Rok 1934, uważany za rok zabójstw politycznych w Europie. Otwiera go „rzeź patriotów” we Francji – krwawe walki toczone 6-12 lutego na ulicach Paryża przez policję (wspieraną przez komunistyczne bojówki) z dziesiątkami tysięcy antyrepublikańskich demonstrantów: ginie dwadzieścia osiem osób, setki zostają okaleczone na zawsze, a ponad dwa tysiące odnosi rany. 11 lutego konserwatywny rząd Austrii delegalizuje tamtejszą partię socjaldemokratyczną, która odpowiada wezwaniem do strajku generalnego; w starciach policji i paramilitarnej Heimwehry z socjalistycznymi bojowcami Schutzbundu na terenie całego kraju (w Wiedniu musiano nawet użyć artylerii) ginie ponad trzystu ludzi. 15 czerwca terrorysta z Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów morduje polskiego ministra spraw wewnętrznych Bronisława Pierackiego, co dwa dni później daje impuls do utworzenia przez władze jedynego w tym państwie obozu koncentracyjnego. 30 czerwca, w „noc długich noży”, przez nazistowskie Niemcy przetacza się pierwsza z głośnych fal terroru. 25 lipca naziści podejmują nieudaną próbę przewrotu w Austrii, raniąc śmiertelnie kanclerza Engelberta Dollfussa; Benito Mussolini przesuwa włoskie wojska na przełęcz Brenner, aby udaremnić spodziewaną agresję Hitlera na Austrię. 9 października w Marsylii z rąk chorwackich ustaszów giną król Jugosławii Aleksander I i minister spraw zagranicznych Francji Jean Louis Barthou; w sprawę mają być zamieszane wywiady Niemiec, Włoch i Węgier. 1 grudnia w Leningradzie ma miejsce wyreżyserowany zamach na wysokiej rangi komunistycznego aparatczyka Siergieja Kirowa, dokonany na rozkaz Stalina, aby dostarczyć oficjalnego pretekstu do rozpoczęcia przygotowanej już operacji eksterminowania niepewnych lub niewygodnych podwładnych, znanej jako „wielka czystka”.
W tym roku odbyła się Noc Dlugich noży, na rozkaz Hitlera wymordowno całą elitę SA, zgineło około 400 osób.
Zmarli:
-Maria Skłodowska-Curie
-Albert I Koburg
-Paul Hindenburg
Rok 1934, uważany za rok zabójstw politycznych w Europie. Otwiera go „rzeź patriotów” we Francji – krwawe walki toczone 6-12 lutego na ulicach Paryża przez policję (wspieraną przez komunistyczne bojówki) z dziesiątkami tysięcy antyrepublikańskich demonstrantów: ginie dwadzieścia osiem osób, setki zostają okaleczone na zawsze, a ponad dwa tysiące odnosi rany. 11 lutego konserwatywny rząd Austrii delegalizuje tamtejszą partię socjaldemokratyczną, która odpowiada wezwaniem do strajku generalnego; w starciach policji i paramilitarnej Heimwehry z socjalistycznymi bojowcami Schutzbundu na terenie całego kraju (w Wiedniu musiano nawet użyć artylerii) ginie ponad trzystu ludzi. 15 czerwca terrorysta z Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów morduje polskiego ministra spraw wewnętrznych Bronisława Pierackiego, co dwa dni później daje impuls do utworzenia przez władze jedynego w tym państwie obozu koncentracyjnego. 30 czerwca, w „noc długich noży”, przez nazistowskie Niemcy przetacza się pierwsza z głośnych fal terroru. 25 lipca naziści podejmują nieudaną próbę przewrotu w Austrii, raniąc śmiertelnie kanclerza Engelberta Dollfussa; Benito Mussolini przesuwa włoskie wojska na przełęcz Brenner, aby udaremnić spodziewaną agresję Hitlera na Austrię. 9 października w Marsylii z rąk chorwackich ustaszów giną król Jugosławii Aleksander I i minister spraw zagranicznych Francji Jean Louis Barthou; w sprawę mają być zamieszane wywiady Niemiec, Włoch i Węgier. 1 grudnia w Leningradzie ma miejsce wyreżyserowany zamach na wysokiej rangi komunistycznego aparatczyka Siergieja Kirowa, dokonany na rozkaz Stalina, aby dostarczyć oficjalnego pretekstu do rozpoczęcia przygotowanej już operacji eksterminowania niepewnych lub niewygodnych podwładnych, znanej jako „wielka czystka”.