Przed inwazją rzymską Półwysep Iberyjski zamieszkiwały ludy pochodzenia celtyckiego, iberyjskiego i „mieszane” – Celtyberowie. Kultura Iberów była pod wyraźnym wpływem kultur kolonizatorskich (Greków, Fenicjan, Kartagińczyków), kultura Celtów była bardziej zbliżona do świata indoeuropejskiego, natomiast Celtyberowie łączyli oba te kierunki.
W zachodniej części płaskowyżu (tzw. Mesety) osiedlił się lud Wettonów – znanych z verracos – rzeźb z motywami zwierzęcymi. Na terenie dzisiejszej Portugalii osiedlili się Luzytanie – głównie hodowcy i górnicy. Środkowe dorzecze rzeki Duero zamieszkiwali Wakceowie – lud typowo rolniczy. Północ, a w szczególności północny zachód półwyspu zamieszkiwali Gallekowie – twórcy wielu grodów, grodzisk – tzw. castro – otoczonych często kilkoma murami, z domostwami wznoszonymi na planie koła i ze stożkowymi dachami ze słomy. Gallekowie utrzymywali się z hodowli zwierząt, ew. połowu ryb i owoców morza. Byli też wspaniałymi złotnikami. Wzdłuż Gór Kantabryjskich zamieszkiwali m.in. Asturowie, Kantabrowie, Baskowie.
W III w. p.n.e. Kartagina najechała południową część półwyspu oraz zapoczątkowała tam budowę nowego imperium kartagińskiego, ze stolicą w Nowej Kartaginie. Jednak jako następstwo ogromnej klęski w drugiej wojnie punickiej utraciła wszystkie nieafrykańskie posiadłości na rzecz Rzymian.
Przed inwazją rzymską Półwysep Iberyjski zamieszkiwały ludy pochodzenia celtyckiego, iberyjskiego i „mieszane” – Celtyberowie. Kultura Iberów była pod wyraźnym wpływem kultur kolonizatorskich (Greków, Fenicjan, Kartagińczyków), kultura Celtów była bardziej zbliżona do świata indoeuropejskiego, natomiast Celtyberowie łączyli oba te kierunki.
W zachodniej części płaskowyżu (tzw. Mesety) osiedlił się lud Wettonów – znanych z verracos – rzeźb z motywami zwierzęcymi. Na terenie dzisiejszej Portugalii osiedlili się Luzytanie – głównie hodowcy i górnicy. Środkowe dorzecze rzeki Duero zamieszkiwali Wakceowie – lud typowo rolniczy. Północ, a w szczególności północny zachód półwyspu zamieszkiwali Gallekowie – twórcy wielu grodów, grodzisk – tzw. castro – otoczonych często kilkoma murami, z domostwami wznoszonymi na planie koła i ze stożkowymi dachami ze słomy. Gallekowie utrzymywali się z hodowli zwierząt, ew. połowu ryb i owoców morza. Byli też wspaniałymi złotnikami. Wzdłuż Gór Kantabryjskich zamieszkiwali m.in. Asturowie, Kantabrowie, Baskowie.
W III w. p.n.e. Kartagina najechała południową część półwyspu oraz zapoczątkowała tam budowę nowego imperium kartagińskiego, ze stolicą w Nowej Kartaginie. Jednak jako następstwo ogromnej klęski w drugiej wojnie punickiej utraciła wszystkie nieafrykańskie posiadłości na rzecz Rzymian.