Najambitniejsza
Pięciolinia - podstawowy element pisma nutowego dla zapisu dźwięków we współczesnej notacji muzycznej. Składa się z pięciu poziomych, równoległych linii oraz pól pomiędzy tymi liniami. Pięciolinia umożliwia wygodne, całkowicie graficzne przedstawianie wysokości dźwięków z uwzględnieniem czasu ich trwania.
Klucz wiolinowy - znak graficzny umieszczany na drugiej linii pięciolinii i wyznaczający położenie nuty g¹, który należy do grupy kluczy G. Stosowany dla zapisu instrumentów i głosów wysokobrzmiących oraz przeważnie prawej ręki instrumentów klawiszowych.
Nuta - znak graficzny dźwięku muzycznego, określający jego wysokość i czas trwania.
Wartość rytmiczna - umowny znak graficzny nuty dotyczący przebiegu czasowego dźwięku. Różnice w wartościach i ich czas trwania ilustruje załącznik.
Dźwięk muzyczny - dźwięk wytwarzany przez instrument muzyczny. Najczęściej jest to dźwięk o określonej wysokości. Głównymi cechami dźwięku są: Wysokość dźwięku: zależna od wartości częstotliwości drgań wyrażanej w hercach. Ucho ludzkie jest w stanie słyszeć dźwięki z zakresu od ok. 16 Hz do ok. 20 kHz.
Gama - szereg dźwięków ułożonych według reguł danej skali muzycznej, zaczynający się od konkretnego dźwięku, który zazwyczaj nadaje nazwę tak utworzonej gamie. Gama różni się tym od tonacji, że mówiąc o niej, ma się na myśli jej uszeregowane dźwięki. Tonacja zaś określa podstawowy materiał dźwiękowy dla utworu.
Akord - współbrzmienie co najmniej trzech dźwięków o różnej wysokości i nazwie. Współbrzmienie kilku dźwięków oddalonych o oktawę lub jej wielokrotności nie stanowi akordu. Powoduje jedynie wzmocnienie dźwięku najniższego i wzbogacenie jego barwy.
Akompaniament - partia instrumentalna, która jest tłem wątku melodycznego. Akompaniament to również sposób gry na instrumencie, polegający na budowaniu tła dla partii danego instrumentu solowego lub głosu według schematu. Akompaniament możemy podzielić na: akordowy- zbudowany z akordów figuracyjny
Rytm - jeden z elementów dzieła muzycznego odpowiedzialny za organizację czasowego przebiegu utworu. Cechą rytmu jest zróżnicowanie dźwięków pod względem długości. Dźwięki mogą być akcentowane lub nie. Za pomocą metrum dźwięki organizowane są w grupy metryczne, z czego wynika regularność rozłożenia akcentów.
Melodia - jeden z elementów dzieła muzycznego, będący szeregiem dźwięków o określonej długości ich trwania i odległości między nimi. Dźwięki te muszą następować po sobie w logicznym porządku. Sama melodia jest powiązana przede wszystkim z rytmem.
Harmonia - nauka o budowie i łączeniu akordów. Jest jedną z dyscyplin teoretycznych, stanowiącą wspólnie z kontrapunktem, nauką o formach muzycznych oraz instrumentoznawstwem kanon wykształcenia muzycznego.
Dynamika - jeden z elementów dzieła muzycznego, określający siłę dźwięku. Większość instrumentów muzycznych cechuje się możliwościami wydobycia dźwięków o zróżnicowanej głośności. Wyróżnia się dwa zasadnicze odcienie dynamiczne: - f - głośno - p - cicho Oba odcienie występują w kilku stopniach natężenia.
Artykulacja - jeden z elementów dzieła muzycznego, określający sposób wydobycia i kształtowania dźwięku. Artykulacja kształtuje także frazowanie i nadaje utworowi muzycznemu odpowiedni wyraz i dopełnia go pod względem technicznym.
Fermata - element notacji muzycznej oznaczający przedłużenie wartości nuty lub pauzy, do której odnosi się ów znak, przy czym czas przedłużenia nie jest z góry określony i zależy od interpretacji wykonawcy.
Kropka przy nucie - element notacji muzycznej. Kropka umieszczona jest bezpośrednio po prawej stronie nuty lub pauzy. Pojedyncza kropka przedłuża trwanie nuty lub pauzy o połowę jej wartości rytmicznej. Przykładowo czas trwania ćwierćnuty z kropką jest taki sam, jak ćwierćnuty i ósemki lub trzech ósemek.
Klucz wiolinowy - znak graficzny umieszczany na drugiej linii pięciolinii i wyznaczający położenie nuty g¹, który należy do grupy kluczy G. Stosowany dla zapisu instrumentów i głosów wysokobrzmiących oraz przeważnie prawej ręki instrumentów klawiszowych.
Nuta - znak graficzny dźwięku muzycznego, określający jego wysokość i czas trwania.
Wartość rytmiczna - umowny znak graficzny nuty dotyczący przebiegu czasowego dźwięku. Różnice w wartościach i ich czas trwania ilustruje załącznik.
Dźwięk muzyczny - dźwięk wytwarzany przez instrument muzyczny. Najczęściej jest to dźwięk o określonej wysokości. Głównymi cechami dźwięku są: Wysokość dźwięku: zależna od wartości częstotliwości drgań wyrażanej w hercach. Ucho ludzkie jest w stanie słyszeć dźwięki z zakresu od ok. 16 Hz do ok. 20 kHz.
Gama - szereg dźwięków ułożonych według reguł danej skali muzycznej, zaczynający się od konkretnego dźwięku, który zazwyczaj nadaje nazwę tak utworzonej gamie. Gama różni się tym od tonacji, że mówiąc o niej, ma się na myśli jej uszeregowane dźwięki. Tonacja zaś określa podstawowy materiał dźwiękowy dla utworu.
Akord - współbrzmienie co najmniej trzech dźwięków o różnej wysokości i nazwie. Współbrzmienie kilku dźwięków oddalonych o oktawę lub jej wielokrotności nie stanowi akordu. Powoduje jedynie wzmocnienie dźwięku najniższego i wzbogacenie jego barwy.
Akompaniament - partia instrumentalna, która jest tłem wątku melodycznego. Akompaniament to również sposób gry na instrumencie, polegający na budowaniu tła dla partii danego instrumentu solowego lub głosu według schematu. Akompaniament możemy podzielić na: akordowy- zbudowany z akordów figuracyjny
Rytm - jeden z elementów dzieła muzycznego odpowiedzialny za organizację czasowego przebiegu utworu. Cechą rytmu jest zróżnicowanie dźwięków pod względem długości. Dźwięki mogą być akcentowane lub nie. Za pomocą metrum dźwięki organizowane są w grupy metryczne, z czego wynika regularność rozłożenia akcentów.
Melodia - jeden z elementów dzieła muzycznego, będący szeregiem dźwięków o określonej długości ich trwania i odległości między nimi. Dźwięki te muszą następować po sobie w logicznym porządku. Sama melodia jest powiązana przede wszystkim z rytmem.
Harmonia - nauka o budowie i łączeniu akordów. Jest jedną z dyscyplin teoretycznych, stanowiącą wspólnie z kontrapunktem, nauką o formach muzycznych oraz instrumentoznawstwem kanon wykształcenia muzycznego.
Dynamika - jeden z elementów dzieła muzycznego, określający siłę dźwięku. Większość instrumentów muzycznych cechuje się możliwościami wydobycia dźwięków o zróżnicowanej głośności. Wyróżnia się dwa zasadnicze odcienie dynamiczne:
- f - głośno
- p - cicho
Oba odcienie występują w kilku stopniach natężenia.
Artykulacja - jeden z elementów dzieła muzycznego, określający sposób wydobycia i kształtowania dźwięku. Artykulacja kształtuje także frazowanie i nadaje utworowi muzycznemu odpowiedni wyraz i dopełnia go pod względem technicznym.
Fermata - element notacji muzycznej oznaczający przedłużenie wartości nuty lub pauzy, do której odnosi się ów znak, przy czym czas przedłużenia nie jest z góry określony i zależy od interpretacji wykonawcy.
Kropka przy nucie - element notacji muzycznej. Kropka umieszczona jest bezpośrednio po prawej stronie nuty lub pauzy. Pojedyncza kropka przedłuża trwanie nuty lub pauzy o połowę jej wartości rytmicznej. Przykładowo czas trwania ćwierćnuty z kropką jest taki sam, jak ćwierćnuty i ósemki lub trzech ósemek.