Recommend Questions
Usuario de Brainly
May 2021 | 0 Replies
URGENTE!!! El contexto histórico de los primeros años del siglo XX se caracterizan por: I. Europa poseía la supremacía política, económica y cultural en el mundo II. La ''cuestión social'' se transformó en el problema permanente hasta princios de la ''Gran Guerra'' o ''Primera Guerra Mundial'' III. En las mentes de las grandes potencias mundiales a comienzos del siglo XX, solo hay un objetivo: ''Progresar'' ''Innovar'' y ''Cambiar el mundo'' a) I y II b) II y III c) I y III d) I, II y III
Do najważniejszych placówek kulturalnych należą Stargardzkie Centrum Kultury, Młodzieżowy Dom Kultury, Stargardzki Dom Kultury Kolejarza, Książnica Stargardzka i Klub Garnizonowy. W mieście istnieje obecnie jedno kino. 15 listopada 2006 otwarto nową salę kinowo-widowiskową, która jest obecnie najnowocześniejszą salą tego typu w województwie. W latach 80. XX wieku w mieście istniały trzy kina: „Ina”, Kino „Dar”[104] oraz „Panorama” (w XIX-wiecznym pałacyku w Parku Panorama, ob. budynek w rękach prywatnych). Z powodu oddania do użytku nowej sali kinowej, kino „Ina” zostało zamknięte. Pierwszym kinem w przedwojennym Stargardzie było kino Capitol, zbudowane w 1938 roku, przy Bahnhofstraße (ob. ul. Wyszyńskiego), zaprojektowane przez Otto Wernera. Kino składało się z dwóch sal; widowiskowo-kinowej z 756 miejscami i małej kameralnej z 213 miejscami[105].
Największą miejską widownią przystosowaną do imprez artystycznych jest amfiteatr, położony na stromej skarpie w Parku Chrobrego. Zostało on zbudowany w latach 1977–1980 w ramach tzw. czynów społecznych przez mieszkańców miasta. Widownia może pomieścić 2500 osób[106].
W mieście istnieje jedno muzeum z siedzibą przy Rynku Staromiejskim wraz z dwiema filiami w Bastei (eksponowane są tam militaria) oraz w Bramie Pyrzyckiej.
Imprezy i konkursy organizowane w Stargardzie o charakterze ponadlokalnym.
Na terenie Stargardu znajduje się znajduje się 19 pomników przyrody[100]. Najliczniejszą grupę stanowią platany klonolistne występujące w grupie 11 drzew w Parku Popiela. Ponadto jako pomniki przyrody uznane są: klon jawor, klon zwyczajny i topola geldryjska w parku 3. Maja, dąb szypułkowy i wierzba biała z parku Jagiellońskiego oraz grab pospolity (park Zamkowy), topola czarna (ul. Sportowa) i wiąz szypułkowy (ul. Skarbowa)[101].Na rozwój przemysłu w Stargardzie w połowie XIX wieku wpływ miała budowa linii kolejowej łączącej Stargard ze Szczecinem i dalej do Berlina (1843-1846) oraz linii do Poznania (1848)[65]. Zakłady przemysłowe lokalizowane były na północy i północnym wschodzie miasta, gdzie miały łatwy dostęp do bocznic kolejowych. Pierwszym ważnym zakładem była wytwórnia koniaków i likierów kupca F. J. Mampe’go (1835), zaś pierwszym zakładem stworzonym po budowie linii kolejowej była gazownia (1856), która zaczęła oświetlać miasto lampami[66]. W roku 1858 otworzono Warsztaty Remontowe Urządzeń Kolejowych (późniejsze Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego), przy Garbestraße (dzisiejsza I Brygady). Pierwszą załogę stanowiło 111 osób, tj. prawie 7% ogółu mieszkańców ówczesnego miasta[67]. W rok później kupiec Meisner uruchomił fabrykę papy smołowej i asfaltu, w której w 1869 wynaleziono i opatentowano papę bitumiczną[68].
Powstanie Stargardu położonego w centralnej części historycznego Pomorza Zachodniego wiąże się z budowaniem struktur państwowych Pomorza w IX i X w. Właśnie w tym okresie powstała na terenie obecnego miasta osada położona w rejonie ulicy Bolesława Chrobrego i baszty Białogłówki, jednak prawdziwy rozwój grodu przypadał na przełom XI i XII w. Właśnie z tego okresu pochodzą pisemne wzmianki o Stargardzie. Pierwsza pochodzi z 1124 r., kiedy to w opisie misji chrystianizacyjnej biskupa Ottona z Bambergu kronikarz Ebbo wspomina pobyt w grodzie o nazwie castro Zitarigroda. Kolejny zapis nazwy pochodzi z 1140 roku, w którymcastro Stargrod wymieniony jest w bulli papieża Innocentego II, jako gród mający od tej pory należeć do nowo powstałego biskupstwa wWolinie.
W 1186 r. książę pomorski Bogusław I osadził w Stargardzie zakon joannitów, który wzniósł tu zabudowania klasztorne i kaplicę przebudowaną później na kościół świętego Jana, a w 1199 r. książę Kazimierz II osadził tu zakon augustianów nadając im ziemię. Od1230 r. zaczęły powstawać pierwsze obwarowania ziemno-drewniane grodu i podgrodzia. Dziesięć lat później książę Barnim I nadał ziemię stargardzką biskupowi kamieńskiemu.
W 1243 r. książę Barnim I nadał Stargardowi magdeburskie prawa miejskie, a także 150 łanów ziemi, prawo połowu ryb na Morzu Bałtyckim, żeglugi na rzece Inie oraz prawo wyrębu drzew w lasach książęcych. Wkrótce rozpoczęto budowę ratusza, którą ukończono ok. 1290 r. W 1248 r. ziemia stargardzka powraca w lenno pod władanie książęce. W 1292 r. na skutek pomyślnego rozwoju miasta nadano mu prawa lubeckie, które przyczyniły się do dalszego rozwoju i stopniowego bogacenia się miasta. W tym też roku rozpoczęto budowę kościoła mariackiego. W trzy lata później zlikwidowano postarzałe obwarowania ziemno-drewniane i rozpoczęto budowę murów kamienno-ceglanych, których spore odcinki pozostały do naszych czasów. Zniesiono także gród kasztelański.
Od XIV w. rozpoczął się rozkwit miasta, które stało się jednym z najbogatszych na całym Pomorzu. W 1367 r. Stargard przystąpił doHanzy. W 1380 r. rozpoczęła się rozbudowa i przebudowa kościoła mariackiego, gdyż bogaci mieszkańcy uznali, że miasto powinno mieć bardziej reprezentacyjny budynek kościoła, odpowiadający zamożności miasta. Przebudowę powierzono architektowi Henrykowi Brunsbergowi, który jest jedynym architektem gotyckim, jaki jest znany z nazwiska w Polsce. Podwyższył on nawę główną, przeistaczając świątynię z typu halowego na bazylikowy oraz nadał jej wiele zdobień architektonicznych, dzięki czemu stargardzka kolegiata do dziś uchodzi za najpiękniejszy zabytek gotycki w Polsce i była zaliczana do zabytków tzw. klasy 0.
Google nie boli.