Dziękuję Bogu, któremu służę jak moi przodkowie z czystym sumieniem, gdy zachowuję nieprzerwaną pamięć o tobie w moich modlitwach. W nocy i we dnie pragnę cię zobaczyć - pomny na twoje łzy - by napełniła mnie radość na wspomnienie bezobłudnej wiary, jaka jest w tobie; ona to zamieszkała pierwej w twojej babce Lois i w twej matce Eunice, a pewien jestem, że [mieszka] i w tobie. Z tej właśnie przyczyny przypominam ci, abyś rozpalił na nowo charyzmat Boży, który jest w tobie przez włożenie moich rąk. Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości, i trzeźwego myślenia. Nie wstydź się zatem świadectwa Pana naszego ani mnie, Jego więźnia, lecz weź udział w trudach i przeciwnościach znoszonych dla Ewangelii według mocy Boga! On nas wybawił i wezwał świętym powołaniem nie na podstawie naszych czynów, lecz stosownie do własnego postanowienia i łaski, która nam dana została w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasami. ( 2 Tm 1, 3-9)
– Na jakich przodków (świadków) wiary zrodziny Tymoteusza wskazuje św. Paweł?
– Kto, poza rodziną Tymoteusza, odegrał ważną rolę wjego wzrastaniu wwierze? Jakie słowa wskazują na to bliskie świadectwo wiary iniemal rodzinną relację?
– W jaki sposób św. Paweł umacnia wiarę Tymoteusza?
– Co wżyciu Tymoteusza jest tak ważną sprawą, że wywołuje uPawła autentyczną radość?
– Które słowa wskazują na fakt, że Paweł czuje łączność wwierze ze swoimi przodkami?
– Które słowa wskazują na fakt, że wiary nie otrzymaliśmy raz na zawsze, ale musimy ją wsobie rozwijać?
– Wskaż słowa św. Pawła, które mówią, że wiara jest zmaganiem wżyciu Tymoteusza inaszym.
– Przytocz słowa, które wskazują, że wiara jest łaską Boga.
1.babce Lois i matkę Eunice
2.Bóg
On nas wybawił i wezwał świętym powołaniem nie na podstawie naszych czynów, lecz stosownie do własnego postanowienia i łaski, która nam dana została w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasami.
3.mówi mu by nie wstydził się świadectwa pana naszego ani go i jego więźnia lecz by wzią udział w trudach i przeciwnościach znoszonych dla ewangelii
4.pomny na twoje łzy - by napełniła mnie radość na wspomnienie bezobłudnej wiary, jaka jest w tobie
5.Dziękuję Bogu, któremu służę jak moi przodkowie z czystym sumieniem, gdy zachowuję nieprzerwaną pamięć o tobie w moich modlitwach
7.Nie wstydź się zatem świadectwa Pana naszego ani mnie, Jego więźnia, lecz weź udział w trudach i przeciwnościach znoszonych dla Ewangelii według mocy Boga
6.Z tej właśnie przyczyny przypominam ci, abyś rozpalił na nowo charyzmat Boży, który jest w tobie przez włożenie moich rąk. Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości, i trzeźwego myślenia
8.On nas wybawił i wezwał świętym powołaniem nie na podstawie naszych czynów, lecz stosownie do własnego postanowienia i łaski, która nam dana została w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasami.