Question

Dlaczego w krolestwie polskim narodzila sie opozycja?
chodzi o krolestwo polskie w latach 1815-1813.
bardzo pilne iprosze to jakoś rozwinac a nie jednym slowem ;))

Answer 1

Konstytucja z 1815 r. poręczyła chłopom wolność osobista, ale przemilczała ich prawa do ziemi. Nie dopuścił też Aleksander I do zniesienia poddaństwa na Litwie. Blisko 80 % ludności Królestwa Polskiego utrzymywało się z rolnictwa, lecz 800 tys. , tzn. blisko 30 % ogółu ludności wiejskiej, stanowili bezrolni chłopi. W 1818 r. ograniczono swobodę poruszania się chłopa. Mógł on opuścić odtąd wieś tylko za zezwoleniem wójta, którym był z reguły dziedzic lub jego zastępca. Wójt dziedzic miał tez szeroka władzę administracyjną nad chłopem (mógł go ukarać chłostą do 16 uderzeń, 8 dniami aresztu lub grzywną do 40 pln-ów.). w 1828 r. rozpoczęto wyprzedaż dóbr narodowych, bez zagwarantowania chłopom dotychczasowego statusu, toteż sytuacja ich uległa pogorszeniu.
W 1825 r. następca zmarłego cara Aleksandra I został Mikołaj I, który żądał od namiestnika zaostrzenia kontroli i wydawania chłopów uciekinierów z Rosji. Wielka własność szlachecka przeżywała kryzys. Zadłużenie majątków szlacheckich w województwach popruskich wynosiło blisko 70 % wartości dóbr. Pod wpływem żądań ziemiaństwa powołano w 1825 r. Towarzystwo Kredytowe Ziemskie dla ratowania własności szlacheckiej.
Kryzys agrarny i nieudolny zarząd skarbu sprawiły, że rząd znalazł się w trudnej sytuacji finansowej. Tekę ministra skarbu objął wówczas (1821) Ksawery Drucki Lubecki, który od 1822 r. ostrą, bezwzględną, a nawet brutalną polityką finansową (ściągał zaległe podatki, zwiększał poważnie podatki pośrednie od soli czy tytoniu, podnosił wysokość opłat dzierżawcom itp.) tworzył grunt do uprzemysłowienia kraju. Na mocy rozporządzeń Rady Administracyjnej otoczono opieka przemysłowców, rzemieślników, wynalazców, sprowadzono do kraju węglarzy, górników, hutników, tkaczy. Przeznaczono znaczny fundusz rządowy na zakładanie rękodzielni i na pożyczki dla fabrykantów. Od 1828 r. pożyczek tych udzielał Bank Polski - centralna instytucja emisyjna i kredytowa. Ogółem na rozbudowę przemysłu rząd wyasygnował blisko 10 mln złp. Drucki - Lubecki był zwolennikiem rozszerzania powiązań gospodarczych z Rosją uważając je za korzystne. Chciał stworzyć z Królestwa Polskiego silny organizm gospodarczy. W okręgu łódzkim powstał nowoczesny ośrodek włókienniczy z pierwszymi maszynami parowymi. W graniczących z Górnym Śląskiem należącym do Prus rejonach powstało Zagłębie Dąbrowskie z przemysłem hutniczym bazującym na miejscowych złożach rud żelaza, cynku i węgla kamiennego. Natomiast rozbudowanie przemysłu w Zagłębiu Staropolskim koło Kielc było przedsięwzięciem chybionym. Lubecki zainicjował również budowę Kanału Augustowskiego, mającego połączyć Wisłę z Niemnem omijając w ten sposób wysokie pruskie taryfy celne. Piękniała Warszawa, gdzie w duchu neoklasycznym budowali Antoni Corazzi, Henryk Marconi i in. (place: Bankowy, Teatralny). W wielu miastach prowincjonalnych wznoszono gmachy użyteczności publicznej. Minister Lubecki wyprowadził Królestwo z opłakanej sytuacji, zrównoważył budżet, ale w sejmie był źle widziany za lekceważenie konstytucji.
Poważnym wydarzeniem w dziedzinie nauki i oświaty było powołanie dekretem Aleksandra I z 19 XI 1816 r. Uniwersytetu w Warszawie w oparciu o istniejącą od 1 X 1808 r. Szkołę Prawa i Szkołę Lekarską (1809). Uniwersytet posiadał 5 wydziałów: teologii, prawa i administracji, lekarski, filozoficzny, wreszcie nauk i sztuk pięknych. Głównymi twórcami uczelni były: Stanisław K. Potocki, Stanisław Staszic, Samuel B. Linde, Julian Ursyn Niemcewicz i in. Według Stefana Kieniewicza trzy tysiące wychowanków Uniwersytetu z okresu 1817 1831 stanowiło główny trzon inteligencji warszawskiej XIX wieku, i nie tylko warszawskiej, bo i całego Królestwa, i więcej jeszcze, gdyż dobrej połowy Wielkiej Emigracji.