Czy wartość człowieka mierzy się hieroicznymi czynami? Rozważ problemy i uzasadnij swoje zdanie
ewcia601
Czy wartość człowieka mierzy się heroicznymi czynami? Wbrew pozorom odpowiedź na to pytanie nie jest prosta. Z jednej strony od wieków osoby, które wykazywały się gotowością do poświęcenia swego życia były określone mianem bohatera. Z drugiej jednak, postacie te niejednokrotnie budziły kontrowersje, gdyż nie wszystkie ich heroiczne czyny możemy przypisać do tych dobrych. Patrząc na ten problem na przestrzeni lat muszę stwierdzić, że wciąż posługujemy się tą miarą, choć zdarza się, iż robimy to nieświadomie.W świetle postawionej tezy warto przytoczyć postać Antygony. Wbrew zakazom postanowiła pochować ciało swojego brata, narażając tym samym własne życie. Czyż nie jest to heroiczny czyn? Trudno się w tym przypadku nie zgodzić, gdyż jak wiemy została za to skazana na śmierć. Sądzę, że z uwagi na jej odwagę była dobrze postrzegana. Nie zmienia to jednak faktu, iż to właśnie spojrzenie przez pryzmat tego co zrobiła zadecydowało o jej dalszym losie. W podobnej sytuacji był Tristan. Po wygranej bitwie z Marholtem uważano go za bohatera. Jednak czy ludzie powinni mieć takie podejście? Warto zaznaczyć, że średniowiecze było bardzo religijnym okresem. Zatem - owszem - czyn młodzieńca był godny aprobaty, działał w imię wyższych celów, jednak z drugiej strony budził zastrzeżenia. Jako chrześcijanin nie powinien decydować o kogoś życiu lub śmierci, nie powinien wcielać się w rolę Boga. Mimo tego mieszkańcy terenu, mierząc wartość Tristana nie zwrócili uwagi na drugą stronę medalu. Warto wspomnieć także o Jurandzie ze Spychowa. Karał on Krzyżaków za to, że zabili jego żonę. Bronił Polskę przed ich najazdami. Myślę, że taki zachowanie rycerza nie budziło w ludziach odrazy. Można się domyślać, iż nikt nie pałał za wrogami. Jednak Jurand nie działał z dobrych pobudek. Nie kierowały nim zasady rycerza, ale nienawiść i żądza zemsty. Niestety, wszyscy widzieli najzupełniej to co chcieli - mężnego, lojalnego rycerza. Byli zadowoleni z jego postępowania. Podsumowując swoje argumenty muszę jeszcze raz stwierdzić, iż wartość człowieka mierzy się heroicznymi czynami. W gruncie rzeczy uważam, iż patrzenie na innych przez pryzmat dokonań jest wpisane w naszą naturę. Inaczej postrzegamy osoby, które swymi czynami utwierdziły nas w przekonaniu o swojej szlachetności, z kolei inaczej na tych, którzy przynieśli hańbę swojej rodzinie. Heroizm - zdolność do poświęceń - pozytywnie wpływa na czyjeś oblicze. Zdecydowanie podbudowuje w naszych oczach. Jednak posługując się taką miarą powinniśmy pamiętać, iż nie powinien to być jedyny wyznacznik. Warto zwrócić uwagę na pozostałe cechy danej osoby. Skupiając się na kogoś niesamowitych działaniach i pozytywnych atrybutach łatwo zapomnieć o wadach i potknięciach, które czasami mają zdecydowanie większą wagę. Mam nadzieję, że choć troszkę pomogłam :)
Patrząc na ten problem na przestrzeni lat muszę stwierdzić, że wciąż posługujemy się tą miarą, choć zdarza się, iż robimy to nieświadomie.W świetle postawionej tezy warto przytoczyć postać Antygony. Wbrew zakazom postanowiła pochować ciało swojego brata, narażając tym samym własne życie. Czyż nie jest to heroiczny czyn? Trudno się w tym przypadku nie zgodzić, gdyż jak wiemy została za to skazana na śmierć.
Sądzę, że z uwagi na jej odwagę była dobrze postrzegana. Nie zmienia to jednak faktu, iż to właśnie spojrzenie przez pryzmat tego co zrobiła zadecydowało o jej dalszym losie.
W podobnej sytuacji był Tristan. Po wygranej bitwie z Marholtem uważano go za bohatera. Jednak czy ludzie powinni mieć takie podejście? Warto zaznaczyć, że średniowiecze było bardzo religijnym okresem. Zatem - owszem - czyn młodzieńca był godny aprobaty, działał w imię wyższych celów, jednak z drugiej strony budził zastrzeżenia. Jako chrześcijanin nie powinien decydować o kogoś życiu lub śmierci, nie powinien wcielać się w rolę Boga.
Mimo tego mieszkańcy terenu, mierząc wartość Tristana nie zwrócili uwagi na drugą stronę medalu.
Warto wspomnieć także o Jurandzie ze Spychowa. Karał on Krzyżaków za to, że zabili jego żonę. Bronił Polskę przed ich najazdami. Myślę, że taki zachowanie rycerza nie budziło w ludziach odrazy. Można się domyślać, iż nikt nie pałał za wrogami. Jednak Jurand nie działał z dobrych pobudek. Nie kierowały nim zasady rycerza, ale nienawiść i żądza zemsty. Niestety, wszyscy widzieli najzupełniej to co chcieli - mężnego, lojalnego rycerza. Byli zadowoleni z jego postępowania.
Podsumowując swoje argumenty muszę jeszcze raz stwierdzić, iż wartość człowieka mierzy się heroicznymi czynami. W gruncie rzeczy uważam, iż patrzenie na innych przez pryzmat dokonań jest wpisane w naszą naturę. Inaczej postrzegamy osoby, które swymi czynami utwierdziły nas w przekonaniu o swojej szlachetności, z kolei inaczej na tych, którzy przynieśli hańbę swojej rodzinie.
Heroizm - zdolność do poświęceń - pozytywnie wpływa na czyjeś oblicze. Zdecydowanie podbudowuje w naszych oczach. Jednak posługując się taką miarą powinniśmy pamiętać, iż nie powinien to być jedyny wyznacznik. Warto zwrócić uwagę na pozostałe cechy danej osoby. Skupiając się na kogoś niesamowitych działaniach i pozytywnych atrybutach łatwo zapomnieć o wadach i potknięciach, które czasami mają zdecydowanie większą wagę.
Mam nadzieję, że choć troszkę pomogłam :)