głębokiej idei tekstu kultury, to musimy uwzględnić w tym procesie etap analizy. Nie wystarczy jednak wtedy stwierdzenie, że „autor użył w tekście wielu środków stylistycznych: epitetów, metafor i symboli”. Należy wskazać niektóre z nich, spróbować odczytać ich znaczenia, odkryć funkcje, jakie pełnią w tekście. Utwór ukaże wtedy nam swoje prawdziwe oblicze. Dotrzemy do celu komunikatu, doznamy kontaktu z samym twórcą dzieła.
zamiar artysty ⇒ środek stylistyczny ⇒ efekt artystyczny
Funkcja środka artystycznego – to zamierzenie autorskie, wiążące się z celem budowania komunikatu artystycznego. Poniżej spróbowałam odkryć niektóre z tych zamierzeń.