Czym różnia sie patrycjusze od plebejuszy? Prosze! Daje naj! ;33
simon5005
Patrycjusze stanowili najbogatszą grupę społeczną zamieszkującą w Rzymie. Do tej grupy należeli przedstawiciele najznamienitszym rodów. Grupa ta była grupą zamkniętą, co oznacza, że inne warstwy społeczne nie miały do niej dostępu. Plebejusze natomiast byli wolnymi obywatelami Rzymu, którzy stanowili podstawę armii rzymskiej. Do plebejuszy należeli rzemieślnicy, biedota oraz niepochodzący z rodu patrycjuszy Rzymianie.
w starożytnym Rzymie warstwa społeczna, prawdopodobnie wywodząca się od ludów pobliskich, podbitych terenów lub osiedlających się w Rzymie.
Plebejusze byli wolni, lecz (do pewnego momentu) nie mieli praw obywatelskich. Zaliczano do nich obywateli nie wywodzących się z rodzin patrycjuszowskich, jak i miejską biedotę. Nie mogli obejmować urzędów państwowych a także zawierać małżeństw z synami lub córkami patrycjuszy. Trudnili się rzemiosłem i kupiectwem. Pełnili również służbę w wojsku, a za swoje pieniądze musieli kupić uzbrojenie (choć po reformie ze schyłku II w. p.n.e. to zapewniało im państwo). Plebejusze mogli jedynie brać udział w zgromadzeniu ludowym. Ponieważ w tym czasie często panowały nieurodzaje, więc plebejusze popadali w długi, co kończyło się dla nich ciężkim losem niewolnika.
Znany z tradycji pierwszy konsul rzymski, Lucjusz Juniusz Brutus, był plebejuszem.
Plebejusze natomiast byli wolnymi obywatelami Rzymu, którzy stanowili podstawę armii rzymskiej. Do plebejuszy należeli rzemieślnicy, biedota oraz niepochodzący z rodu patrycjuszy Rzymianie.
plubejusz
w starożytnym Rzymie warstwa społeczna, prawdopodobnie wywodząca się od ludów pobliskich, podbitych terenów lub osiedlających się w Rzymie.
Plebejusze byli wolni, lecz (do pewnego momentu) nie mieli praw obywatelskich. Zaliczano do nich obywateli nie wywodzących się z rodzin patrycjuszowskich, jak i miejską biedotę. Nie mogli obejmować urzędów państwowych a także zawierać małżeństw z synami lub córkami patrycjuszy. Trudnili się rzemiosłem i kupiectwem. Pełnili również służbę w wojsku, a za swoje pieniądze musieli kupić uzbrojenie (choć po reformie ze schyłku II w. p.n.e. to zapewniało im państwo). Plebejusze mogli jedynie brać udział w zgromadzeniu ludowym. Ponieważ w tym czasie często panowały nieurodzaje, więc plebejusze popadali w długi, co kończyło się dla nich ciężkim losem niewolnika.
Znany z tradycji pierwszy konsul rzymski, Lucjusz Juniusz Brutus, był plebejuszem.