Towarzystwo Jezusowe zostało założone w głównej mierze do walki z reformacją, by bronić i rozszerzać wiarę oraz naukę Kościoła rzymskokatolickiego, przede wszystkim przez publiczne nauczanie, Ćwiczenia duchowne, edukację i udzielanie sakramentów
Jezuici w ciągu pierwszych czterech wieków swojej działalności koncentrowali się na pracy apostolskiej, walce ideologicznej z reformacją, organizowaniu publicznej edukacji na wszystkich szczeblach - szczególnie średnim i wyższym (kolegia) oraz pracy misyjnej - szczególnie w Ameryce i Azji.
Jezuici w niektórych państwach Europy (m.in. Hiszpania, Włochy, Polska) przyczynili się do stworzenia od podstaw systemu szkolnictwa podstawowego i średniego oraz nadawali ton w nim aż do kasaty zakonu w 1773 roku. Szkoły te uchodziły za bardzo nowoczesne u schyłku XVI w i w początkach XVII w., jednak w XVIII w. były już skostniałe, a ich program zawarty w Ratio Studiorum był nieadekwatny do stopnia rozwoju nauk ścisłych, ze względu na uprawianą scholastykę tomistyczną, która nie zawierała w sobie teorii heliocentrycznej.
Działalność edukacyjna i misyjna jezuitów w Europie wywołała wielokrotnie napięcia, które często kończyły się wydalaniem członków zakonu z krajów katolickich (m.in. dwukrotnie z Francji i Malty), a także z krajów protestanckich. Uważano, że jezuici są wrogami państwa i społeczeństwa ze względu na głoszoną przez nich teologię moralną, która m.in. usprawiedliwiała zasadę cel uświęca środki oraz dopuszczała zabicie bez sądu każdego człowieka ogłoszonego heretykiem - nawet władcę (np. kontrowersja z czerwca 1614 roku odnośnie dzieła Defenso Fidei ojca Suareza)[4].
W Ameryce Południowej działalność jezuitów powodowała czasem konflikty z lokalnymi władzami. Jezuici wkraczali na dziewicze tereny i prowadzili na nich działalność misyjną. Bronili autochtonów przed niewolnictwem i wyzyskiem. W Ameryce Południowej stworzyli sieć tzw. redukcji misyjnych, co stało się powodem zatargów z władzami Hiszpanii i Portugalii.
Działając w środowisku elit politycznych Francji, Portugalii i Hiszpanii, wywierali często wpływ na kierunek rządów, przy czym posądzano ich o inspirowanie wybuchów prześladowań protestantów (hugenotów) we Francji (m.in. dragonady za Ludwika XIV).
Towarzystwo Jezusowe zostało założone w głównej mierze do walki z reformacją, by bronić i rozszerzać wiarę oraz naukę Kościoła rzymskokatolickiego, przede wszystkim przez publiczne nauczanie, Ćwiczenia duchowne, edukację i udzielanie sakramentów
Jezuici w ciągu pierwszych czterech wieków swojej działalności koncentrowali się na pracy apostolskiej, walce ideologicznej z reformacją, organizowaniu publicznej edukacji na wszystkich szczeblach - szczególnie średnim i wyższym (kolegia) oraz pracy misyjnej - szczególnie w Ameryce i Azji.
Jezuici w niektórych państwach Europy (m.in. Hiszpania, Włochy, Polska) przyczynili się do stworzenia od podstaw systemu szkolnictwa podstawowego i średniego oraz nadawali ton w nim aż do kasaty zakonu w 1773 roku. Szkoły te uchodziły za bardzo nowoczesne u schyłku XVI w i w początkach XVII w., jednak w XVIII w. były już skostniałe, a ich program zawarty w Ratio Studiorum był nieadekwatny do stopnia rozwoju nauk ścisłych, ze względu na uprawianą scholastykę tomistyczną, która nie zawierała w sobie teorii heliocentrycznej.
Działalność edukacyjna i misyjna jezuitów w Europie wywołała wielokrotnie napięcia, które często kończyły się wydalaniem członków zakonu z krajów katolickich (m.in. dwukrotnie z Francji i Malty), a także z krajów protestanckich. Uważano, że jezuici są wrogami państwa i społeczeństwa ze względu na głoszoną przez nich teologię moralną, która m.in. usprawiedliwiała zasadę cel uświęca środki oraz dopuszczała zabicie bez sądu każdego człowieka ogłoszonego heretykiem - nawet władcę (np. kontrowersja z czerwca 1614 roku odnośnie dzieła Defenso Fidei ojca Suareza)[4].
W Ameryce Południowej działalność jezuitów powodowała czasem konflikty z lokalnymi władzami. Jezuici wkraczali na dziewicze tereny i prowadzili na nich działalność misyjną. Bronili autochtonów przed niewolnictwem i wyzyskiem. W Ameryce Południowej stworzyli sieć tzw. redukcji misyjnych, co stało się powodem zatargów z władzami Hiszpanii i Portugalii.
Działając w środowisku elit politycznych Francji, Portugalii i Hiszpanii, wywierali często wpływ na kierunek rządów, przy czym posądzano ich o inspirowanie wybuchów prześladowań protestantów (hugenotów) we Francji (m.in. dragonady za Ludwika XIV).