Wiersz "Krosienka. W rodzaju pasterskim" jest sielanką, ponieważ narrator ma postać monologu z motywem miłości. Narrator (Laura) opowiada jak bardzo tęskni za swoim ukochanym (Filanem). Zdrobnienia użyte w tekście pełnią funkcję wyrażania uczuć wielkiej tęsknoty do danej osoby ( w tym wypadku Laury do Filona) oraz jak bardzo zalezy narratorowi na osobie. Sytuacją liryczna jest wyznawanie uczuć przez Laurę do Filona.
Wiersz "Krosienka. W rodzaju pasterskim" jest sielanką, ponieważ narrator ma postać monologu z motywem miłości. Narrator (Laura) opowiada jak bardzo tęskni za swoim ukochanym (Filanem).
Zdrobnienia użyte w tekście pełnią funkcję wyrażania uczuć wielkiej tęsknoty do danej osoby ( w tym wypadku Laury do Filona) oraz jak bardzo zalezy narratorowi na osobie.
Sytuacją liryczna jest wyznawanie uczuć przez Laurę do Filona.