Proces mumifikacji można podzielić na cztery etapy: 1) Wyjęcie organów wewnętrznych – najpierw rozcinano zwłoki z lewej strony i wyjmowano wszystkie wnętrzności oprócz mózgu i serca, które zostawiano na swoim miejscu ,lecz od 1080 r. p.n.e. wyjmowano także mózg przez przebicie kości nosowej, a przez powstały otwór za pomocą długich, mocno powyginanych przyrządów wyciągano tkankę mózgową. Następnie wnętrze ciała obmywano dokładnie wodą i nacierano winem palmowym. 2) Mumifikacja organów wewnętrznych – dokonywana była na specjalnym stole przeznaczonym tylko do tego zabiegu. Obmywano narządy wodą i winem palowym. 3) Odwadnianie – polegało na napełnieniu i oczyszczeniu wnętrza ciała specjalnym natronem. Leżało ono tak przez kilka wygodni, by straciło większość wody. 4) Wysuszanie – po zabiegu odwadniania kładziono zwłoki na słońcu lub wieszano na specjalnym rusztowaniu nas ogniem. Na tym kończono zabieg mumifikacji. Trwał on łącznie ok. 6 tygodni. Następną istotną rzeczą był właściwy pochówek, który składał się z pięciu następujących etapów: 1) Przechowywanie wnętrzności - sortowano je, każde z osobna zawijano i obwiązywano sznurkiem oraz wkładano do odpowiednich urn, zw. kanopami. Każda z nich miała inną zatyczkę w kształcie głowy. Urnę, w której znajdowała się wątroba, okrywała głowa ludzka – przedstawiała boga Amset, następnie żołądek chroniła urna boga Duamutef, o kształcie głowy psa, urna boga Kebehsenuf, z głową sokoła przechowywała jelita, a płuca znajdowały się w kanopie o głowie małpy boga Hapi. Z niewiadomych przyczyn w latach 1080 – 659 p.n.e. wnętrzności nie były umieszczane w specjalnych urnach, lecz wkładano je posegregowane do ciała zmarłego. 2) Wypychanie – ten zabieg nadzorował kapłan w masce boga Anubisa, z głową szakala. Wykonywany był wedle ściśle określonych reguł. Najpierw głowę i członki, a następnie wszystko razem owijano oddzielnie długimi i wąskimi bandażami. Nakładano wiele warstw bandaży, a między nie wkładano zbawienne amulety. 3) Smołowanie - na zabandażowane ciało zależnie od epoki nakładano glinę, wosk, żywicę lub klej, by uchronić całkowicie mumie przed działaniem warunków zewnętrznych. 4) Pokrywanie maską – zależnie od stanu majątkowego zmarłego na twarz nakładano maskę ze złota lub z pomalowanego lub pozłoconego papieru.
Proces mumifikacji można podzielić na cztery etapy:
1) Wyjęcie organów wewnętrznych – najpierw rozcinano zwłoki z lewej strony i wyjmowano wszystkie wnętrzności oprócz mózgu i serca, które zostawiano na swoim miejscu ,lecz od 1080 r. p.n.e. wyjmowano także mózg przez przebicie kości nosowej, a przez powstały otwór za pomocą długich, mocno powyginanych przyrządów wyciągano tkankę mózgową. Następnie wnętrze ciała obmywano dokładnie wodą i nacierano winem palmowym.
2) Mumifikacja organów wewnętrznych – dokonywana była na specjalnym stole przeznaczonym tylko do tego zabiegu. Obmywano narządy wodą i winem palowym.
3) Odwadnianie – polegało na napełnieniu i oczyszczeniu wnętrza ciała specjalnym natronem. Leżało ono tak przez kilka wygodni, by straciło większość wody.
4) Wysuszanie – po zabiegu odwadniania kładziono zwłoki na słońcu lub wieszano na specjalnym rusztowaniu nas ogniem. Na tym kończono zabieg mumifikacji. Trwał on łącznie ok. 6 tygodni. Następną istotną rzeczą był właściwy pochówek, który składał się z pięciu następujących etapów:
1) Przechowywanie wnętrzności - sortowano je, każde z osobna zawijano i obwiązywano sznurkiem oraz wkładano do odpowiednich urn, zw. kanopami. Każda z nich miała inną zatyczkę w kształcie głowy. Urnę, w której znajdowała się wątroba, okrywała głowa ludzka – przedstawiała boga Amset, następnie żołądek chroniła urna boga Duamutef, o kształcie głowy psa, urna boga Kebehsenuf, z głową sokoła przechowywała jelita, a płuca znajdowały się w kanopie o głowie małpy boga Hapi. Z niewiadomych przyczyn w latach 1080 – 659 p.n.e. wnętrzności nie były umieszczane w specjalnych urnach, lecz wkładano je posegregowane do ciała zmarłego.
2) Wypychanie – ten zabieg nadzorował kapłan w masce boga Anubisa, z głową szakala. Wykonywany był wedle ściśle określonych reguł. Najpierw głowę i członki, a następnie wszystko razem owijano oddzielnie długimi i wąskimi bandażami. Nakładano wiele warstw bandaży, a między nie wkładano zbawienne amulety.
3) Smołowanie - na zabandażowane ciało zależnie od epoki nakładano glinę, wosk, żywicę lub klej, by uchronić całkowicie mumie przed działaniem warunków zewnętrznych.
4) Pokrywanie maską – zależnie od stanu majątkowego zmarłego na twarz nakładano maskę ze złota lub z pomalowanego lub pozłoconego papieru.
Zamiast cyferek wstaw po prostu myślniki :3
-wyjmowanie bebech
-owijanie bandarzem
-kładzenie do sakofagu