Dziady cz III, akt 1 scena 7 w salonie warszawskim
Dołącz swój głos do dyskusji na temat zadań literatów i roli literatury w życiu narodu.
Jest to temat wypracowania, ale nie musi być to cały gotowiec, będę zadowolony również z jakichś pomocnych wskazówek i informacji. No i byłbym wdzięczny za jakiś wstępik do tematu.
Odpowiedzi proszę udzielać do 24.10.2010 do godz. 21:00. Potem będę zgłaszał jako spam
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
Mickiewicz nie idealizuje społeczeństwa polskiego. Ukazuje również, że oprócz gotowych patriotów jest poświęcić wszystko dla kraju, są też ludzie prowadzący ugodową politykę wobec cara. O takim podziale społeczeństwa opowiada scena "Salon Warszawski".
W salonie zgromadziły się dwie grupy ludzi. Z jednej strony są to osoby stojące przy drzwiach, z drugiej natomiast tzw. towarzystwo stolikowe. Pierwsza grupa to polska młodzież. Rozmawiają oni po polsku, a Novosilcow ukazany jest przez nich jako tyran , prześladowca Polaków. Podawany jest przykład cierpień Cichhowskiego. Młodzież uważa, iż Polska literatura powinna skupiać uwagę na aktualnych wydarzeniach, nie stronić od nich, ponieważ są one elementem polskiej historii. Druga grupa osób to ludzie siedzący przy stołach. Jest to polska arystokracja ( generałowie, oficerowie, wysocy urzędnicy, literaci). Rozmowę prowadzą po francusku. Jedna z dam bardzo pozytywnie wypowiadała się o Novosilcowie. Chwaliłga go za umiejętność organizacji przyjęć towarzyskich. Mickiewicz skrytykował również środowisko warszawskich literatów. Uważali oni, że okrutne wydarzenia np. dzieje Cichowskiego nie powinny być przedmiotem, tematem literatury ponieważ są one zbyt aktualne, żyją jeszcze uczestniczy i świadkowie tych tragicznych wydarzeń. Poza tym są one zbyt dramatyczne, krwawe, a literatura powinna uczyć i bawić. Wypowiedź Piotra Wysockiego oceniająca społeczeństwo polskie: "Nasz naród jak lawa, Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa, Lecz wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi; Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi."
Zewnętrzna, twarda, plugawa warstwa to przede wszystkim arystokracja, ludzie zaprzedani carowi. Natomiast "wewnętrzny ogień" to młodzi patrioci.