Do jakich poświęceń zdolni są ludzie w imię miłości? Odpowiedz na podstawie znanych Ci tekstów literackich.
Minimum 2 strony zeszytowe!
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
Pierwszą i jedną z najpiękniejszych miłości z jaką spotyka się człowiek na ziemi jest miłość matki i ojca. Jest to miłość bezinteresowna, która nigdy nie przestanie trwać. Tę najpiękniejszą miłość opisuje Stefan Żeromski w „Przedwiośniu”. Autor przedstawia matkę Cezarego Baryki – kobietę, która potrafiła poświęcić wszystko dla swojego syna. Nie wypominała mu jego przewinień i niewdzięczności oraz poświęcała swoje zdrowie dla niego, ponieważ kochała Cezarego jako swojego syna. Nawet w chwili, kiedy Cezary doniósł na nią władzom, pani Barykowa nie poczuła nienawiści, ponieważ go kochała. Podobnie Żeromski opisuje miłość ojcowską w opowiadaniu pt.: „Doktor Piotr”. Kreuje on postać Dominika Cedzyny, który ciężką pracą w cegielni i oszustwami finansowymi stara się zapewnić synowi godny byt i wykształcenie medyczne. Dla niego najważniejszy był syn, chciał zapewnić mu jak najszczęśliwsze życie. Dlatego też Dominik czuje się zawiedziony, kiedy Piotr nazywa go oszustem. Cierpi, oglądając ślady syna, któremu poświęcił życie, a który za to go opuścił. Jednak mimo kłótni i oskarżeń Piotra, Dominik nie przestanie go kochać. Przeciwnie, będzie oczekiwać jego powrotu. Miłość rodzicielska jest bardzo często związana z cierpieniem, a największy ból sprawia rodzicom utrata dziecka. Obrazem takiego bólu, a zarazem obrazem pięknej ojcowskiej miłości są „Treny” Jana Kochanowskiego. Żal po utracie córki doprowadza Kochanowskiego do rozpaczy. Załamuje się jego wiara w wartości religijne i filozoficzne. Miłość do córki stanowiła dotychczas sens jego życia. Strata Urszulki pozostawiła głęboką ranę w jego sercu.
Często, szczególnie w epoce romantyzmu, obrońcy ojczyzny byli przedstawiani jako bohaterowie. Przykładem jest utwór Adama Mickiewicza „Reduta Ordona”. Autor przedstawia Ordona, jako obrońcę reduty. Broni jej dzielnie, lecz kiedy orientuje się, że nie ma szans na zwycięstwo – wysadza siebie wraz z redutą. Mickiewicz, uśmiercając Ordona, chciał utrwalić jego postać jako bohatera, który był gotów oddać swoje życie za ojczyznę. Śmierć w obronie ojczyzny była jednym z ideałów romantycznych. Kolejnym bohaterem Mickiewicza, który poświęcił swoje życie dla ojczyzny był Konrad Wallenrod. Bohater ten wzrastał pod wpływem patriotycznych pieśni poety litewskiego. Postanowił w pojedynkę walczyć przeciw Niemcom. Użył podstępu i dostał się na dwór niemiecki. Odrzucił miłość Aldony, aby działać jako sabotażysta. Kolejny z bohaterów musiał dokonać wyboru – wybrać jedną miłość, aby poświęcić jej całe swoje życie.
Bohaterem, który skupia w sobie zarówno miłość do ojczyzny jak i miłość do ludzi, jest Konrad z III części „Dziadów”. Dopuszcza się on kłótni z Bogiem, aby poznać przyszłość swojego narodu. Żąda od Boga władzy nad duszami, aby mógł odmienić historię, ocalić swoją ojczyznę i życie wielu ludzi. Nie rezygnuje z jednej miłości na rzecz innej, lecz znajduje ich cechę wspólną – dobro narodu.