Dokonaj szczegółowej analizy i interpretacji utworu Jana Andrzeja Morsztyna pt. "Do jednej".
Nie dziwna to u mnie, pani,
Że cię każdy, kto zna, ga - lante wspomina;
Doglądasz bydła, przędziwa,
Przy tym wolisz szklankę pi - gwów usmażyć.
Przyznać ci, jak aptekarce,
Że umiesz wysuszać gar - garyzmy.
Przy stole-ć to nie nowina,
Że ci nie nastarczą wi - dełek rozbierać;
Skąd kiedy w taniec poskoczysz,
Pewnie się rześko zato - nie powstydzisz.
Nie mierzi cię gość życzliwy,
A mąż patrząc dobrze ży - je z tobą;
Zwłaszcza gdy kto nieubogi,
Wyjednasz mężowi ro - czną intratę.
Nawet przed chudym pachołkiem
Nie pysznaś z swoim nado - bnym ukłonem.
Więc to dziwna, że cię chwalą,
A gdzie indziej takie pa - nie kanonizują.
Tematem wiersza są zalety i wady kobiety. Wers pierwszy , a potem co drugi zawierają opis sytuacji, wers następny zawiera pochwałę kobiety, ale wyraz "chwalący" jest podzielony na sylaby tak że jeśli pierwsza sylabę połączymy z ostatnią sylabu wersu przed nim, otrzymamy krytykę, np.: "Przy stole-ć to nie nowina,/ że ci nie nastarczą wi- dełek rozbierać", czyli:
-albo: przy stole jesteś tak gorliwa i zapobiegliwa, tak dbasz o gości, że nie nastarczą ci przynosić widelców, kiedy kroisz dla biesiadników mięso;
-albo: nie jest dla nikogo nowiną że nadużywasz alkoholu. Wiersz liczy 18 wersów, na przemian 7- i 13- zgłoskowych, rymy zostały podporządkowane konceptowi-rymują się nie zakończenia wersów, ale ostatnia sylaba wersu 7-zgłoskowego i "dopowiedziana" przez czytelnika (będąca dokładnym powtórzeniem ostatniej sylaby wersu 7-zgłoskowego). Środki stylistyczne wyjatkowo jak na barok nie odgrywają wiekszej roli, najwazniejszy w tym przypadku jest koncept.