- Podmiot liryczny zaznacza swoją obezność pytaniami np. "Jak swój dzień wywieźć z obiegu?"
- autor ubolewa nad faktem, że "dnia jest za mało"
- stosuje sumbol koła jako symbol codzienności
- tekst jest mało poetycki, kierowany do mas - autor sprzeciwia się romantyczno-modernistycznej metafizyce i nadmiernemu liryzmowi
(cechą charakterystyczną awangardy krakowskiej było właśnie kierowanie utworów do masy ludzkiej, ponieważ - jak twiedzili - to w niej tkwi siła cywilizacji)
- w utworze występują rozbudowane metafory np. "miasto kołami woła, turkot zajeżdża do uszu robotników, którzy zarobiony dzień niosą na plecach" lub "Kable wiją ramionami u wyłomu dnia, którego za mało"
- podmiot personifikuje maisto - traktuje je jak żyjący organizm ("miasto kołami woła")
- tematyką wiersza jest pośpiech, praca, misato, ludzie - ogólnie rzecz biorąc - codzienność (awangarda zajmowała się właśnie teraźniejszością przede wszytkim)
- miasto opisywane przez przybosia jest przepełnione domami, kablami, pojazdami, ludźmi (panuje w nim aż tłok - co daje nam charakterystyczną atmosferę)
- miasto to jest typowo przemysłowe (system awangardy krakowskiej to w końcu: MIASTO-MASA-MASZYNA)
- autor rezygnuje z bliskich, regularnych rymów (dzięki czemu utwór ma rytm prozy)
- język, styl i tematyka jest potwierdzeniem założenia awangardy: "Poeta nie jest kapłanem, nie jest beztroskim lekkoduchem lecz poważnym rzemieślnikiem, pracującym w materiale słowa"
- Podmiot liryczny zaznacza swoją obezność pytaniami np. "Jak swój dzień wywieźć z obiegu?"
- autor ubolewa nad faktem, że "dnia jest za mało"
- stosuje sumbol koła jako symbol codzienności
- tekst jest mało poetycki, kierowany do mas - autor sprzeciwia się romantyczno-modernistycznej metafizyce i nadmiernemu liryzmowi
(cechą charakterystyczną awangardy krakowskiej było właśnie kierowanie utworów do masy ludzkiej, ponieważ - jak twiedzili - to w niej tkwi siła cywilizacji)
- w utworze występują rozbudowane metafory np. "miasto kołami woła, turkot zajeżdża do uszu robotników, którzy zarobiony dzień niosą na plecach" lub "Kable wiją ramionami u wyłomu dnia, którego za mało"
- podmiot personifikuje maisto - traktuje je jak żyjący organizm ("miasto kołami woła")
- tematyką wiersza jest pośpiech, praca, misato, ludzie - ogólnie rzecz biorąc - codzienność (awangarda zajmowała się właśnie teraźniejszością przede wszytkim)
- miasto opisywane przez przybosia jest przepełnione domami, kablami, pojazdami, ludźmi (panuje w nim aż tłok - co daje nam charakterystyczną atmosferę)
- miasto to jest typowo przemysłowe (system awangardy krakowskiej to w końcu: MIASTO-MASA-MASZYNA)
- autor rezygnuje z bliskich, regularnych rymów (dzięki czemu utwór ma rytm prozy)
- język, styl i tematyka jest potwierdzeniem założenia awangardy: "Poeta nie jest kapłanem, nie jest beztroskim lekkoduchem lecz poważnym rzemieślnikiem, pracującym w materiale słowa"