Dam 30 pkt .
wiersz pt. wrażenia z teatru . wisława szymborska .
zad. 3. Jak rozumiesz tytuł wiersza w odniesieniu do jego treści ?
zad. 5. Wpisz informacje o zachowaniach aktorów w poszczególnych momentach spektaklu opisanych w utworze .
a) akt szósty
b) ukłony
c) opadanie kurtyny
trzeba te informacja do tych abc dopasowac ;p
pomocy !!
a oto wiersz .!
Najważniejszy w tragedii jest dla mnie akt szósty;
zmartwychwstanie z pobojowisk sceny,
poprawianie peruk, szatek,
wyrywanie noża z piersi,
zdejmowanie pętli z szyi,
ustawianie się w rzędzie pomiędzy żywymi
twarzą do publiczności.
Ukłony pojedyncze i zbiorowe;
Biała dłoń na ranie serca,
Dyganie samobójczyni,
Kiwanie ściętej głowy.
Ukłony parzyste:
Wściekłość podaje ramię łagodności,
Ofiara patrzy błogo w oczy kata,
Buntownik bez urazy stąpa przy boku tyrana.
Deptanie wieczność i noskiem złotego trzewiczka.
Rozpędzanie morałów rondem kapelusza.
Niepoprawna gotowość rozpoczęcia od jutra na nowo.
Wejście gęsiego zmarłych dużo wcześniej,
Bo w akcie trzecim, czwartym oraz pomiędzy aktami.
Cudowny powrót zaginionych bez wieści.
Myśl, że za kulisami czekali cierpliwie,
Nie zdejmując kostiumu,
Nie zmywając szminki,
Wzrusza mniej bardziej niż tyrady tragedii.
Ale naprawdę podniosłe jest opadanie kurtyny
I to, co widać jeszcze w niskiej szparze:
Tu oto jedna ręka po kwiat spiesznie sięga,
Tam druga chwyta upuszczony miecz.
Dopiero wtedy trzecia, niewidzialna,
Spełnia swoja powinność:
Ściska mnie za gardło.
Potrzebuje to na 22,12,2009 r. ;p
wiersz pt. wrażenia z teatru . wisława szymborska .
zad. 3. Jak rozumiesz tytuł wiersza w odniesieniu do jego treści ?
zad. 5. Wpisz informacje o zachowaniach aktorów w poszczególnych momentach spektaklu opisanych w utworze .
a) akt szósty
b) ukłony
c) opadanie kurtyny
trzeba te informacja do tych abc dopasowac ;p
pomocy !!
a oto wiersz .!
Najważniejszy w tragedii jest dla mnie akt szósty;
zmartwychwstanie z pobojowisk sceny,
poprawianie peruk, szatek,
wyrywanie noża z piersi,
zdejmowanie pętli z szyi,
ustawianie się w rzędzie pomiędzy żywymi
twarzą do publiczności.
Ukłony pojedyncze i zbiorowe;
Biała dłoń na ranie serca,
Dyganie samobójczyni,
Kiwanie ściętej głowy.
Ukłony parzyste:
Wściekłość podaje ramię łagodności,
Ofiara patrzy błogo w oczy kata,
Buntownik bez urazy stąpa przy boku tyrana.
Deptanie wieczność i noskiem złotego trzewiczka.
Rozpędzanie morałów rondem kapelusza.
Niepoprawna gotowość rozpoczęcia od jutra na nowo.
Wejście gęsiego zmarłych dużo wcześniej,
Bo w akcie trzecim, czwartym oraz pomiędzy aktami.
Cudowny powrót zaginionych bez wieści.
Myśl, że za kulisami czekali cierpliwie,
Nie zdejmując kostiumu,
Nie zmywając szminki,
Wzrusza mniej bardziej niż tyrady tragedii.
Ale naprawdę podniosłe jest opadanie kurtyny
I to, co widać jeszcze w niskiej szparze:
Tu oto jedna ręka po kwiat spiesznie sięga,
Tam druga chwyta upuszczony miecz.
Dopiero wtedy trzecia, niewidzialna,
Spełnia swoja powinność:
Ściska mnie za gardło.
Potrzebuje to na 22,12,2009 r. ;p
a) aktorzy zdejmują poprawiają stroje, juz nie udaja umarlych, lecz sie podnosza i graja zywych, ustawiaja sie w rzedzie , sztuka dobiega konca
B)ukłony nie maja juz nic wspolnego z przedstawieniem, wrodzy ze sztuki juz nie sa wrogami, skonczyla sie rola, a ludzie zaczeli traktowac sie nie jak bohaterzy tylko zwykli ludzie, znajomi
c)aktorzy przyjmuja uznanie widzow, zbieraja kwiaty rzucone im przez obserwatorow, chwytaja rekwizyty , kurtyna sie zasuwa