II Rzeczpospolitą nazywamy państwo Polskie odrodzone w 1918 r., po 123 latach zaborów: pruskim, rosyjskim oraz austriackim. Była spełnieniem nadziei pokoleń Polaków, pragnących wolności oraz powrotu na mapy Europy niepodległej Polski. Granice nowego państwa rozciągniętego od Wielkopolski, aż po Wołyń wytyczały traktaty podpisywane z aliantami. Położenie geopolityczne oraz zróżnicowanie narodowościowe II Rzeczypospolitej powodowały trudności związane z obroną rozciągniętych granic oraz utrzymaniem stabilizacji wewnętrznej. Położona pomiędzy byłymi zaborcami starała się dążyć do utrzymania równowagi pomiędzy oboma krajami. Rzutowało to na politykę zagraniczną międzywojennej Polski, sprowadzająca się zazwyczaj do utrzymywania granic. Ogromne dysproporcje w poziomie rozwoju gospodarczego spowodowane podziałem ziem polskich wymuszały liczne reformy prowadzone przez kolejne rządy. 20 Lutego1919 roku sejm przyznał uprawnienia naczelnika państwa Józefowi Piłsudskiemu. Podczas wojny polsko-bolszewickiej w latach 1919-1920 jako dowódca Wojska Polskiego Piłsudski odegrał główną rolę we wspaniałym zwycięstwie zachodząc od tyłu Armię Czerwoną i rozbijając ją. Stał się na wiele lat mężem stanu oraz autorytetem wojskowym w swoim kraju kierując polityką zagraniczną z małymi przerwami aż do śmierci w 1935 roku. Rok 1939 i wybór rozwiązania politycznego przywódców niepodległej Polski tamtego okresu odczuwamy do dzisiaj. Chciałem jeszcze dodać, iż pisząc tą prace traktowałem to jako tworzenie własnej, małej książki. Tak, aby każdy, kto chce zaczerpnąć wiedzy o II Rzeczypospolitej mógł znaleźć tutaj oparcie. Ważnym aspektem w sprawie Polski na arenie międzynarodowej była konferencja paryska. Obrady rozpoczęły się 18 stycznia 1919 roku. Brało w niej udział 27 państw z całego świata. Głównym celem konferencji było przyjęcie traktatu pokojowego oraz omówienie niepodległości wielu państw Europy i świata. W obradach uczestniczyli Polacy reprezentowani przez kompozytora Ignacego Paderewskiego oraz przywódcę prawicy Romana Dmowskiego. Mając poparcie Francji oraz USA Polacy odnieśli tylko połowiczny sukces. Ustalono część granic, głównie zachodnich. Mając za cel omawianie możliwości alternatywnych dla Polskiej polityki zagranicznej 20-lecia międzywojennego nie można pominąć stosunków z państwami graniczącymi z Rzeczpospolitą. Największy wpływ wywarło wytyczenie granic oraz obszary sporne. Traktat Wersalski ustalał jedynie teoretycznie Polskie granice z Niemcami. Do Rzeczypospolitej oficjalnie przyłączono Wielkopolskę i Pomorze Gdańskie. Zgodnie z postanowieniami traktatu o przynależności Górnego Śląska miał zadecydować plebiscyt. Zaowocowało to pierwszym powstaniem śląskim 17 sierpnia 1919 roku. Trwało zaledwie kilka dni z powodu przewagi bojówek niemieckich.
II Rzeczpospolitą nazywamy państwo Polskie odrodzone w 1918 r., po 123 latach zaborów: pruskim, rosyjskim oraz austriackim. Była spełnieniem nadziei pokoleń Polaków, pragnących wolności oraz powrotu na mapy Europy niepodległej Polski. Granice nowego państwa rozciągniętego od Wielkopolski, aż po Wołyń wytyczały traktaty podpisywane z aliantami. Położenie geopolityczne oraz zróżnicowanie narodowościowe II Rzeczypospolitej powodowały trudności związane z obroną rozciągniętych granic oraz utrzymaniem stabilizacji wewnętrznej. Położona pomiędzy byłymi zaborcami starała się dążyć do utrzymania równowagi pomiędzy oboma krajami. Rzutowało to na politykę zagraniczną międzywojennej Polski, sprowadzająca się zazwyczaj do utrzymywania granic. Ogromne dysproporcje w poziomie rozwoju gospodarczego spowodowane podziałem ziem polskich wymuszały liczne reformy prowadzone przez kolejne rządy. 20 Lutego1919 roku sejm przyznał uprawnienia naczelnika państwa Józefowi Piłsudskiemu. Podczas wojny polsko-bolszewickiej w latach 1919-1920 jako dowódca Wojska Polskiego Piłsudski odegrał główną rolę we wspaniałym zwycięstwie zachodząc od tyłu Armię Czerwoną i rozbijając ją. Stał się na wiele lat mężem stanu oraz autorytetem wojskowym w swoim kraju kierując polityką zagraniczną z małymi przerwami aż do śmierci w 1935 roku. Rok 1939 i wybór rozwiązania politycznego przywódców niepodległej Polski tamtego okresu odczuwamy do dzisiaj. Chciałem jeszcze dodać, iż pisząc tą prace traktowałem to jako tworzenie własnej, małej książki. Tak, aby każdy, kto chce zaczerpnąć wiedzy o II Rzeczypospolitej mógł znaleźć tutaj oparcie.
Ważnym aspektem w sprawie Polski na arenie międzynarodowej była konferencja paryska. Obrady rozpoczęły się 18 stycznia 1919 roku. Brało w niej udział 27 państw z całego świata. Głównym celem konferencji było przyjęcie traktatu pokojowego oraz omówienie niepodległości wielu państw Europy i świata. W obradach uczestniczyli Polacy reprezentowani przez kompozytora Ignacego Paderewskiego oraz przywódcę prawicy Romana Dmowskiego. Mając poparcie Francji oraz USA Polacy odnieśli tylko połowiczny sukces. Ustalono część granic, głównie zachodnich.
Mając za cel omawianie możliwości alternatywnych dla Polskiej polityki zagranicznej 20-lecia międzywojennego nie można pominąć stosunków z państwami graniczącymi z Rzeczpospolitą. Największy wpływ wywarło wytyczenie granic oraz obszary sporne. Traktat Wersalski ustalał jedynie teoretycznie Polskie granice z Niemcami. Do Rzeczypospolitej oficjalnie przyłączono Wielkopolskę i Pomorze Gdańskie. Zgodnie z postanowieniami traktatu o przynależności Górnego Śląska miał zadecydować plebiscyt. Zaowocowało to pierwszym powstaniem śląskim 17 sierpnia 1919 roku. Trwało zaledwie kilka dni z powodu przewagi bojówek niemieckich.