Question

Czym się różnią Alpy Szwajcarskie od Alp Austriackich . Czym spowodowane są różnice

Answer 1

Alpy stanowią potężny łańcuch górski o długości prawie 1200 km i szerokości od 130 do 250 km ciągnący się od Zatoki Genueńskiej do Dunaju. Jest to jednocześnie bariera klimatyczna: na północ od Alp panuje klimat umiarkowany z charakterystycznymi lasami mieszanymi i iglastymi, zaś na południu zaznacza się klimat śródziemnomorski. Alpy leżą na obszarze kilku państw: Francji, Włoch, Szwajcarii, Liechtensteinu (jedyne państwo leżące całkowicie w Alpach), Niemiec, Austrii i Słowenii.

Alpy zalicza się do gór młodych. Grzbiety i szczyty zostały wydźwignięte na wskutek ruchów skorupy ziemskiej w tak zwanej orogenezie alpejskiej przed 40-60 mln lat. Obecną rzeźbę terenu, w której dominują wysokie, strome ściany i cyrki (kotły skalne), Alpy zawdzięczają epoce lodowcowej sprzed 2 mln.

Alpy dzielimy zasadniczo na Alpy Zachodnie oraz Wschodnie. Granica między nimi przebiega w przybliżeniu przez szwajcarskie Chur dalej Przełęcz Splüngen i włoskie Lecco. Podział taki wynika z różnic w budowie geologicznej. Ponadto Alpy Zachodnie są wyższe i bardziej zwarte. Tutaj znajduje się najwyższy szczyt Mont Blanc 4807 m. oraz największy lodowiec - Grosser Aletschgletcher o długości 24 km (87 km2 powierzchni). Natomiast nieco niższe Alpy Wschodnie rozszerzają się coraz bardziej ku wschodowi. Pasmo Dolomitów, znanych z malowniczych wapiennych formacji skalnych, znajduje się właśnie w tej części Alp.

Podobnie jak w Tatrach środowisko roślinne Alp ma układ piętrowy. W najniższym piętrze na wysokości ok. 500-800 m. n.p.m. występują lasy liściaste i mieszane, roślinność leśno-stepowa lub drzewa strefy śródziemnomorskiej. Wyżej dominują lasy bukowe, jodłowe po nich - świerkowe (ponadto dużo modrzewia i limby). Wysokość 1600-2400 m. n.p.m. to górna granica lasu, powyżej której zaczyna się piętro zarośli subalpejskich - np. kosodrzewina lub zarośla różanecznika. Kolejne piętro to łąki alpejskie, zaś powyżej 2500-3200 rozpościera się strefa wiecznych śniegów. Łącznie istnieje tutaj ok. 1200 lodowców (o łącznej powierzchni 3600 km2).

W Alpach Austriackich znajduje się największy park narodowy środkowej Europy - Wysokie Taury (Hohe Tauern) o powierzchni 1787 km2. W roku 1971 trzy kraje związkowe: Karyntia, Salzburg i Tyrol podpisały umowę o powołaniu parku narodowego Wysokie Taury. W 1991 r. Tyrol jako ostatni włączył cześć swojej powierzchni do parku. Obecnie w jego obszarze znajduje się 29 gmin, w których mieszka 60.000 ludzi.

Lodowce pokrywają 170 km2, przy czym największy lodowiec Alp Wschodnich - Pasterze ma długość 9 km. Łącznie występuje tutaj 246 lodowców oraz 304 szczyty o wysokości przekraczającej 3000 m n.p.m. Najwyższym z nich jest Großglockner (3798 m), będący również najwyższym szczytem Austrii. Szczyt został zdobyty w 1800 roku a z okazji 200 rocznicy tego wydarzenia odnowiono krzyż znajdujący się na jego wierzchołku. Niewiele mu ustępuje drugi wybitny szczyt Wysokich Taurów - Großvenediger (3674). Z kolei wodospady Krimml o łącznej wysokości 380 m należą do największych w Europie.

Szacuje się, że na obszarze Wysokich Taurów występuje 10.000 gatunków zwierząt. Do najbardziej znanych należą: koziorożec alpejski, kozica, świstak, orzeł skalny, sęp płowy oraz mysz śnieżna i salamandra alpejska.

Dobrze jest rozwinięta sieć szlaków oraz infrastruktura typu schroniska, pensjonaty, drogi dojazdowe, stacje narciarskie liczne tunele. Czasem jednak szkoda, bowiem zatraca się przy tym urok dzikiej przyrody oraz niedostępności gór. Przepisy zabraniają w parku m.in. zbaczać z oznakowanych szlaków i biwakować. W schroniskach są stosowane duże zniżki dla członków niemieckiego (DAV) i austriackiego związku alpejskiego (OAV).