Question

Dokonaj oceny rządów Napoleona.

Answer 1

Dla utwierdzenia swej władzy, po ogólnokrajowym plebiscycie Napoleon koronował się 2 grudnia 1804 r. na cesarza Francuzów. Mszę koronacyjną w katedrze Notre Dame w Paryżu odprawiał papież Pius VII. W jej trakcie, według jednej z niepotwierdzonych, a powtarzanych przez brytyjską propagandę negatywnych legend, w kluczowym momencie Napoleon wyjął koronę z rąk papieża i sam włożył ją na swoją głowę, wcześniej koronując Józefinę na cesarzową. Z kolei 26 maja 1805 w katedrze w Mediolanie koronował się na króla Włoch. Wszystkie te sprawy miały jednakże w okresie rządów Napoleona znaczenie drugorzędne i zdominowane zostały przez szereg wojen, jakie Francja prowadziła prawie bez przerwy od 1800 do 1815 roku. Było ich kilkanaście i brały w nich udział, w zmiennych koalicjach, wszystkie państwa europejskie. Fronty wojen rozciągały się od Lizbony po Moskwę i od Anglii i Szwecji po Italię. Napoleon walczył w Austrii, Hiszpanii oraz w Niemczech, odnosząc wielkie zwycięstwa pod Marengo, Ulm, Austerlitz, Frydlandem, Somosierrą, Wagram, ponosząc jednak klęski na morzu pod Abu Kirem oraz Trafalgarem; pokonał Prusy w bitwach pod Jeną i Auerstedt[2] oraz Rosję w bitwach pod Frydlandem, Smoleńskiem i Borodino (ponieważ Napoleon miał w tym dniu wysoką gorączkę, przeciw Rosjanom Wielką Armię poprowadził marszałek Ney, za co otrzymał później tytuł "księcia Moskwy"). Cesarz miał zamiar przeczekać zimę w zbudowanej w większości z drewna Moskwie, ale stało się to niemożliwe w wyniku wielkiego pożaru miasta wywołanego na rozkaz moskiewskiego generał-gubernatora Fiodora Roztopczyna. Plany Napoleona legły w gruzach. Jego ostatnią nadzieją był szybki pokój. Nie doczekał się tego jednak i po dwóch tygodniach "postoju" w Moskwie zarządził odwrót. Wycofująca się armia była atakowana przez oddziały regularnej armii rosyjskiej, Kozaków i partyzantów, czemu towarzyszył niesprzyjający klimat - mrozy dziesiątkowały wojsko francuskie, które nie było na nie przygotowane. Armia napoleońska straciła w tej kampanii najlepszy materiał ludzki, w tym znaczną liczbę żołnierzy tzw. "starej gwardii".

W wyniku podbojów i aneksji Francja w 1812 r. powiększyła swe terytorium do 750 tys. km², mając 44 mln mieszkańców. Przyłączone zostały do niej: Belgia, Holandia, prowincje niemieckie nad Morzem Północnym, Prowincje Iliryjskie na Bałkanach oraz znaczna część terenów włoskich wzdłuż zachodnich wybrzeży Morza Śródziemnego, po Rzym włącznie. Ponadto w bezpośredniej zależności od Francji znajdowały się królestwa Hiszpanii, Włoch i Neapolu, niemiecki Związek Reński, szwajcarska Republika Helwecka i Księstwo Warszawskie.
Napoleon Bonaparte rozwiódł się z Józefiną, ponieważ nie dała mu ona potomka i ożenił się z córką pokonanego cesarza austriackiego Franciszka II - Marią Ludwiką z którą miał syna, zwanego później Napoleonem II. Najstarszym synem Napoleona był Karol de Leon.




I na podstawie tego postaraj się stwierdzić bo to ma być twoja opinia .




Mam nadzieję , ze trochę pomogłam . Jak nie to sorry :)

Answer 2

Napoleon Bonaparte w okresie swoich podbojów zagarnął i podporządkował sobie znaczną część Europy. W latach 1803- 1815 jego wojska zajęły Niemcy, Austrię, Włochy, Holandię, Prusy, Hiszpanię i część Rosji. Zadziwiające w jego polityce jest to, że zainteresował się sprawą nieistniejącej w tym czasie po rozbiorach Polski. Spróbuję ocenić, jaki był stosunek Bonaparte wobec Polaków i jakie efekty dała jego działalność na dawnych ziemiach polskich.
Po upadku Insurekcji Kościuszkowskiej i całkowitej klęsce Rzeczypospolitej kraj ten, rozdarty między trzech zaborców zniknął z map Świata. Pozbawiło to społeczeństwo polskie podstaw narodowego bytu, jaką jest własna prywatność i możliwość utożsamiania się z jakimkolwiek terytorium. Tragedia ta jednak nie załamała w pełni woli oporu i ducha walki o odzyskanie niepodległości. Poczynając od roku 1796 w społeczeństwie polskim zaczęła zawiązywać się konspiracja, której ośrodkiem początkowo były Lwów i Warszawa. Prowadzono rozważania na temat koncepcji walk niepodległościowych, nie wykluczano również rozwiązań dyplomatycznych. Słabe jeszcze doświadczenie w działaniach konspiracyjnych i niekorzystne dla Polski uwarunkowania międzynarodowe sprawiły, że ruch ten nie miał zbyt szerokiego zasięgu. Pierwsze kroki jednak zostały postawione.
Po upadku powstania kościuszkowskiego wielu działaczy politycznych opuściło kraj udając się najczęściej do Francji. Większość z nich wiązała wielkie nadzieje z tym rewolucyjnym krajem szczególnie, że pozostawał on wówczas w stanie wojny z zaborcami Polski. W tej sytuacji rozważano możliwość utworzenia polskich oddziałów wojskowych, które u boku rewolucyjnej Francji walczyłyby ze wspólnym wrogiem, a z czasem przywróciły Polsce niepodległość. Tak więc, w 1796 roku generał Jan Henryk Dąbrowski przygotował projekt utworzenia polskich oddziałów wojskowych na emigracji, który przedstawił rządowi francuskiemu. Propozycja ta nie spotkała się jednak z jego pełnym poparciem. Po świeżo zawartym pokoju z Prusami Francja nie chciała prowokować kolejnego konfliktu zbytnim zaangażowaniem w sprawę polską. W stanie wojny jednak Francja pozostawała z Austrią. Dąbrowski został skierowany do Włoch, gdzie Napoleon Bonaparte dowodząc nad armią francuską odnosił błyskotliwe zwycięstwa nad, wspomnianym wcześniej zaborcom Polski. Do decyzji generała Bonapartego pozostawiono polską propozycję. Napoleon rozumiał obawy rządu francuskiego, ale też nie chciał tracić możliwości pozyskania kilku tysięcy żołnierzy. Wybrał, więc drogę pośrednią- zgodził się na formowanie polskich oddziałów wojskowych, ale nie u boku armii francuskiej, tylko jako legionu posiłkującego wojska Republiki Lombardzkiej, która finansowała całą armię. Na początku 1797 roku generał Henryk Dąbrowski wydał odezwę do rodaków: ? Przybywajcie koledzy, rzucajcie broń, którą was nosić przymuszono, bijmy się za sprawę wspólną wszystkich narodów, za wolność, pod walecznym Bonaparte, zwycięzcą Włoch?. W krótkim czasie Dąbrowski zdołał zgromadzić 7 tysięcy żołnierzy. Oprócz emigrantów do Legionów wstępowali Polacy, którzy dostali się do niewoli francuskiej, zmuszeni wcześniej do służby w armii austriackiej. Legiony polskie walczyły u boku Francji w wojnach z Austrią. Kiedy jednak Francja podpisała pokój z Austrią, w którym specjalna klauzura mówiła o tym, że Napoleon zobowiązuje się nie angażować w działania narodowowyzwoleńcze społeczeństwa polskiego, Legiony okazały się niepotrzebne. Bonaparte część Legionów wysłał na wyspę San Domingo (obecnie Haiti). Polacy weszli w skład karnej ekspedycji przeciwko powstaniu niewolników murzyńskich. Wojna ta okazała się zabójcza. Legioniści ginęli nie tylko z rąk powstańców, ale i z powodu chorób tropikalnych. Z ponad 6 tysięcy żołnierzy po latach powróciło kilkuset. Był to sygnał świadczący o tym, że Napoleon nie tylko nie przejmował się losem Polaków, ale też traktował ich jak marionetki i bezkarnie ich wykorzystywał do osiągania swoich wygórowanych celów.



I z tego masz sam wywnioskowac opinie bo to ma byc twoja ocena jego rzadow

Answer 3

Wg mnie napoleon był oportunistą który wykorzystał okoliczności do zdobycia władzy jednak porytywnym aspektem było to że wraz z podbojami likwidował system feudalny.był oświeconym despotą co zostało uwydatnione podczas wojny z rosją kiedy poprowadził na śmierć 650 tys armię