owady zaliczne sa do stawonogow poniewaz maja konczyny zbudowanie na przenien z dlugich sztywnych rurek i krorkich miekkich laczen nazywanych stawami z tad nazwa stawonogi. posiadaja tez staly plan budowy skladajacy sie z glowy tulowia i odwloku jest to cech charakterystyczna dla wszystkich stawonogow
Stawonogi tworzą najliczniejszy i najbardziej zróżnicowany typ w świecie zwierząt. Żyją we wszystkich warunkach środowiskowych, na całej kuli ziemskiej. Zachowując wspólny podstawowy plan budowy ciała wytworzyły ogromne bogactwo form. Liczba opisanych gatunków stawonogów przekracza milion, co stanowi trzy czwarte wszystkich gatunków zwierząt na Ziemi. Zamieszkują wszystkie znane środowiska i pobierają różnorodny pokarm, same również stanowiąc pokarm wielu zwierząt. Wśród stawonogów są drapieżniki, roślinożercy (w tym szkodniki upraw), wszystkożercy i pasożyty (niekiedy dodatkowo przenoszące groźne drobnoustroje chorobotwórcze oraz robaki pasożytnicze). Nazwę „stawonogi” zwierzęta te, zawdzięczają sobie charakterystycznym dla wszystkich przedstawicieli tego typu, wyrostkom, których człony połączone są stawami. Wyrostki te spełniają wiele rozmaitych funkcji. Mogą służyć jako wiosła do pływania, jako odnóża kroczne, jako dodatkowe narządy pyszczkowe lub narządy kopulacyjne do przenoszenia spermy. Kończyny stawonogów mają ogólnie zdolność do poruszania się i zdobywania pokarmu (wyjątek stanowią owady).
Ogólna budowa stawonogów
Ciało większości stawonogów jest podzielone na trzy części: głowę, zbudowaną zawsze z sześciu segmentów oraz tułów i odwłok, składające się z dość zmiennej liczby segmentów. Wszystkie stawonogi mają ciało pokryte twardym chitynowym oskórkiem (kutikulą). Wytwarzany przez te zwierzęta pancerzyk, zabezpiecza ciało przed zbytnią utratą wilgotności (szczególnie te stawonogi, których tryb życia jest mieszany, wodno-lądowy np. rak). Chroni również przed napastnikami (szczególnie małe skorupiaki i owady, stanowiące pokarm dla przedstawicieli innych gromad). Pancerzyk stanowi rusztowanie dla leżących pod nim miękkich tkanek. Jednym słowem chroni przed szkodliwymi wpływami środowiska – urazami mechanicznymi i wysychaniem. W nabłonku stawonogów znajdują się komórki barwnikowe, które nadają im odpowiednią barwę. Nieliczne gatunki przystosowując się do środowiska, w którym żyją, potrafią się skutecznie „zakamuflować” dzięki barwie, jaką posiadają. Zwiększają tym sposobem swoje szanse na przeżycie.
owady zaliczne sa do stawonogow poniewaz maja konczyny zbudowanie na przenien z dlugich sztywnych rurek i krorkich miekkich laczen nazywanych stawami z tad nazwa stawonogi. posiadaja tez staly plan budowy skladajacy sie z glowy tulowia i odwloku jest to cech charakterystyczna dla wszystkich stawonogow
Stawonogi tworzą najliczniejszy i najbardziej zróżnicowany typ w świecie zwierząt. Żyją we wszystkich warunkach środowiskowych, na całej kuli ziemskiej. Zachowując wspólny podstawowy plan budowy ciała wytworzyły ogromne bogactwo form. Liczba opisanych gatunków stawonogów przekracza milion, co stanowi trzy czwarte wszystkich gatunków zwierząt na Ziemi. Zamieszkują wszystkie znane środowiska i pobierają różnorodny pokarm, same również stanowiąc pokarm wielu zwierząt. Wśród stawonogów są drapieżniki, roślinożercy (w tym szkodniki upraw), wszystkożercy i pasożyty (niekiedy dodatkowo przenoszące groźne drobnoustroje chorobotwórcze oraz robaki pasożytnicze).
Nazwę „stawonogi” zwierzęta te, zawdzięczają sobie charakterystycznym dla wszystkich przedstawicieli tego typu, wyrostkom, których człony połączone są stawami. Wyrostki te spełniają wiele rozmaitych funkcji. Mogą służyć jako wiosła do pływania, jako odnóża kroczne, jako dodatkowe narządy pyszczkowe lub narządy kopulacyjne do przenoszenia spermy. Kończyny stawonogów mają ogólnie zdolność do poruszania się i zdobywania pokarmu (wyjątek stanowią owady).
Ogólna budowa stawonogów
Ciało większości stawonogów jest podzielone na trzy części: głowę, zbudowaną zawsze z sześciu segmentów oraz tułów i odwłok, składające się z dość zmiennej liczby segmentów.
Wszystkie stawonogi mają ciało pokryte twardym chitynowym oskórkiem (kutikulą). Wytwarzany przez te zwierzęta pancerzyk, zabezpiecza ciało przed zbytnią utratą wilgotności (szczególnie te stawonogi, których tryb życia jest mieszany, wodno-lądowy np. rak). Chroni również przed napastnikami (szczególnie małe skorupiaki i owady, stanowiące pokarm dla przedstawicieli innych gromad). Pancerzyk stanowi rusztowanie dla leżących pod nim miękkich tkanek. Jednym słowem chroni przed szkodliwymi wpływami środowiska – urazami mechanicznymi i wysychaniem.
W nabłonku stawonogów znajdują się komórki barwnikowe, które nadają im odpowiednią barwę. Nieliczne gatunki przystosowując się do środowiska, w którym żyją, potrafią się skutecznie „zakamuflować” dzięki barwie, jaką posiadają. Zwiększają tym sposobem swoje szanse na przeżycie.