W opowieści o losach Kmicica pojawiają się elementy typowe dla biografii bohatera romantycznego, przypomina on od jednak nie tyle Gustawa-Konrada czy Kordiana, ale Jacka Soplicę. Postać stworzona przez Sienkiewicza nie jest bowiem poetą ani hamletyzującym marzycielem, nawiedzanym przez istoty nadprzyrodzone, lecz człowiekiem z krwi i kości. Autor Potopu obdarzył jednak Kmicica cechami, które pozwalają widzieć w nim bohatera romantycznego. W pierwszym etapie swego powieściowego żywota przeżywa on nieszczęśliwą miłość do Oleńki, wikła się w konflikt sumienia, a jego działania są moralnie niejednoznaczne. Następnie Kmicic przechodzi wewnętrzną przemianę i staje się gorącym patriotą, poświęcającym życie sprawie walki o wolność ojczyzny.Początkowo bohater jawi się jako zawadiaka, skłonny do wypitki i awantur, który ma już na swoim koncie żołnierskie zasługi. Jako ciekawa indywidualność wyróżnia się wśród swych kompanów, którym przewodzi, jednak w towarzystwie bandy hultajów czuje się bardzo dobrze. Jest młodzieńcem dumnym i porywczym, przez co łatwo ściąga na swą głowę rozmaite kłopoty. Mściwość Kmicica ujawnia się w konflikcie z Butrymami, kiedy to biorąc odwet za śmierć swych kompanów pali Wołmontowicze. W swym postępowaniu kieruje się emocjami – uczucie do Oleńki, które początkowo zdaje się budzić w nim najniższe instynkty, stopniowo przyczynia się jednak do „uszlachetnienia” bohatera.
W opowieści o losach Kmicica pojawiają się elementy typowe dla biografii bohatera romantycznego, przypomina on od jednak nie tyle Gustawa-Konrada czy Kordiana, ale Jacka Soplicę. Postać stworzona przez Sienkiewicza nie jest bowiem poetą ani hamletyzującym marzycielem, nawiedzanym przez istoty nadprzyrodzone, lecz człowiekiem z krwi i kości. Autor Potopu obdarzył jednak Kmicica cechami, które pozwalają widzieć w nim bohatera romantycznego. W pierwszym etapie swego powieściowego żywota przeżywa on nieszczęśliwą miłość do Oleńki, wikła się w konflikt sumienia, a jego działania są moralnie niejednoznaczne. Następnie Kmicic przechodzi wewnętrzną przemianę i staje się gorącym patriotą, poświęcającym życie sprawie walki o wolność ojczyzny.Początkowo bohater jawi się jako zawadiaka, skłonny do wypitki i awantur, który ma już na swoim koncie żołnierskie zasługi. Jako ciekawa indywidualność wyróżnia się wśród swych kompanów, którym przewodzi, jednak w towarzystwie bandy hultajów czuje się bardzo dobrze. Jest młodzieńcem dumnym i porywczym, przez co łatwo ściąga na swą głowę rozmaite kłopoty. Mściwość Kmicica ujawnia się w konflikcie z Butrymami, kiedy to biorąc odwet za śmierć swych kompanów pali Wołmontowicze. W swym postępowaniu kieruje się emocjami – uczucie do Oleńki, które początkowo zdaje się budzić w nim najniższe instynkty, stopniowo przyczynia się jednak do „uszlachetnienia” bohatera.