Głównym bohaterem tragedii antycznej Sofoklesa Pt. „Król Edyp” jest tytułowy bohater, syn Lajosa i Jokasty. Przez klątwę rzuconą na jego ojca, która głosiła, że jego pierworodny syn zabije go i ożeni się ze swoją matką. Rodzice aby zapobiec tragedii postanowili oddać syna swojego syna swojemu słudze, aby ten pozbawił go życia. W ten sposób Edyp do króla Koryntu Polibosa, który uznał go za swojego syna. Edyp był bardzo zaradnym i inteligentnym chłopcem, którego interesowało otaczające środowisko. Był także bardzo ciekawski, ponieważ bardzo chciał poznać prawdę o swojej przeszłości. Chcąc uzyskać jakiekolwiek informacje, udał się w tym celu do wyroczni delfickiej, gdzie usłyszał straszliwą przepowiednię. Drugą jego pozytywną cechą była opiekuńczość i troskliwość.
Bohaterem drugiej wymienionej wyżej przeze mnie książki jest osoba o całkiem odmiennym sposobie myślenia niż Edyp. Hiob był szczęśliwym małżonkiem i ojcem dziesięciorga wspaniałych i inteligentnych dzieci. Jego zamożność pozwalała zapewnić całej rodzicie dobrobyt i dostatek. Wspaniały ojciec był największym „mężem” wschodu jego całkowite oddanie bogu sprawiało, że bohater jest znaną z i cenioną osobliwością w państwie Hus. Jego religijność była rozwinięta do tego stopnia, że zgodził się poświęcić swoją rodzine, bogactwo a nawet własne zdrowie, aby tylko nie odwróciła się od niego łaska Boża. Jego prawość i bogobojność była wzorem dla innych mieszkańców. Honor Hioba oraz wiara w swoją niewinność pozwalały trwać mu w wierzeniu pomimo przeciwności losu. Świadczy to o jego cierpliwości i całkowitej wierze Bogu i słuszności jego czynów.
Podstawy Hioba i Edypa znacznie różnią się od siebie jednak występowało to w sferze duchowej, religijnej –Hiob bezgranicznie oddany Bogu, ufający mu ponad wszystko, Edyp sprzeciwiający się woli bogów. Posiadają oni wiele cech wspólnych miedzy innymi sprawiedliwość, wytrwałość w swoim działaniu, opiekuńczość, troskliwość i honor.
Losy obydwu bohaterów przedstawionych przeznaczenie bohaterów przedstawiają tragizm bohaterów typowych dla działań Antyku. W kulturze Europejskiej ich postawy istnieją przed wszystkim jako znak cierpienia i godności. Są to dramaty osobiste pełne realnych i ponadczasowych prawd.
Głównym bohaterem tragedii antycznej Sofoklesa Pt. „Król Edyp” jest tytułowy bohater, syn Lajosa i Jokasty. Przez klątwę rzuconą na jego ojca, która głosiła, że jego pierworodny syn zabije go i ożeni się ze swoją matką. Rodzice aby zapobiec tragedii postanowili oddać syna swojego syna swojemu słudze, aby ten pozbawił go życia. W ten sposób Edyp do króla Koryntu Polibosa, który uznał go za swojego syna.
Edyp był bardzo zaradnym i inteligentnym chłopcem, którego interesowało otaczające środowisko. Był także bardzo ciekawski, ponieważ bardzo chciał poznać prawdę o swojej przeszłości. Chcąc uzyskać jakiekolwiek informacje, udał się w tym celu do wyroczni delfickiej, gdzie usłyszał straszliwą przepowiednię.
Drugą jego pozytywną cechą była opiekuńczość i troskliwość.
Bohaterem drugiej wymienionej wyżej przeze mnie książki jest osoba o całkiem odmiennym sposobie myślenia niż Edyp. Hiob był szczęśliwym małżonkiem i ojcem dziesięciorga wspaniałych i inteligentnych dzieci. Jego zamożność pozwalała zapewnić całej rodzicie dobrobyt i dostatek. Wspaniały ojciec był największym „mężem” wschodu jego całkowite oddanie bogu sprawiało, że bohater jest znaną z i cenioną osobliwością w państwie Hus. Jego religijność była rozwinięta do tego stopnia, że zgodził się poświęcić swoją rodzine, bogactwo a nawet własne zdrowie, aby tylko nie odwróciła się od niego łaska Boża. Jego prawość i bogobojność była wzorem dla innych mieszkańców. Honor Hioba oraz wiara w swoją niewinność pozwalały trwać mu w wierzeniu pomimo przeciwności losu. Świadczy to o jego cierpliwości i całkowitej wierze Bogu i słuszności jego czynów.
Podstawy Hioba i Edypa znacznie różnią się od siebie jednak występowało to w sferze duchowej, religijnej –Hiob bezgranicznie oddany Bogu, ufający mu ponad wszystko, Edyp sprzeciwiający się woli bogów. Posiadają oni wiele cech wspólnych miedzy innymi sprawiedliwość, wytrwałość w swoim działaniu, opiekuńczość, troskliwość i honor.
Losy obydwu bohaterów przedstawionych przeznaczenie bohaterów przedstawiają tragizm bohaterów typowych dla działań Antyku. W kulturze Europejskiej ich postawy istnieją przed wszystkim jako znak cierpienia i godności. Są to dramaty osobiste pełne realnych i ponadczasowych prawd.