Question

Czy ktos mi wytłumaczy co to jest przyimek, zaimek i spójnik. Jakie mają funkcję i na co odpowiadają. Prosiłabym bardzo zrozumiale mi to wytłumaczyć.

Ale daje Naj.

Answer 1

Przyimek jest nieodmienną, która wyraża stosunki (przestrzenne, czasowe, przyczynowe i inne) między rzeczami czy pojęciami oznaczonymi przez inne wyrazy. Przyimek nie występuje nigdy samodzielnie, ale razem z rzeczownikiem (lub zaimkiem rzeczownym rzadziej z innymi częściami mowy) tworzą razem wyrażenie przyimkowe, np. do szkoły. Nazwa przyimek oznacza właśnie to, co stoi przy rzeczowniku, dosłownie: „przy imieniu”, ponieważ w dawnej terminologii gramatycznej „imię” to rzeczownik ( a także inna część mowy odmienna przez przypadki). Przyimek  nie może pełnić funkcji samodzielnej części zdania, ale razem z rzeczownikiem czy zaimkiem jako wyrażenie przyimkowe może być okolicznikiem, a także dopełnieniem lub przydawką. Przyimek wymaga od rzeczownika odpowiedniego przypadku gramatycznego. Czasami jednak jeden przyimek łączy się z dwoma lub trzema przypadkami rzeczownika.

Spójnik jest nieodmienną częścią mowy, która spaja, czyli łączy wyrazy oraz zdania. Spójniki można podzielić na współrzędne oraz podrzędne w zależności od tego, czy łączone przez nie wyrażenia są współrzędne, czy też jedno jest podrzędne do drugiego. Do spójników współrzędnych należą m.in.: i, a, ale, lecz, czyli, więc, lub, albo; a do podrzędnych m.in.: że, bo, ponieważ, aby, jeżeli, gdyby, chociaż.

Zaimek to część mowy, która nie oznacza tylko wskazuje przedmioty, zjawiska ich cechy oraz różne okoliczności. Np. zaimki: to, tam tak, który, co nie mają pełnego znaczenia, jeśli są oderwane od sytuacji mówienia lub od całej wypowiedzi. Zaimek zastępuje (zamienia)inną część mowy:  - np. zaimek ona może zastępować różne rzeczowniki, jak dziewczyna, Anna, nauczycielka; - np. zaimek taki może zastąpić przymiotniki: różowy ostry, smutny; - np. zaimek tyle może zastąpić liczebniki: dwadzieścia, trzysta, półtora. Nazwa zaimek znaczy właśnie to, co występuje „za imię”, „zamiast imienia” (imię to część mowy odmienna przez przypadki). W związku z tym zaimek pełni w zdaniu takie same funkcje jak części mowy, które zastępuje, czyli może być podmiotem, dopełnieniem, przydawką oraz okolicznikiem.                 Ze względu na to jakie części mowy zastępują, dzielimy zaimki na: -rzeczowne, np.: ja, wy, kto, co, nic; - przymiotne, np.:  ten, tamten taki, jaki, który, mój, czyj, nasz; - liczebne, np.: tyle, ile, kilka; - przysłowne, np.: tu, tam, gdzie, kiedy, wtedy, jak, tak. Zaimki rzeczowne odmieniają się przez przypadki, a niektóre przez liczby i rodzaje. Zaimki przymiotne, podobnie jak przymiotniki, odmieniają się przez przypadki, rodzaje i liczby, zaimki liczebne przez przypadki i rodzaje, natomiast zaimki przysłowne nie odmieniają się, podobnie jak przysłówki.                 Ze względu na bardziej szczegółowe funkcje wśród zaimków wyróżniamy: - wskazujące (ten, tamten, ów, to, taki, tak, tyle)-  jednoznacznie wskazują na przedmiot, o którym się mówi, na jego cechy, albo na okoliczności czynności lub stanu, o którym się mówi; - osobowe (ja ty, my, on, wy) wskazują na uczestników aktu mowy, czyli nadawcę, odbiorcę oraz na to, o czym się mówi (tego, o kim się mówi); - pytajno-względne (kto, co, który, jaki, gdzie, ile, jak, czyj) służą do zadawania pytań (w niektórych ujęciach wydziela się osobno grupę zaimków pytajnych i osobno grupę zaimków względnych, są one takie same, ale mają różne funkcje, np. zaimek który może być pytajny albo względny); - dzierżawcze (mój, twój, swój, nasz, wasz, jego, jej)wskazują na przynależność określonego przedmiotu do danej osoby; - zwrotne (się, swój) odnoszą się jednocześnie do obiektu czynności oraz do tego, kto wykonuje czynność; - nieokreślone (ktoś, coś, jakiś, ktokolwiek, pewien, kilka) wskazują w sposób ogólnikowy, niekonkretny; - przeczące (nikt, nic ,niczyj ,żaden, nigdy, nigdzie) wskazują na nieistnienie tego, o czym się mówi; - upowszechniające (każdy, wszyscy, zawsze, wszędzie) wskazują na każdy element danego zbioru.