Dowolna forma może być fraszka, opis, opowiadanie, rymowanka, wiersz na temat Henryka Sienkiewicza.
Martynka270996
Kiedy Henio idzie ścieżka, Dziewczynka obejmuje się peszką... I tak dzień cały, Dąży do Hała-Bały, Idzie,idzie, dojść nie może Nagle zaszedł aż nad morze. A na plaży, słońce praży. I tak prazy że aż się smaży. Nie może wcale dojść, Dązy,i dązy. Henry Sienkiewicz tem podchorąży:)
1 votes Thanks 1
Agnieszka199610
Henryk Sienkiewicz, jest jednym z najwybitniejszych polskich pisarzy, cieszy się od ponad stu lat największą poczytnością. Urodzony 5 maja 1846r. na Podlasiu (w Woli Okrzeskiej pod Łukowem), chłopięce lata spędził na wsi, obserwując z bliska życie ludzi których życie było smutne i ponure, w swych wczesnych nowelach właśnie opisał to co obserwował w dzieciństwie.
Gimnazjum i studia wyższe ukończył w Warszawie. Działalność literacką rozpoczął bardzo wcześnie, już w roku 1867 pisząc krytyki literackie i nowele. Zarówno świetna forma tych krótkich opowiadań, jak i zawarta w nich myśl postępowa i patriotyczna zjednały młodemu pisarzowi wielki rozgłos. W nieco późniejszym okresie stworzył prawdziwe arcydzieła noweli. Po podróży do Ameryki osiągnął swój sukces rozwoju: w latach 1883-1888 ukazuje się jego Trylogia czyli „Ogniem i mieczem”, a także „Potop” i „pan Wołodyjowski”. Ten wielki cykl powieści historycznych wywarł olbrzymi wpływ na społeczeństwo. Trylogia przyniosła Sienkiewiczowi sławę, jakiej nie zdobył dotąd żaden polski pisarz. Mimo ciężkich przeżyć osobistych (śmierć ukochanej żony pod koniec pisania Potopu, niefortunne drugie małżeństwo) talent pisarza nadal się wzbogacał, powstały nowe wielkie powieści historyczne: Quo vadis (Dokąd idziesz 1896) i Krzyżacy (1900). Jego dzieła, są tłumaczone na wiele języków. Do światowego rozgłosu pisarza przyczyniła się również Nagroda Nobla, przyznana mu za Quo vadis w roku 1905. Jeszcze wcześniej nagrodził Sienkiewicza naród polski. W roku 1900, na trzydziestolecie jego pracy literackiej, społeczeństwo ofiarowało mu jako dar narodowy – majątek Oblęgorek (obecnie mieści się w tym pałacyku Muzeum Sienkiewiczowskie)
Wędrówką po Egipcie i innych terenach Afryki wschodniej stała się powieść młodzieżowa – W pustyni i w puszczy (1911). Ostatnie lata niezwykle bogatego i pracowitego życia poświęcił pisarz pomocy ofiarom I Wojny Światowej. Odzyskania niepodległości przez Polskę już nie doczekał. Zmarł w Vevey w Szwajcarii dnia 15 listopada 1916 roku, okrywając żałobą cały naród. Po zakończeniu I Wojny Światowej sprowadzono zwłoki Henryka Sienkiewicza do ojczyzny i pochowano uroczyście w podziemiach katedry warszawskiej.
Dziewczynka obejmuje się peszką...
I tak dzień cały,
Dąży do Hała-Bały,
Idzie,idzie, dojść nie może
Nagle zaszedł aż nad morze.
A na plaży,
słońce praży.
I tak prazy że aż się smaży.
Nie może wcale dojść,
Dązy,i dązy.
Henry Sienkiewicz
tem podchorąży:)
cieszy się od ponad stu lat największą poczytnością.
Urodzony 5 maja 1846r. na Podlasiu (w Woli Okrzeskiej pod Łukowem), chłopięce lata spędził na wsi, obserwując z bliska życie ludzi których życie było smutne i ponure, w swych wczesnych nowelach właśnie opisał to co obserwował w dzieciństwie.
Gimnazjum i studia wyższe ukończył w Warszawie. Działalność literacką rozpoczął bardzo wcześnie, już w roku 1867 pisząc krytyki literackie i nowele. Zarówno świetna forma tych krótkich opowiadań, jak i zawarta w nich myśl postępowa i patriotyczna zjednały młodemu pisarzowi wielki rozgłos. W nieco późniejszym okresie stworzył prawdziwe arcydzieła noweli.
Po podróży do Ameryki osiągnął swój sukces rozwoju: w latach 1883-1888 ukazuje się jego Trylogia czyli „Ogniem i mieczem”, a także „Potop” i „pan Wołodyjowski”. Ten wielki cykl powieści historycznych wywarł olbrzymi wpływ na społeczeństwo. Trylogia przyniosła Sienkiewiczowi sławę, jakiej nie zdobył dotąd żaden polski pisarz.
Mimo ciężkich przeżyć osobistych (śmierć ukochanej żony pod koniec pisania Potopu, niefortunne drugie małżeństwo) talent pisarza nadal się wzbogacał, powstały nowe wielkie powieści historyczne: Quo vadis (Dokąd idziesz 1896) i Krzyżacy (1900). Jego dzieła, są tłumaczone na wiele języków. Do światowego rozgłosu pisarza przyczyniła się również Nagroda Nobla, przyznana mu za Quo vadis w roku 1905. Jeszcze wcześniej nagrodził Sienkiewicza naród polski. W roku 1900, na trzydziestolecie jego pracy literackiej, społeczeństwo ofiarowało mu jako dar narodowy – majątek Oblęgorek (obecnie mieści się w tym pałacyku Muzeum Sienkiewiczowskie)
Wędrówką po Egipcie i innych terenach Afryki wschodniej stała się powieść młodzieżowa – W pustyni i w puszczy (1911).
Ostatnie lata niezwykle bogatego i pracowitego życia poświęcił pisarz pomocy ofiarom I Wojny Światowej. Odzyskania niepodległości przez Polskę już nie doczekał. Zmarł w Vevey w Szwajcarii dnia 15 listopada 1916 roku, okrywając żałobą cały naród. Po zakończeniu I Wojny Światowej sprowadzono zwłoki Henryka Sienkiewicza do ojczyzny i pochowano uroczyście w podziemiach katedry warszawskiej.