Wirus odpowiedzialny za wywołanie odry należy do rodzaju Morbilivirus, który z kolei należy do rodziny wirusów noszącej nazwę Paramyxoiviriade. Cząsteczki wirusa są przenoszone drogą kropelkową – z wydzielinami układu oddechowego, podczas kichania i kaszlu. infekcja następuje także przez bezpośredni kontakt z wydzielinami z nosa a gardła osoby chorej.
Objawy
Objawy odry występują około 10 do 14 dni po kontakcie z wirusem. najpierw u pacjenta pojawia się katar, występują skłonności do irytacji, zaczerwienieni i nadwrażliwość oczu, szczekający kaszel i coraz wyższa gorączka. drugi etap charakteryzuje pojawienie się żywoczerwonej wysypki, która z czoła, szyi i twarzy przenosi się na całe ciało. niewielkie, białe plamki mogą też pojawić się na dziąsłach i po wewnętrznej stronie policzków. w tym okresie gorączka może dochodzi nawet do 40,5ºC. Objawom tym często towarzyszy biegunka, nudności i bóle brzucha.
Profilaktyka
W przypadku odry nie stosuje się żadnej rutynowej terapii. Profilaktycznie stosuje się szczepienia ochronne, które są najskuteczniejszym sposobem ograniczania nowych zachorowań. odporność uzyskuje się przez stosowanie szczepionki kombinowanej, która zabezpiecza przed odrą, świnką i różyczką (MMR). Istnieje też szczepionka, która chroni przed odrą i różyczką, z wyłączeniem świnki (MR), a także szczepionka przeciw samej odrze. Szczepionki przygotowuje się z cząsteczek nieaktywnego wirusa, które stymulują reakcje odpornościową nie powodując wystąpienia objawów choroby. W większości przypadków działanie szczepionki jest oceniane jako bardzo dobre. Odporności nabywa się na całe życie. Niestety, w niewielkiej liczbie przypadków pierwsza dawka szczepionki MMR okazuje się nieskuteczna, w związku z czym lekarze zalecają po jakimś czasie powtórne szczepienie.
To tak :
Zakażenie po przez drogę korpelkową przez jame nosową.
Objawy : Ostry ból gardła, nieżyt błonu śluzowej z nosa, stan zapalny górnych dróg oddechowych.
Zapobieganie : Szczepionka
Przyczyny
Wirus odpowiedzialny za wywołanie odry należy do rodzaju Morbilivirus, który z kolei należy do rodziny wirusów noszącej nazwę Paramyxoiviriade. Cząsteczki wirusa są przenoszone drogą kropelkową – z wydzielinami układu oddechowego, podczas kichania i kaszlu. infekcja następuje także przez bezpośredni kontakt z wydzielinami z nosa a gardła osoby chorej.
Objawy
Objawy odry występują około 10 do 14 dni po kontakcie z wirusem. najpierw u pacjenta pojawia się katar, występują skłonności do irytacji, zaczerwienieni i nadwrażliwość oczu, szczekający kaszel i coraz wyższa gorączka. drugi etap charakteryzuje pojawienie się żywoczerwonej wysypki, która z czoła, szyi i twarzy przenosi się na całe ciało. niewielkie, białe plamki mogą też pojawić się na dziąsłach i po wewnętrznej stronie policzków. w tym okresie gorączka może dochodzi nawet do 40,5ºC. Objawom tym często towarzyszy biegunka, nudności i bóle brzucha.
Profilaktyka
W przypadku odry nie stosuje się żadnej rutynowej terapii. Profilaktycznie stosuje się szczepienia ochronne, które są najskuteczniejszym sposobem ograniczania nowych zachorowań. odporność uzyskuje się przez stosowanie szczepionki kombinowanej, która zabezpiecza przed odrą, świnką i różyczką (MMR). Istnieje też szczepionka, która chroni przed odrą i różyczką, z wyłączeniem świnki (MR), a także szczepionka przeciw samej odrze. Szczepionki przygotowuje się z cząsteczek nieaktywnego wirusa, które stymulują reakcje odpornościową nie powodując wystąpienia objawów choroby. W większości przypadków działanie szczepionki jest oceniane jako bardzo dobre. Odporności nabywa się na całe życie. Niestety, w niewielkiej liczbie przypadków pierwsza dawka szczepionki MMR okazuje się nieskuteczna, w związku z czym lekarze zalecają po jakimś czasie powtórne szczepienie.