Od 1843 roku nastąpiło ożywienie ruchu rewolucyjnego na ziemiach polskich. Jego inicjatorami byli działacze krajowi, a nie emisariusze emigracji. Po 1844 roku ruch ten osłabł w zaborze rosyjskim na skutek załamania się spisku, ale pozostał silny w zaborze pruskim i austriackim. Pod koniec 1845 roku i na początku roku 1846 aresztowano także uczestników spisku w zaborze pruskim.
Spiskowcy nie mieli jednolitego programu w stosunku do chłopów. Odłam lewicowy pragnął powstania ludowego (Kamieński, Dembowski), jednak większość liberalna chciała utrzymania kierownictwa szlachty, z tym jednak, że miano przeprowadzić uwłaszczenie chłopów.
Działacze galicyjscy zdecydowali się wszcząć powstanie i 22 II 1846 r. opanowali Kraków, skąd wycofali się Austriacy. Poza Krakowem powstanie załamało się wobec antyfeudalnej i wrogiej powstaniu postawy chłopów (podniecanych przez lokalne władze austriackie). Doszło wtedy do tzw. rabacji galicyjskiej (jednym z przywódców Jakub Szela), kiedy to chłopi mordowali właścicieli ziemskich, oficjalistów dworskich i księży. Powstanie krakowskie upadło po 9 dniach. Wolne Miasto Kraków zostało wcielone do Austrii (złamano postanowienie Kongresu Wiedeńskiego, zgodnie z którym Kraków był Wolnym Miastem pod kontrolą trzech państw zaborczych). Protest złożyły Prusy, (utraciły ważny rynek zbytu) oraz Wielka Brytania i Francja. Powstanie odbiło się szerokim echem w Europie. We Francji organizowano manifestacje i komitety pomocy dla Polski
Od 1843 roku nastąpiło ożywienie ruchu rewolucyjnego na ziemiach polskich. Jego inicjatorami byli działacze krajowi, a nie emisariusze emigracji. Po 1844 roku ruch ten osłabł w zaborze rosyjskim na skutek załamania się spisku, ale pozostał silny w zaborze pruskim i austriackim. Pod koniec 1845 roku i na początku roku 1846 aresztowano także uczestników spisku w zaborze pruskim.
Spiskowcy nie mieli jednolitego programu w stosunku do chłopów. Odłam lewicowy pragnął powstania ludowego (Kamieński, Dembowski), jednak większość liberalna chciała utrzymania kierownictwa szlachty, z tym jednak, że miano przeprowadzić uwłaszczenie chłopów.
Działacze galicyjscy zdecydowali się wszcząć powstanie i 22 II 1846 r. opanowali Kraków, skąd wycofali się Austriacy. Poza Krakowem powstanie załamało się wobec antyfeudalnej i wrogiej powstaniu postawy chłopów (podniecanych przez lokalne władze austriackie). Doszło wtedy do tzw. rabacji galicyjskiej (jednym z przywódców Jakub Szela), kiedy to chłopi mordowali właścicieli ziemskich, oficjalistów dworskich i księży. Powstanie krakowskie upadło po 9 dniach. Wolne Miasto Kraków zostało wcielone do Austrii (złamano postanowienie Kongresu Wiedeńskiego, zgodnie z którym Kraków był Wolnym Miastem pod kontrolą trzech państw zaborczych). Protest złożyły Prusy, (utraciły ważny rynek zbytu) oraz Wielka Brytania i Francja. Powstanie odbiło się szerokim echem w Europie. We Francji organizowano manifestacje i komitety pomocy dla Polski