Są dwa rodzaje ochrony przyrody: bierna i czynna. Ochrona bierna to objęcie określonego terenu ochroną poprzez ogrodzenie go i ograniczenie wpływu człowieka. Istotą tej ochrony jest pozostawienie przyrody samej sobie. Ochronę bierną stosuje się wtedy, gdy po zaprzestaniu działalności człowieka przyroda może sama powrócić do równowagi. Jest niestety niewiele takic przypadków. W Polsce formą ochrony biernej są rezerwaty ścicsłe.
Ochrona czynna to ochrona terenu, którego niekorzystne zmiany środowiska są tak zaawansowane, że trzeba dokonywać różnych zabiegów, aby przywrócić równowagę przyrodniczą. Przykładową formą ochrony czynnej jest wyrąb drzew w Parkach Narodowych. Prowadzi się go po to, aby przebudować drzewostan. Większość parków powstała na terenach dawniej użytkowanych gospodarczo. Gospodarka leśna była nastawiona na produkcję drewna i często sadzone gatunki były źle dobrane pod względem miejscowych warunków. Drzewa gorzej rosły i były podatne na choroby. W większości parków populacje roślinożerców nie mają naturalnych wrogów. Spowodowane jest to kurczeniem się obszaru ekosystemów naturalnych co najbardziej dotyka duże zwierzęta, a przede wszystkim drapieżniki. W tej sytuacji rolę drapieżnika przejmuje człowiek. Inną formą ochrony czynnej jest zachowanie tradycyjnych sposobów gospodarowania, tak wykorzystane łąki i pastwiska obfitują w rzadkie gatunki. Aby utrzymać bogactwo takich terenów należy zapobiec ich zarastaniu. W wielu parkach istnieje taki problem, dlatego m.in. regularnie się je kosi. Kolejną formą ochrony czynnej jest hodowla ginących gatunków roślin i zwierząt w ogrodach zoologicznych i botanicznych, często w ramach współpracy międzynarodowej. Zachowane w ten sposób gatunki wprowadza się się ponownie do biocenoz. Wiele gatunków zagrożonych w skali światowej jest objętych specjalnym porozumieniem międzynarodowym - konwencją waszyngtońską. Porozumienie to reguluje zasady handlu i przewożenia gatunków zagrożonych. Innymi formami ochrony przyrody są Parki Narodowe, które tworzy się w celu ochrony szczególnie cennych przyrodniczo obszarów na powierzchni nie mniejszej niż tysiąc hektarów. Wokół parku tworzy się otulinę czyli strefę ochronną, dodatkowo zabezpieczającą przed szkodliwym oddziaływaniem czynników zewnętrznych. Parki Krajobrazowe służą zachowaniu także wartości historycznych i kulturowych. Na jego terenie dopuszcza się godpodarkę leśną i rolną. Inną formą ochrony są rezerwaty przyrody. Tworzy się je, aby chronić cenne biocenozy o mniejszej powierzchni. Jesli są to rezerwaty ścicsłe to niedopuszczalna jest wszelka działalność człowieka. W rezerwatach częściowych są dopuszczalne pewne formy gospodarowania. Kolejna forma to pomniki przyrody. Są to pojedyncze obiekty odznaczające się sędziwym wiekiem czy niezwykłymi kształtami. Mogą to być na przykład źródła, sędziwe drzewa, wodospady, jaksinie czy głazy. Użytki ekologiczne to szczególna forma ochrony. Mogą nimi być np naturalne zbiorniki wodne, kępy drzewe i krzewów, wydmy.
Są dwa rodzaje ochrony przyrody: bierna i czynna. Ochrona bierna to objęcie określonego terenu ochroną poprzez ogrodzenie go i ograniczenie wpływu człowieka. Istotą tej ochrony jest pozostawienie przyrody samej sobie. Ochronę bierną stosuje się wtedy, gdy po zaprzestaniu działalności człowieka przyroda może sama powrócić do równowagi. Jest niestety niewiele takic przypadków. W Polsce formą ochrony biernej są rezerwaty ścicsłe.
Ochrona czynna to ochrona terenu, którego niekorzystne zmiany środowiska są tak zaawansowane, że trzeba dokonywać różnych zabiegów, aby przywrócić równowagę przyrodniczą. Przykładową formą ochrony czynnej jest wyrąb drzew w Parkach Narodowych. Prowadzi się go po to, aby przebudować drzewostan. Większość parków powstała na terenach dawniej użytkowanych gospodarczo. Gospodarka leśna była nastawiona na produkcję drewna i często sadzone gatunki były źle dobrane pod względem miejscowych warunków. Drzewa gorzej rosły i były podatne na choroby. W większości parków populacje roślinożerców nie mają naturalnych wrogów. Spowodowane jest to kurczeniem się obszaru ekosystemów naturalnych co najbardziej dotyka duże zwierzęta, a przede wszystkim drapieżniki. W tej sytuacji rolę drapieżnika przejmuje człowiek. Inną formą ochrony czynnej jest zachowanie tradycyjnych sposobów gospodarowania, tak wykorzystane łąki i pastwiska obfitują w rzadkie gatunki. Aby utrzymać bogactwo takich terenów należy zapobiec ich zarastaniu. W wielu parkach istnieje taki problem, dlatego m.in. regularnie się je kosi. Kolejną formą ochrony czynnej jest hodowla ginących gatunków roślin i zwierząt w ogrodach zoologicznych i botanicznych, często w ramach współpracy międzynarodowej. Zachowane w ten sposób gatunki wprowadza się się ponownie do biocenoz. Wiele gatunków zagrożonych w skali światowej jest objętych specjalnym porozumieniem międzynarodowym - konwencją waszyngtońską. Porozumienie to reguluje zasady handlu i przewożenia gatunków zagrożonych. Innymi formami ochrony przyrody są Parki Narodowe, które tworzy się w celu ochrony szczególnie cennych przyrodniczo obszarów na powierzchni nie mniejszej niż tysiąc hektarów. Wokół parku tworzy się otulinę czyli strefę ochronną, dodatkowo zabezpieczającą przed szkodliwym oddziaływaniem czynników zewnętrznych. Parki Krajobrazowe służą zachowaniu także wartości historycznych i kulturowych. Na jego terenie dopuszcza się godpodarkę leśną i rolną. Inną formą ochrony są rezerwaty przyrody. Tworzy się je, aby chronić cenne biocenozy o mniejszej powierzchni. Jesli są to rezerwaty ścicsłe to niedopuszczalna jest wszelka działalność człowieka. W rezerwatach częściowych są dopuszczalne pewne formy gospodarowania. Kolejna forma to pomniki przyrody. Są to pojedyncze obiekty odznaczające się sędziwym wiekiem czy niezwykłymi kształtami. Mogą to być na przykład źródła, sędziwe drzewa, wodospady, jaksinie czy głazy. Użytki ekologiczne to szczególna forma ochrony. Mogą nimi być np naturalne zbiorniki wodne, kępy drzewe i krzewów, wydmy.
Mam nadzieję, że to pomoże ;)