Question

Etapy instalacji Active Directory w systemie Windows Server 2003

Answer 1

 

Proces rozpoczyna się od umieszczenia płyty instalacyjnej Windows Server 2003 w napędzie CD serwera i po chwili uruchamia się tekstowy etap instalacji. Tuż po starcie w dolnej częci ekranu pojawia się komunikat z probš o nacinięcie klawisza [F6] w celu podania odpowiedniego sterownika do podsystemu dysków.Zwykle system dobrze radzi sobie z wykryciem zasobów sprzętowych serwera i można spokojnie mu to pozostawić. Kolejny, wywietlany w dolnej częci ekranu komunikat jest zwišzany z automatycznym odzyskiwaniem systemu (ASR) i dla przebiegu instalacji nie ma znaczenia. Po krótkiej chwili, w której Windows ładuje obsługę podstawowych urzšdzeń, pojawia się okno powitalne instalatora. Należy teraz nacisnšć klawisz [Enter].

Pozostałe dwie opcje widoczne na ekranie nie sš interesujšce na tym etapie. Warto jednak zwrócić uwagę na możliwoć naprawy systemu przez wybór klawisza [R]. Jeli kiedy zdarzš się problemy z Windows, opcja ta pomoże przywrócić normalnš pracę systemu.
Następne okno zawiera umowę licencyjnš i aby jš zaakceptować, należy nacisnšć klawisz [F8].

Potem można się zajšć przygotowaniem twardego dysku do instalacji Windows Server 2003.

Zarzšdzanie partycjami - krok II

 

Oprogramowanie instalatora umożliwia tworzenie, usuwanie, a także okrelanie rozmiaru partycji dysków serwera. Do nawigacji służš przyciski ze strzałkami oraz klawisze [Enter], [D] i [C]. Jeli zaznaczymy jeden z nieprzydzielonych obszarów dyskowych i naciniemy [Enter], to cały zostanie wykorzystany na partycję systemowš. Bardziej zalecane jest użycie klawisza [C], dzięki czemu będziemy mogli ręcznie okrelić wielkoć tej partycji. Jeli popełnimy błšd, nie należy rozpoczynać instalacji od nowa, wystarczy posłużyć się klawiszem [D] w celu usunięcia le założonego obszaru. Usuwanie partycji musi zostać potwierdzone, co zapobiega błędom wynikajšcym z nieuwagi. Posługujšc się edytorem instalatora, możemy zakładać i modyfikować kolejne partycje, warto jednak odłożyć te czynnoci do czasu, kiedy Windows będzie już zainstalowany.

Nacinięcie przycisku [Enter] spowoduje przejcie do następnego okna.

Zanim przejdziemy do kolejnego etapu instalacji, należy okrelić, jaki system plików będzie najbardziej odpowiedni do przechowywania danych. Windows Server 2003 obsługuje FAT, FAT32 i NTFS.
Pierwszych dwóch (FAT) praktycznie nie należy brać pod uwagę podczas instalacji serwera sieciowego ze względu na ich ograniczenia i małe możliwoci. W wypadku systemów sieciowych najważniejszym z nich jest możliwoć zdefiniowania uprawnień do plików i folderów. Administrator, a w wypadku instalacji program instalacyjny, przypisuje odpowiednie uprawnienia do tych częci systemu operacyjnego, do których dostęp powinien być ograniczony. Kolejnym ułatwieniem dla administratora jest możliwoć definiowania tzw. przydziałów dyskowych. Pomagajš one zarzšdzać ilociš przestrzeni dyskowej. Inne cechy NTFS, takie jak szyfrowanie plików lub ledzenie dostępu do danych sš jego kolejnymi atutami. Jeli zamierzamy pracować w rodowisku domenowym, NTFS to jedyny wybór, gdyż instalator Active Directory odmówi instalacji domeny na FAT lub FAT32.

Bioršc pod uwagę zalecenia zwišzane z systemami plików, w oknie instalatora należy wybrać jednš z opcji dotyczšcych systemu NTFS. Możemy wykonać szybkie lub standardowe formatowanie partycji. Jeli zdecydujemy się na wersję szybkš, wówczas instalator nie będzie skanował sektorów dysku. Podczas instalacji systemu na nowym serwerze zalecane jest wykonanie pełnego formatowania, chyba że wczeniej przetestowalimy dysk innym narzędziem.

Po wykonaniu formatowania na przygotowany dysk kopiowane sš pliki systemu Windows Server 2003 i komputer jest restartowany.

Instalacja graficzna - krok III

 

Restart serwera zamyka tekstowš częć instalacji. Po uruchomieniu inicjowany jest już tryb graficzny. Rozpoczyna go, zależnie od wydajnoci serwera, szybsze lub wolniejsze, przygotowanie instalacji i zbieranie informacji o komputerze.

Pierwsze okno dialogowe pozwala na modyfikację ustawień regionalnych i językowych. Jeli wymaga tego rodowisko pracy, klikajšc przycisk Dostosuj albo Szczegóły, możemy zmienić parametry Windows, w innym przypadku wybieramy Dalej.

W oknie Spersonalizuj swoje oprogramowanie należy wprowadzić nazwisko użytkownika albo nazwę firmy, w której instalowany jest serwer. Podawane tu dane majš charakter czysto informacyjny i nie wpływajš na dalszy przebieg konfiguracji.

W dalszej kolejnoci wpisujemy klucz identyfikujšcy kopię zakupionego systemu. Najczęciej ta informacja znajduje się na opakowaniu dysku instalacyjnego.

Okno Tryby licencjonowania służy do wprowadzenia informacji o liczbie licencji klienckich zakupionych z Windows Server 2003.

Jednym z ostatnich parametrów, jakie należy podać w graficznej fazie instalacji, sš ustawienia sieciowe serwera. Obejmujš one konfigurację interfejsów sieciowych oraz przynależnoć do grupy roboczej lub domeny.

Dostępne sš dwa typy konfiguracji: standardowa oraz użytkownika. Wybranie parametrów standardowych sprawia, że instalowane sš najczęciej używane komponenty: klient sieci Microsoft Networks, udostępnianie plików i drukarek w sieciach Microsoft Networks oraz protokół TCP/IP. Konfiguracja takich opcji TCP/IP, jak adres IP interfejsu, maska podsieci, adres domylnej bramy, serwera DNS itd., jest powierzana serwerowi DHCP. Jeli w sieci nie ma serwera, na którym uruchomiona jest ta usługa, do każdego z interfejsów sieciowych Windows Server 2003 przypisywane sš adresy zgodne z technologiš APIPA (Automatic Private IP Addressing). Oznacza to, że każda karta sieciowa będzie miała nadany losowo adres z zakresu 169.254.0.1-169.254.255.254, z maskš podsieci 255.255.0.0. Ustawienia automatyczne nie sš zalecanš konfiguracjš serwera. O ile domylne ustawienia klientów i udostępnienie nie odbiegajš najczęciej od tego, co powinno zostać uwzględnione w konfiguracji sieci, to parametry TCP/IP należy zmienić. Teraz powinnimy podać właciwe adresy kart sieciowych. Naturalnie nie jest to obowišzkowe, gdyż ustawienia można zmienić po instalacji systemu, ale oszczędzi nam kilku minut, jakie serwer będzie tracił przy każdorazowym starcie na wyszukanie serwera DHCP. Trzeba również instalować tylko komponenty faktycznie niezbędne. Instalowanie wielu protokołów oraz wielu klientów sieciowych zmniejsza wydajnoć systemu.

Ostatnie okno instalatora zawiera pytanie o rodowisko sieciowe instalowanego serwera. W sieciach Microsoft komputery mogš pracować w dwóch typach sieci: grupach roboczych oraz domenach. Jeli chcemy utworzyć nowš grupę roboczš lub do już utworzonej dodać instalowany serwer, wystarczy w pole edycji wprowadzić okrelonš nazwę. W przypadku dodawania komputera do domeny, oprócz jej nazwy będziemy potrzebować informacji o nazwie konta i hale osoby uprawnionej do dodawania stacji.

Okrelenie parametrów sieciowych kończy fazę graficznš, a zatem i proces instalacji. Po restarcie systemu logujemy się na konto administratora, a następnie wywietlany jest pulpit. Pojawienie się pulpitu nie oznacza, że Windows Server 2003 jest w pełni gotowy do działania.