Powstańcy w czasie powstania styczniowego musieli prowadzić walki partyzanckie, ponieważ byli słabiej uzbrojeni i organizowani niż Rosjanie. Powstanie zaczęło się spontanicznie, bez planu i konkretnych działań, a brak koordynacji i jedności wśród powstańców zwiększał trudności w prowadzeniu otwartych bitew z rosyjską armią. Ponadto, powstanie wybuchło w czasie pokoju, kiedy Rosjanie mogli skoncentrować większe siły wojskowe i zdławić bunt na początku.
Walki partyzanckie umożliwiły powstańcom unikanie bezpośrednich konfrontacji z rosyjskimi oddziałami i przede wszystkim umożliwiły im utrzymanie się w walce przez długi czas, nawet po utracie większych miast. Działania partyzanckie pozwalały na przeprowadzanie zasadzek, ataków na niewielkie oddziały rosyjskie, niszczenie linii telegraficznych i kolejowych, a także pozyskiwanie uzbrojenia i żywności z rekwizycji. Walki partyzanckie były trudne i niebezpieczne, ale pozwoliły na utrzymanie walki o wolność i niepodległość Polski przez długi czas.
Powstańcy w czasie powstania styczniowego musieli prowadzić walki partyzanckie, ponieważ byli słabiej uzbrojeni i organizowani niż Rosjanie. Powstanie zaczęło się spontanicznie, bez planu i konkretnych działań, a brak koordynacji i jedności wśród powstańców zwiększał trudności w prowadzeniu otwartych bitew z rosyjską armią. Ponadto, powstanie wybuchło w czasie pokoju, kiedy Rosjanie mogli skoncentrować większe siły wojskowe i zdławić bunt na początku.
Walki partyzanckie umożliwiły powstańcom unikanie bezpośrednich konfrontacji z rosyjskimi oddziałami i przede wszystkim umożliwiły im utrzymanie się w walce przez długi czas, nawet po utracie większych miast. Działania partyzanckie pozwalały na przeprowadzanie zasadzek, ataków na niewielkie oddziały rosyjskie, niszczenie linii telegraficznych i kolejowych, a także pozyskiwanie uzbrojenia i żywności z rekwizycji. Walki partyzanckie były trudne i niebezpieczne, ale pozwoliły na utrzymanie walki o wolność i niepodległość Polski przez długi czas.