1. WŁÓKNA NATURALNE a) włókna roślinne Włókna roślinne otrzymuje się z roślin włóknistych i roślin włóknodajnych – rośliny które dostarczają naturalnych włókien do wyrobu tkanin, dywanów, mat, szczotek, papieru, pilśni i filcu. Większość włóknistych roślin dostarcza także innych cennych produktów, np.: tłuszczów. Obejmują ok. 2 tysięcy gatunków, z których wykorzystuje się ok. 1 tysiąca. Włókna otrzymuje się z: - włosków na owocach i nasionach (bawełna, palma kokosowa), - liści (agawa, len nowozelandzki, juka włóknista), - łodyg (len, konopie, juta biała, juta kolorowa). Do roślin włóknistych zalicza się: - banan manilski, - bawełna, - juka włóknista, - juta biała, - juta kolorowa, - konopie, - len, - len nowozelandzki, - palma kokosowa i inne. b) włókna zwierzęce: Włókna uzyskiwane ze zwierząt. Przykładami włókien zwierzęcych są: - wełna – okrywa włosowa owiec, kóz wielbłądów, lam i innych, zawiera włókna (włosy) nadające się do przerobu. - jedwab naturalny – tkanina z naturalnego włókna uzyskiwanego z kokonu jedwabnika morwowego (Bomby mori – gatunek motyla nocnego z rodziny jedwabnikowatych. Ciało duże, owłosione, kolor białawy. Odżywia się liśćmi morwy. Kokony jedwabnika zbudowane są z niezwykle długich nici, do 3 km z pojedynczego oprzędu o szczególnych właściwościach fizycznych i wielkiej wytrzymałości).
2. WŁÓKNA CHEMICZNE Włókna otrzymywane z organicznych polimerów syntetycznych lub naturalnych oraz substancji nieorganicznych; cząsteczki polimerów włóknotwórcze są liniowe, ich długość jest kilka lub kilkanaście tysięcy razy większa od średnicy; włókna chemiczne dzieli się na: włókna sztuczne, wytwarzane z naturalnych surowców organicznych (celuloza, białka, kauczuk) lub z surowców nieorganicznych, np. ze szkła, metali, tlenków, węglików, oraz włókna syntetyczne, otrzymywane w wyniku polimeryzacji (polikondensacji i poliaddycji).
Włókno – podstawowa jednostka struktury wielu materiałów, która charakteryzuje się znaczną długością i niewielkim przekrojem. Zwykle przyjmuje się, że włóknem jest struktura, której długość jest minimum 100 razy większa od jej przekroju
1. WŁÓKNA NATURALNE
a) włókna roślinne
Włókna roślinne otrzymuje się z roślin włóknistych i roślin włóknodajnych – rośliny
które dostarczają naturalnych włókien do wyrobu tkanin, dywanów, mat, szczotek,
papieru, pilśni i filcu. Większość włóknistych roślin dostarcza także innych cennych
produktów, np.: tłuszczów. Obejmują ok. 2 tysięcy gatunków, z których
wykorzystuje się ok. 1 tysiąca.
Włókna otrzymuje się z:
- włosków na owocach i nasionach (bawełna, palma kokosowa),
- liści (agawa, len nowozelandzki, juka włóknista),
- łodyg (len, konopie, juta biała, juta kolorowa).
Do roślin włóknistych zalicza się:
- banan manilski,
- bawełna,
- juka włóknista,
- juta biała,
- juta kolorowa,
- konopie,
- len,
- len nowozelandzki,
- palma kokosowa i inne.
b) włókna zwierzęce:
Włókna uzyskiwane ze zwierząt. Przykładami włókien zwierzęcych są:
- wełna – okrywa włosowa owiec, kóz wielbłądów, lam i innych, zawiera włókna
(włosy) nadające się do przerobu.
- jedwab naturalny – tkanina z naturalnego włókna uzyskiwanego z kokonu
jedwabnika morwowego (Bomby mori – gatunek motyla nocnego
z rodziny jedwabnikowatych. Ciało duże, owłosione, kolor białawy.
Odżywia się liśćmi morwy. Kokony jedwabnika zbudowane są z niezwykle
długich nici, do 3 km z pojedynczego oprzędu o szczególnych
właściwościach fizycznych i wielkiej wytrzymałości).
2. WŁÓKNA CHEMICZNE
Włókna otrzymywane z organicznych polimerów syntetycznych lub naturalnych
oraz substancji nieorganicznych; cząsteczki polimerów włóknotwórcze są liniowe,
ich długość jest kilka lub kilkanaście tysięcy razy większa od średnicy; włókna
chemiczne dzieli się na: włókna sztuczne, wytwarzane z naturalnych surowców
organicznych (celuloza, białka, kauczuk) lub z surowców nieorganicznych, np. ze
szkła, metali, tlenków, węglików, oraz włókna syntetyczne, otrzymywane w wyniku
polimeryzacji (polikondensacji i poliaddycji).
Włókno – podstawowa jednostka struktury wielu materiałów, która charakteryzuje się znaczną długością i niewielkim przekrojem. Zwykle przyjmuje się, że włóknem jest struktura, której długość jest minimum 100 razy większa od jej przekroju