pedzik
W całym procesie widzenia oko jest tylko narządem zbierającym obraz i to w formie dwuwymiarowej. Oko ludzkie to swoisty aparat, gdzie mamy do czynienia z soczewkami i matrycą. To mózg jest odpowiedzialny za widzenie przestrzenne.
Oko ludzkie rejestruje obraz i wysyła go do mózgu. Człowiek (ale też bardzo wiele innych istot na ziemi) wyposażony jest w parę oczu. Umieszczone są one na jednej osi, ale oddalone od siebie. W praktyce więc każde oko widzi nieco inny obraz. Spróbujcie naprzemiennie zamykać jedno oko, a zauważycie, że przesunięcie obrazu jest znaczne. Ten efekt właśnie wykorzystuje nasz mózg, który otrzymując dwa obrazy pozwala "czuć" przestrzeń trójwymiarową.
Z wymienionych powyżej składników postrzegania obrazu jako trójwymiarowego trzy pierwsze są związane przede wszystkim z okiem (aczkolwiek także i z mózgiem), a kolejne trzy już tylko z mózgiem.
7 votes Thanks 4
Krejzol115
Wielkie dzięki! Na jutro musze to mieć.
Sopel726
Stereogram, inaczej obraz stereoskopowy to obraz utworzony na płaszczyźnie, tak aby sprawiał wrażenie trójwymiarowego. Można spotkać obrazy, w których efekt osiągany jest poprzez patrzenie na nie przez okulary o różnobarwnych szkłach albo przez rozszczepienie wzroku, czyli jego ustawienie w odpowiedni sposób.
5 votes Thanks 1
stynaa
To, że widzimy trójwymiarowy obraz to dzięki naszym oczom i mózgowi. Na widzenie obrazu jako 3D składają się takie elementy jak: widzenie parą oczu - zbieżność osi patrzenia poprzez możliwość manipulacji gałką oczną , - akomodacja oka, - perspektywa - w zależności od odległości dany przedmiot jest większy lub mniejszy, - zjawiska atmosferyczne zmieniające przejrzystość ośrodka (w tym przypadku powietrza/atmosfery), - światło - przedmioty pod wpływem oświetlenia rzucają cienie zdradzając dodatkowo swój kształt, - poruszanie się obrazu względem siebie - zmieniając swoją pozycję przedmioty, które są nieruchome pozornie poruszają się względem siebie.
Oko ludzkie rejestruje obraz i wysyła go do mózgu. Człowiek (ale też bardzo wiele innych istot na ziemi) wyposażony jest w parę oczu. Umieszczone są one na jednej osi, ale oddalone od siebie. W praktyce więc każde oko widzi nieco inny obraz. Spróbujcie naprzemiennie zamykać jedno oko, a zauważycie, że przesunięcie obrazu jest znaczne. Ten efekt właśnie wykorzystuje nasz mózg, który otrzymując dwa obrazy pozwala "czuć" przestrzeń trójwymiarową.
Z wymienionych powyżej składników postrzegania obrazu jako trójwymiarowego trzy pierwsze są związane przede wszystkim z okiem (aczkolwiek także i z mózgiem), a kolejne trzy już tylko z mózgiem.
Na widzenie obrazu jako 3D składają się takie elementy jak:
widzenie parą oczu
- zbieżność osi patrzenia poprzez możliwość manipulacji gałką oczną ,
- akomodacja oka,
- perspektywa
- w zależności od odległości dany przedmiot jest większy lub mniejszy,
- zjawiska atmosferyczne zmieniające przejrzystość ośrodka (w tym przypadku powietrza/atmosfery),
- światło
- przedmioty pod wpływem oświetlenia rzucają cienie zdradzając dodatkowo swój kształt,
- poruszanie się obrazu względem siebie
- zmieniając swoją pozycję przedmioty, które są nieruchome pozornie poruszają się względem siebie.