1. Pytania postawione na początku akapitu I mają spełnić funkcję zaciekawienia czytelnika.
2. Rozmowa nie zawsze musi oznaczać komunikowania się. Jedna strona może źle interpretować wypowiedzi drugiej kub najzwyczajniej zwyczajnie przestać słuchać.
3. Komunikacja niewerbalna jest to wszystko to, w czasie rozmowy robi nasze ciało czyli gesty, dotyk, a także ton głosu i kontakt wzrokowy.
4. wyznaczniki spójności tekstu:
*jednak
*owa komunikacja,
*tak więc
5. Umiejętność wzajemnego słuchania Wrażliwość na drugiego człowieka Empatyczna reakcja rozmówców
6. W akapicie 2. autorka polemizuje z obiegowym przekonaniem, że nie ma nic prostszego niż rozmawianie. W akapicie 4. zas polemizuje z twierdzeniem, że rozmowa to nie tylko przekazywanie sobie informacji i że słuchanie to rzecz łatwa, która nie wymaga wysiłku.
7. Akapit pełni funkcje podsumowania wcześniejszych rozważań i odpowiedzi na pytania zawarte w tekście,
8.
funkcja impresywna: Dobrze zrobiłaś, ale mogłabyś się jeszcze bardziej postarać następnym razem.
funkcja poznawcza: Współczesna psychologia powiada, że jedyną metodą...
9. Poglądy autorki wyrażają zdania: 1. '' Empatia daje szansę wspólnego rozwiązania problemów. '' 2. '' Doradzanie drugiemu człowiekowi jest jedną z barier komunikacyjnych. ''
10. Cudzysłowy użyte w akapicie 7. wprowadzają element ironii.
11. 1. Nazwa zabiegu językowego: cytowanie wypowiedzi autentycznych rozmówców. Przykład: Gdzie byłeś. 2. nazwa zabiegu językowego: użycie języka potocznego. Przykład: Jesteś głupi, więc ci powiem ... 3. zróżnicowana składnia. Przykład: zdania pytające, zdania oznajmujące
12. Podanie większej ilości przykładów dotyczących efektywnej komunikacji - komunikację ogranicza nie tylko ocenianie i krytyka (akapit 6), ale również udzielanie nieproszonych rad (akapit 7).
13. 1. Przywiązywanie większej wagi do władzy i kontroli. 2. Przekonanie, że i tak nie uda się porozumieć, więc nie warto podejmować dialogu.
1. Pytania postawione na początku akapitu I mają spełnić funkcję zaciekawienia czytelnika.
2. Rozmowa nie zawsze musi oznaczać komunikowania się. Jedna strona może źle interpretować wypowiedzi drugiej kub najzwyczajniej zwyczajnie przestać słuchać.
3. Komunikacja niewerbalna jest to wszystko to, w czasie rozmowy robi nasze ciało czyli gesty, dotyk, a także ton głosu i kontakt wzrokowy.
4. wyznaczniki spójności tekstu:
*jednak
*owa komunikacja,
*tak więc
5.
Umiejętność wzajemnego słuchania
Wrażliwość na drugiego człowieka
Empatyczna reakcja rozmówców
6. W akapicie 2. autorka polemizuje z obiegowym przekonaniem, że nie ma nic prostszego niż rozmawianie. W akapicie 4. zas polemizuje z twierdzeniem, że rozmowa to nie tylko przekazywanie sobie informacji i że słuchanie to rzecz łatwa, która nie wymaga wysiłku.
7. Akapit pełni funkcje podsumowania wcześniejszych rozważań i odpowiedzi na pytania zawarte w tekście,
8.
funkcja impresywna: Dobrze zrobiłaś, ale mogłabyś się jeszcze bardziej postarać następnym razem.
funkcja poznawcza: Współczesna psychologia powiada, że jedyną metodą...
9. Poglądy autorki wyrażają zdania:
1. '' Empatia daje szansę wspólnego rozwiązania problemów. ''
2. '' Doradzanie drugiemu człowiekowi jest jedną z barier komunikacyjnych. ''
10. Cudzysłowy użyte w akapicie 7. wprowadzają element ironii.
11.
1. Nazwa zabiegu językowego: cytowanie wypowiedzi autentycznych rozmówców. Przykład: Gdzie byłeś.
2. nazwa zabiegu językowego: użycie języka potocznego. Przykład: Jesteś głupi, więc ci powiem ...
3. zróżnicowana składnia. Przykład: zdania pytające, zdania oznajmujące
12.
Podanie większej ilości przykładów dotyczących efektywnej komunikacji - komunikację ogranicza nie tylko ocenianie i krytyka (akapit 6), ale również udzielanie nieproszonych rad (akapit 7).
13.
1. Przywiązywanie większej wagi do władzy i kontroli.
2. Przekonanie, że i tak nie uda się porozumieć, więc nie warto podejmować dialogu.