Wieża Babel (hebr. balal, bll – pomieszanie, zmieszanie, zamęt), (akad. bab-ili – brama boga) – termin pochodzący z Biblii, według archeologów odnosi się do zigguratu Etemenanki ("Fundament nieba i ziemi"), wznoszącego się w kompleksie świątynnym Esagila w starożytnym Babilonie[potrzebne źródło] i przypuszczalnie podobnej budowli w Borsippie (Birs Nimrud). W trakcie jej budowy miał nastąpić cud pomieszania języków. Wieżę wzniesiono z suszonej cegły, miała siedem stopni (pięter). Na szczycie umieszczono świątynię boga Marduka wykonaną z cegieł pokrytych niebieską glazurą. Całość miała około 90 m wysokości.
Budowla została zniszczona w 689 p.n.e., podczas panowania Sanheriba. Odbudowy podjęto się w czasach Assarhaddona (680-669 r. p.n.e.), natomiast odnowy za Nabopolassara i Nabuchodonozora II. Król perski Kserkses, w odwecie za powstanie wzniesione przez Babilończyków, kazał zikkurat zburzyć. Aleksander Wielki, chcąc odbudować to dzieło architektury, nakazał zrównać dawne ruiny z ziemią, aby oczyścić plac budowy. Zmarł jednak, zanim urzeczywistnił swoje plany.
Według przekazu biblijnego wieża Babel była budowlą wznoszoną jako znak dzięki któremu ludzie „nie rozproszą się”. Bóg Jahwe sprzeciwił się tym zamiarom z obawy, że jeśli ludzkość będzie tworzyła jeden lud, to „nic nie będzie dla nich niemożliwe, cokolwiek zamierzą uczynić". Pomieszał więc budowniczym języki, dzieląc ludzi na różne narody, by przez to uniemożliwić budowę wieży.
Obecnie termin „wieża Babel" oznacza ideę, przedsięwzięcie niemożliwe do zrealizowania i prowadzące jedynie do powstania zamętu, bądź też miejsce, gdzie spotykają się ludzie mówiący różnymi językami. Dla chrześcijan (zgodnie z tradycją, choć nie wynika to bezpośrednio z tekstu biblijnego) wieża jest symbolem pychy ludzi, którzy wbrew Bogu chcieli pozostać jednym zbuntowanym ludem, choć to również nie wynika z Pisma. Mit o wieży Babel mówiący o pomieszaniu języków znajduje swoje nowotestamentowe odniesienie w postaci pięćdziesiątnicy, kiedy to apostołowie zaczęli nauczać we wszystkich znanych językach.
Wieża Babel (hebr. balal, bll – pomieszanie, zmieszanie, zamęt), (akad. bab-ili – brama boga) – termin pochodzący z Biblii, według archeologów odnosi się do zigguratu Etemenanki ("Fundament nieba i ziemi"), wznoszącego się w kompleksie świątynnym Esagila w starożytnym Babilonie[potrzebne źródło] i przypuszczalnie podobnej budowli w Borsippie (Birs Nimrud). W trakcie jej budowy miał nastąpić cud pomieszania języków. Wieżę wzniesiono z suszonej cegły, miała siedem stopni (pięter). Na szczycie umieszczono świątynię boga Marduka wykonaną z cegieł pokrytych niebieską glazurą. Całość miała około 90 m wysokości.
Budowla została zniszczona w 689 p.n.e., podczas panowania Sanheriba. Odbudowy podjęto się w czasach Assarhaddona (680-669 r. p.n.e.), natomiast odnowy za Nabopolassara i Nabuchodonozora II. Król perski Kserkses, w odwecie za powstanie wzniesione przez Babilończyków, kazał zikkurat zburzyć. Aleksander Wielki, chcąc odbudować to dzieło architektury, nakazał zrównać dawne ruiny z ziemią, aby oczyścić plac budowy. Zmarł jednak, zanim urzeczywistnił swoje plany.
Według przekazu biblijnego wieża Babel była budowlą wznoszoną jako znak dzięki któremu ludzie „nie rozproszą się”. Bóg Jahwe sprzeciwił się tym zamiarom z obawy, że jeśli ludzkość będzie tworzyła jeden lud, to „nic nie będzie dla nich niemożliwe, cokolwiek zamierzą uczynić". Pomieszał więc budowniczym języki, dzieląc ludzi na różne narody, by przez to uniemożliwić budowę wieży.
Obecnie termin „wieża Babel" oznacza ideę, przedsięwzięcie niemożliwe do zrealizowania i prowadzące jedynie do powstania zamętu, bądź też miejsce, gdzie spotykają się ludzie mówiący różnymi językami. Dla chrześcijan (zgodnie z tradycją, choć nie wynika to bezpośrednio z tekstu biblijnego) wieża jest symbolem pychy ludzi, którzy wbrew Bogu chcieli pozostać jednym zbuntowanym ludem, choć to również nie wynika z Pisma. Mit o wieży Babel mówiący o pomieszaniu języków znajduje swoje nowotestamentowe odniesienie w postaci pięćdziesiątnicy, kiedy to apostołowie zaczęli nauczać we wszystkich znanych językach.
źródło: internetowa encyklopedia.