Question

Formy walki cywilnej i zbrojnej

Answer 1

Tzw. wojna regularna
powstanie
wojna partyzancka

Answer 2

1. Walka zbrojna

Podstawowym zadaniem najpierw ZWZ, a potem AK jest przygotowanie powstania, które wybuchnąć ma w momencie załamania militarnego Niemiec, a przed wkroczeniem wojsk radzieckich do Polski.

Początkowo dla doraźnych akcji bojowych powstaje Związek Odwetu, który zostaje rozbity w 1942 r.

Na terenach wschodnich zajętych przez wojska niemieckie, w roku 1941 powstaje organizacja Wachlarz kierująca akcjami bojowymi przeciw niemieckim liniom komunikacyjnym – ma zamanifestować polskość tych ziem.

Jesienią 1942 r. utworzone zostaje jednolite Kierownictwo Dywersji, czyli Kedyw. Na czele Kedywu staje gen. Emil Fieldorf –„Nil”. Dużą rolę w akcjach Kedywu odgrywają członkowie Szarych Szeregów – konspiracyjnej organizacji ZHP.

Kedyw prowadzi akcje:

• bojowo-dywersyjne – niszczenie niemieckich magazynów wojskowych, wykolejanie transportów kolejowych – np. akcja „Wieniec”, kiedy to równocześnie wysadzone zostają tory wokół warszawskiego węzła kolejowego,

• zamachy na konfidentów, zdrajców oraz szczególnie okrutnych przedstawicieli władz okupacyjnych, m.in. zamach na generała SS Franza Kutscherę i wyroki na nich,

• wywiadowcze – np. rozpracowanie bazy pocisków V-1 i V-2 na Peenemuende w 1943 r.,

• partyzanckie – największe zgrupowania partyzanckie działają na Lubelszczyźnie, Kielecczyźnie, Mazowszu i Podlasiu, a jedna z największych akcji przeprowadzonych przez AK i BCh to przeciwdziałanie wysiedleniom na Zamojszczyźnie (przełom 1942/43).

2. Walka cywilna

Oprócz zbrojnych działań przeciwko Niemcom walka z okupantem obejmuje wszystkie dziedziny życia, jest to walka cywilna. W 1941 r. powstaje Kierownictwo Walki Cywilnej – organizatorem i kierownikiem jest Stefan Korboński.

Formy walki cywilnej:

• bojkotowanie wszystkiego co niemieckie (m.in. bojkot tzw. gadzinówek – polskojęzycznej niemieckiej prasy, nieutrzymywanie kontaktów z Niemcami),

• masowe wydawanie prasy podziemnej przez wszystkie organizacje; ukazuje się ok. 2 tys. pism, z tego regularnie przez czas okupacji od 17 do 90 tytułów,

• grupa Wawer prowadzi tzw. Mały Sabotaż, polegający na malowaniu na murach znaku Polski Walczącej, pisaniu haseł ośmieszających Niemców, wieszaniu polskich flag itp.,

• Akcja „N” – prowadzi ją specjalna komórka Biura Informacji AK, kierowana jest przez Kazimierza Kumanieckiego, jej zadanie polega na podrabianiu niemieckich dokumentów, pism, listów itp. oraz prowadzeniu akcji dezinformacji na terenie Niemiec,

• tajne nauczanie – zostaje zorganizowane na wszystkich poziomach szkolnictwa – od szkół podstawowych i średnich (pod koniec wojny obejmuje ok.100 tys. młodzieży), aż po tajne szkoły wyższe (w podziemiu działają m.in. Uniwersytet Warszawski, Jagielloński i Ziem Zachodnich, Politechnika Warszawska, Akademia Medyczna, SGGW i inne),

• działalność Rady Pomocy Żydom („Żegota”) zajmującej się dostarczaniem żywności do gett, pomagającej w ucieczkach Żydom, załatwiającej im fałszywe dokumenty oraz możliwość ukrycia się,

• działalność konspiracyjna duchowieństwa – duchowni nie tylko wykonują posługi religijne, ale uczestniczą też w wydawaniu prasy, ukrywaniu Żydów, tajnym nauczaniu itp. (symbolem męczeństwa polskiego duchowieństwa w czasie wojny jest o. Maksymilian Maria Kolbe).

W lipcu 1943 r. Kedyw i Kierownictwo Walki Cywilnej połączone zostają w jednolite Kierownictwo Walki Podziemnej (KWP).