Czy ktoś potrafi przetłumaczyć ten łaciński tekst?
Aliquando Romae spectaculum venationis populo dabatur. Multae ferae bestiae apparebant, inter quas leo corporis magnitudine terribilique voce oculos in se convertit. Introductus est inter complures ad pugnam cum bestiis servus viri consularis. Ei servo Androclus nomen erat. Ubi hunc ille leo procul vidit, repente constitit ac deinde sensim atque placide, tamquam hominem noscitans, accedit. Tum caudam more canum placide movet cruraque et manus hominis lingua leniter tangit. Androclus inter illa blandimenta ferocis bestiae amissum animum recuperat paulatimque oculos ad leonem vertit.
Ea re tam admirabili clamores populi excitati sunt, et Androclus a Caesare interrogatus est: "Cur ille atrocissimus leo tibi pepercit?" Tum Androclus rem miram narravit. "Dominus meus - inquit - provinciam Africam proconsulari imperio obtinebat. Ego ab illo iniquis et cotidianis verberibus ad fugam sum coactus et in camporum et arenarum solitudines concessi. Aliquando specum remotum inveni ibique intravi. Neque multo post ad eundem specum venit hic leo cruento pede. Qui postquam vidit me, mitis accessit ac pedem suum mihi ostendit. Ibi ego spinam ingentem ex pede eius revelli saniemque vulnere expressi ac sine metu detersi cruorem. Ille tunc recubuit et quievit.
Kiedyś, w Rzymie ,miały miejsce walki z dzikimi zwierzętami. Wiele zwierząt ukazywało się, pośród których lew zwracał na siebie oczy wszystkich, wielkością ciała i strasznym głosem. Do walki z bestiami wprowadzony został między wieloma niewolnik byłego konsula. Niewolnik miał na imię Androclus. Kiedy go zobaczył ten lew z daleka, nagle zatrzymał się, następnie jakby poznając człowieka, podszedł powoli , ostrożnie. Wtedy spokojnie poruszył ogonem zwyczajem psów, łagodnie dotykał rąk i nóg człowieka. Androculus między tymi pocieszeniami zwierzęcia odzyskał utraconą odwagę, a oczy ku lwu zwrócił.
Ta rzecz, tak bardzo godna podziwu, poruszona wołaniem narodu , Androclus przez Cezara został zapytany: „Dlaczego ten najbardziej zacięty lew ciebie oszczędził?” Wtedy Androclus odpowiada - Pan mój - powiada - konsularną prowincję Afryki władzą obejmował. przed tymi niesprawiedliwymi i codziennymi chłostami na ucieczkę zostałem zmuszony po piaskach pustynnych pól zszedłem...
Dalej nie wiem jak. Skończyłam na zdaniu:"Ego ab illo iniquis et cotidianis verberibus ad fugam sum coactus et in camporum et arenarum..."
Mam nadzieję, że pomogłam, liczę na naj :)