Bohaterką książki staje się stokrotka , zwykły kwiat, jest ona zachwycona otaczającym ją światem, rzeczywistością. Zazdrości innym kwiatom, że są tak piękne, cieszy się, że świeci na nią słońce. Jest zadowolona z każdego dnia. Jest dumna, że znajduje się wśród innych kwiatów, bo gdyż przyleci do niej skowronek będzie mogła również go podziwiać. Ku jej zdziwieniu ptak przyleciał właśnie do niej. Pewnego dnia przyszła dziewczyna z nożem i ścięła tulipany. Wokół stokrotki zrobiło się strasznie pusto. Następnego dnia usłyszała śpiew skowronka, ale jakiś bolesny, pełen żalu. Okazało się, że ludzie uwięzili go w klatce. Kwiat zobaczył także chłopców zbliżających się z nożem. Martwiła się, że ją również zetną, jednak nic takiego się nie stało. Chcieli oni tylko wyciąć trochę trawy do ptaka , jeden z nich chciał,aby wyrwać i ją, jednak drugi stwierdził, że jest za ładna i wzięli ją z trawą. Znalazła się w jednej klatce ze swoim przyjacielem. Obydwoje bardzo tęsknili za wolnością, nikt nie dał im wody, ani nic do jedzenia. Skowronek tak bardzo tęsknił za przyrodą, że serce pękło mu z żalu. Gdy następnego dnia chłopcy zauważyli zmarłego ptaka zrobili mu honorowy pogrzeb, pochowali go , a stokrotkę wyrzucili na drogę pełną kurzu. To właśnie ona najbardziej przejmowała się losem ptaka.
Bohaterką książki staje się stokrotka , zwykły kwiat, jest ona zachwycona otaczającym ją światem, rzeczywistością. Zazdrości innym kwiatom, że są tak piękne, cieszy się, że świeci na nią słońce. Jest zadowolona z każdego dnia. Jest dumna, że znajduje się wśród innych kwiatów, bo gdyż przyleci do niej skowronek będzie mogła również go podziwiać. Ku jej zdziwieniu ptak przyleciał właśnie do niej. Pewnego dnia przyszła dziewczyna z nożem i ścięła tulipany. Wokół stokrotki zrobiło się strasznie pusto. Następnego dnia usłyszała śpiew skowronka, ale jakiś bolesny, pełen żalu. Okazało się, że ludzie uwięzili go w klatce. Kwiat zobaczył także chłopców zbliżających się z nożem. Martwiła się, że ją również zetną, jednak nic takiego się nie stało. Chcieli oni tylko wyciąć trochę trawy do ptaka , jeden z nich chciał,aby wyrwać i ją, jednak drugi stwierdził, że jest za ładna i wzięli ją z trawą. Znalazła się w jednej klatce ze swoim przyjacielem. Obydwoje bardzo tęsknili za wolnością, nikt nie dał im wody, ani nic do jedzenia. Skowronek tak bardzo tęsknił za przyrodą, że serce pękło mu z żalu. Gdy następnego dnia chłopcy zauważyli zmarłego ptaka zrobili mu honorowy pogrzeb, pochowali go , a stokrotkę wyrzucili na drogę pełną kurzu. To właśnie ona najbardziej przejmowała się losem ptaka.
źródło: http://pl.shvoong.com/books/children-and-youth/2013789-stokrotka/#ixzz2Oa4Ul8fF