Fotoelektrony uciekają z powierzchni metalu z energią kinetyczną 4,5⋅10-²⁰J. Ich praca nad uwolnieniem jest równa 7,6⋅10-¹⁹J. Jaka długość fali światła pada na powierzchnię metalu? Odp. 2,7×10-⁷m
Wzór Einsteina opisujący zjawisko fotoelektryczne mówi, że energia fotonu światła padającego na powierzchnię metalu jest równa sumie pracy wyjścia i energii kinetycznej wybitego elektronu:
E = Φ + K
gdzie:
E - energia fotonu,
Φ - praca wyjścia,
K - energia kinetyczna elektronu.
Możemy przekształcić ten wzór do postaci:
E = hc/λ
gdzie:
h - stała Plancka,
c - prędkość światła,
λ - długość fali światła.
Stąd otrzymujemy:
hc/λ = Φ + K
λ = hc / (Φ + K)
Podstawiając dane:
h = 6,626 x 10^-34 J s (stała Plancka)
c = 2,998 x 10^8 m/s (prędkość światła)
Φ = 7,6 x 10^-19 J (praca wyjścia)
K = 4,5 x 10^-20 J (energia kinetyczna elektronu)
λ = hc / (Φ + K) = (6,626 x 10^-34 J s x 2,998 x 10^8 m/s) / (7,6 x 10^-19 J + 4,5 x 10^-20 J) ≈ 2,7 x 10^-7 m
Odpowiedź: długość fali światła padającego na powierzchnię metalu wynosi około 2,7 x 10^-7 m.
Odpowiedź:
Wzór Einsteina opisujący zjawisko fotoelektryczne mówi, że energia fotonu światła padającego na powierzchnię metalu jest równa sumie pracy wyjścia i energii kinetycznej wybitego elektronu:
E = Φ + K
gdzie:
E - energia fotonu,
Φ - praca wyjścia,
K - energia kinetyczna elektronu.
Możemy przekształcić ten wzór do postaci:
E = hc/λ
gdzie:
h - stała Plancka,
c - prędkość światła,
λ - długość fali światła.
Stąd otrzymujemy:
hc/λ = Φ + K
λ = hc / (Φ + K)
Podstawiając dane:
h = 6,626 x 10^-34 J s (stała Plancka)
c = 2,998 x 10^8 m/s (prędkość światła)
Φ = 7,6 x 10^-19 J (praca wyjścia)
K = 4,5 x 10^-20 J (energia kinetyczna elektronu)
λ = hc / (Φ + K) = (6,626 x 10^-34 J s x 2,998 x 10^8 m/s) / (7,6 x 10^-19 J + 4,5 x 10^-20 J) ≈ 2,7 x 10^-7 m
Odpowiedź: długość fali światła padającego na powierzchnię metalu wynosi około 2,7 x 10^-7 m.