Artysta namalował po jednej stronie sklepienie, a po drugiej obrazy ilustrujące Księgę Rodzaju "Stworzenie Adama" . Freski te zostały wykonane za rozkazem Papieża Juliusza II . Prawą stronę obrazu wypełnia postać Boga Ojca, który unoszony jest na ramionach aniołów. Szybuje na tle spokojnego, łagodnego nieba. Szaty, które Stwórca ma na sobie i płaszcz okrywający grupę aniołów podkreślają łagodny ruch powietrza, wiatru. Skupione oczy Boga skierowane są na postać Adama znajdującego się po lewej stronie fresku. W kierunku młodego pięknie zbudowanego mężczyzny Bóg Ojciec wysuwa rękę. Z jego palców płynie tchnienie życia. Adam unosi swe ciało jakby było ono przyciągane przez siłę Wszechmogącego. Twarz człowieka nie wyraża emocji. Szeroko otwarte oczy spoglądając spokojnie w kierunku Stwórcy. Palce obydwu postaci niemal stykają się ze sobą. Energia płynąca od Boga wypełnia budzące się do życia ciało Adama. Niczym nie różni się ono od sylwetki Boga, który jest starszym mężczyzną. Podkreślą to siwo-błękitne włosy i broda. Bóg unosi się w przestworzach, Adam znajduje się na ziemi
Fresk "Stworzenie Adama" jest dziełem Michałą Anioła, które obecnie znajduje się w Kaplicy Sykstyńskiej w Rzymie. Został stworzony w drugiej połowie XVIw., w epoce, w któej artyści nawiązywali w swych dziełach do starożytności oraz do kultury antycznej. Wspomniany wyżej fresk jest bardzo dobrym przykładem odrodzeniowej sztuki. PRzedstawione na obrazie postaci emanują siłą, zdrowiem i urodą; ich ciała są proporcjonalne i harmonijnie zbudowane. Scena fresku zaczerpnięta jest ze Starego Testamentu, w której to Bo powołuje do istnienia pierwszego człowieka na ziemi. Pierwszy plan obrazu ukazuje otoczonego aniołami Stwórcę, odzianego "szerokim, majestatycznym płaszczem,w który wiatr dmie niczym w żagiel", wyciąga dłoń ku Adamowi, który odwzajemnia gest. NAtomiast sam Adam jest angi,leży w pozycji naturalnej i patrzy w ojcowską twarz. Na pierwszym planie przeważa gama bawr nasyconych, ciepłych, na planie drugim, przedstawiającym zielone wzgórze i niebo, dominują szarości i zieleń- barwy nienasycone. Michał Anioł łączy świat ziemski i duchowy poprzez wyciągniecie ręki Boga ku Adamowi. W ten sposób Stwórca tchnie w człowieka prawdziwe życie. Adam, odwzajemniając gest, sprawia wrażenie jakby przebudził się z głębokiego snu. PRzenika go iskra boskości. W sztuce wielokrotnie powtarzał się motyw stworzenia świata, jednakże tylko dzieło Michała ANioła posiada taką głębię. Jak stwierdził H.G Gombrich"Nikomu dotąd nie udało się nawet w części wyrazić tak wielkiej tajemnicy stworzenia z taką prostotą i mocą (...). Michał Anioł dokonał jednego z ajwiększych cudów w sztuce, sprawił,ze dotyk boskiej ręki stał się centralnym punktem obrazu,a łątwość i siła tego gestu stworzenia pozwala nam zrozumieć ideę wszechmocy".
Artysta namalował po jednej stronie sklepienie, a po drugiej obrazy ilustrujące Księgę Rodzaju "Stworzenie Adama" . Freski te zostały wykonane za rozkazem Papieża Juliusza II . Prawą stronę obrazu wypełnia postać Boga Ojca, który unoszony jest na ramionach aniołów. Szybuje na tle spokojnego, łagodnego nieba. Szaty, które Stwórca ma na sobie i płaszcz okrywający grupę aniołów podkreślają łagodny ruch powietrza, wiatru. Skupione oczy Boga skierowane są na postać Adama znajdującego się po lewej stronie fresku. W kierunku młodego pięknie zbudowanego mężczyzny Bóg Ojciec wysuwa rękę. Z jego palców płynie tchnienie życia. Adam unosi swe ciało jakby było ono przyciągane przez siłę Wszechmogącego. Twarz człowieka nie wyraża emocji. Szeroko otwarte oczy spoglądając spokojnie w kierunku Stwórcy. Palce obydwu postaci niemal stykają się ze sobą. Energia płynąca od Boga wypełnia budzące się do życia ciało Adama. Niczym nie różni się ono od sylwetki Boga, który jest starszym mężczyzną. Podkreślą to siwo-błękitne włosy i broda. Bóg unosi się w przestworzach, Adam znajduje się na ziemi
Fresk "Stworzenie Adama" jest dziełem Michałą Anioła, które obecnie znajduje się w Kaplicy Sykstyńskiej w Rzymie. Został stworzony w drugiej połowie XVIw., w epoce, w któej artyści nawiązywali w swych dziełach do starożytności oraz do kultury antycznej. Wspomniany wyżej fresk jest bardzo dobrym przykładem odrodzeniowej sztuki.
PRzedstawione na obrazie postaci emanują siłą, zdrowiem i urodą; ich ciała są proporcjonalne i harmonijnie zbudowane. Scena fresku zaczerpnięta jest ze Starego Testamentu, w której to Bo powołuje do istnienia pierwszego człowieka na ziemi.
Pierwszy plan obrazu ukazuje otoczonego aniołami Stwórcę, odzianego "szerokim, majestatycznym płaszczem,w który wiatr dmie niczym w żagiel", wyciąga dłoń ku Adamowi, który odwzajemnia gest. NAtomiast sam Adam jest angi,leży w pozycji naturalnej i patrzy w ojcowską twarz. Na pierwszym planie przeważa gama bawr nasyconych, ciepłych, na planie drugim, przedstawiającym zielone wzgórze i niebo, dominują szarości i zieleń- barwy nienasycone.
Michał Anioł łączy świat ziemski i duchowy poprzez wyciągniecie ręki Boga ku Adamowi. W ten sposób Stwórca tchnie w człowieka prawdziwe życie. Adam, odwzajemniając gest, sprawia wrażenie jakby przebudził się z głębokiego snu. PRzenika go iskra boskości.
W sztuce wielokrotnie powtarzał się motyw stworzenia świata, jednakże tylko dzieło Michała ANioła posiada taką głębię. Jak stwierdził H.G Gombrich"Nikomu dotąd nie udało się nawet w części wyrazić tak wielkiej tajemnicy stworzenia z taką prostotą i mocą (...). Michał Anioł dokonał jednego z ajwiększych cudów w sztuce, sprawił,ze dotyk boskiej ręki stał się centralnym punktem obrazu,a łątwość i siła tego gestu stworzenia pozwala nam zrozumieć ideę wszechmocy".