Część III „Dziadów” Adama Mickiewicza (pełny tytuł: „Dziady. Poema. Część III”) ukazała się drukiem jako czwarty tom „Poezyj” w 1823 roku w Dreźnie. Utwór rozpoczyna się przedmową, w której Mickiewicz przedstawia sytuację polityczną na ziemiach polskich pod zaborem rosyjskim czasie opisywanych wydarzeń. Pisze o prześladowaniu Polaków (a szczególnie młodzieży) przez cara i jego wysłanników. Porównuje Polskę pod zaborami nad którą płaczą narody Europy do Chrystusa nad którym rozpaczały kobiety jerozolimskie (mesjanizm polski). Mickiewicz wyjaśnia też powody powstania utworu: chce zachować pamięć o tamtych wydarzeniach.Po przedmowie następuje dedykacja – autor poświęca III część „Dziadów” swoim zmarłym przyjaciołom zesłanym w głąb Rosji. Nazywa ich „męczennikami sprawy narodowej
Część III „Dziadów” Adama Mickiewicza (pełny tytuł: „Dziady. Poema. Część III”) ukazała się drukiem jako czwarty tom „Poezyj” w 1823 roku w Dreźnie. Utwór rozpoczyna się przedmową, w której Mickiewicz przedstawia sytuację polityczną na ziemiach polskich pod zaborem rosyjskim czasie opisywanych wydarzeń. Pisze o prześladowaniu Polaków (a szczególnie młodzieży) przez cara i jego wysłanników. Porównuje Polskę pod zaborami nad którą płaczą narody Europy do Chrystusa nad którym rozpaczały kobiety jerozolimskie (mesjanizm polski). Mickiewicz wyjaśnia też powody powstania utworu: chce zachować pamięć o tamtych wydarzeniach.Po przedmowie następuje dedykacja – autor poświęca III część „Dziadów” swoim zmarłym przyjaciołom zesłanym w głąb Rosji. Nazywa ich „męczennikami sprawy narodowej